GoldenLine
Zaloguj się
Jadwiga Skoczylas

Jadwiga Skoczylas nauczciel, szkola

Temat: Nasze wiersze

Zaliczenie

w palcach miętoszę swój wstyd
złamałam pieczęć
światło zalało półmrok mojego pokoju
w tym świetle wszedłeś we mnie

zbyt duża by można
mnie znaleźć w mysiej dziurze
byłam i jestem kolejną
kreską na twojej ścianie
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Nasze wiersze

Na wszelkie komentarze o wierszach w tym temacie
zapraszam na wątek "Bez cenzury".Elwira Styczyńska edytował(a) ten post dnia 16.03.10 o godzinie 06:54
Link do wypowiedziLink
Zbigniew Wlazło

Zbigniew Wlazło animator kultury,
muzyk, społeczny
kurator sądowy

Temat: Nasze wiersze

...czasem...

...bo czasem jest tak
że nic
tylko głową w mur
i pięścią w stół
może się podda

...bo czasem jest tak
że kopnąć w płot
i złamać wpół
może nie odda

a czasem przyjdzie nagły ból
tak silny, że stłamsi
że wgniecie w ziemię
i wtedy tylko spotkać ciebie
na pewno przyjdzie ukojenie
Link do wypowiedziLink
Darek S.

Darek S. Raz się żyje potem
się tylko straszy!

Temat: Nasze wiersze

Niebo mi srebrzystymi gwiazdami pomaluj
Ponad splotami deszczy srebrnych
Nad ogromem wód spokojnych, cichych

Harfą słów opisz szczęścia wyniosłe
Dzięki Tobie bliskie, dłońmi czułymi
Dotknij strun mej przyszłości

W jasne strugi pierwszego świtu
Wlej nadzieję na przejrzysty dzień
Przy Tobie.

Płyńmy oboje w jedwabistych objęciach godzin
Pod sklepieniami serdecznych spojrzeń
Gdzie wiatr odwraca miękkie karty ksiąg białych obłoków.

Miłość nie jest czymś dalekim, ona jest w nas i wokół nas.
Wystarczy otworzyć serce i umysł na Jej tchnienie
Tak jak tego dnia nad morzem.
Link do wypowiedziLink
Darek S.

Darek S. Raz się żyje potem
się tylko straszy!

Temat: Nasze wiersze

Ta podróż już się zaczyna
Morzem stron jasnych popłyniemy poprzez księgi dni.
W galeonach nocy złożone żagle ramion
Port, który wieczorem obejmuje i przytula statki
Twój spokojny oddech, cisza w domu
Odczuwanie szczęścia, siebie i Ciebie
Symfonie zmierzchów i świtów w Twojej obecności
Jednostajne kroki zegarów, szelesty słów,
Dalekie dźwięki spokojnej muzyki
Strumienie słońca na ścianie
I tak rok za rokiem, rok za rokiem
Gdy miłość będzie dojrzewać
Będziemy tworzyć nasze życie
Dzień po dniu splatając wspólne losy
Aż razem rozpłyniemy się w ciszy i w miłości
Link do wypowiedziLink
Szczepan Z.

Szczepan Z. Samopoznanie.pl

Temat: Nasze wiersze

Na pierwszy rzut oka piękny widok,
jak na niebie obłok
Nie ma niczego obok
i błyszczy na jednolitym tle
Dookoła tylko tyle
Tlen i ten jeden człowiek,
któremu brak jakiejkolwiek drogi
do czegokolwiek
bo wiatr przykrył jedyny ślad
Świat wygląda jak paleta na której nie ma farb
nie ma niczego a mimo to panuje nieład
bo brakuje barw
Tutaj dylemat polega na tym że go w ogóle brak
Każdy kolejny krok to kolejny krach
Błąd, który powoduje większy żal, gorętszy żar
Tylko że anty, lepsze jutro odeszło w antyk
Błędne koło, tak to wygląda kiedy nie ma nikogo wokoło.
- Zagubiony ślad.Szczepan Zmarzliński edytował(a) ten post dnia 05.04.10 o godzinie 17:25
Link do wypowiedziLink
Agata Wawrzyniak

Agata Wawrzyniak właściciel,
PoemaCafe

Temat: Nasze wiersze

wiersz z tomiku "czekaniem jestem" (wydawnictwo KONTEKST, Poznań 2010)

***

pochylam się
nad samotnością
wybieliła zęby ścianom
wyłuskała sens
wczorajszej tęsknoty

kryzys marzeń
nic wyjątkowego
krucjata uczuć
z nostalgią na ramieniu
szum czekania
w dobie zbyt krótkiej
by mogła trwać wiecznie
Link do wypowiedziLink
Sebastian Andruszczak

Sebastian Andruszczak Sales & Marketing |
Growth | Project
Management |
Blockchain

Temat: Nasze wiersze

"Wrzody"

Trzymam w rękach dwa kilofy
Jeden w prawej, drugi w lewej
Nie mam nad nimi kontroli... Bez kitu...
Rąbią mnie po brzuchu - bdwż-bptwż-bptwżżżżz
Link do wypowiedziLink
Kinga Nowakowska

Kinga Nowakowska Konsultant ślubny -
Raz w życiu

Temat: Nasze wiersze

Zimno mi w stopy.
Znowu zabrałeś koc.
Zaczynasz chrapać.
Zapominam, że sama tego chciałam.
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Nasze wiersze

" modlitwa dziękczynna "

wnosić deszcz w koszach sadu
szeptać ślepą modlitwę
ojcze nasz
któryś jest w niebie
przędź się pustka twoja
jako w niebie
taki i po mnie
chlebem i winem mnie karmisz
Ozyrysie Isis Horusie
w Trójcy Jedyni
nie wódźcie mnie na pokuszenie
ale mnie zbawcie
od wszelkiej miłości

niech się stanie Amon
amen
** *
http://pl.wikipedia.org/wiki/Llogari_Pujol
Link do wypowiedziLink
Joanna Cyngot

Joanna Cyngot aktorka, anglista,
autor tekstów,
wokalistka

Temat: Nasze wiersze

moje wiersze na http://wiersze-i-swiat.blog.onet.pl
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Nasze wiersze

* * *
w moim oknie
mieszczą się deszcze i gwiazdy
któż je tak porozsiewał
że kipą w drzwiach
wirują jak oszalałe
w ostatnim kieliszku wódki

dni są takie wspaniałe
myśli takie przestrzenne
przecież to wszystko dostrzegam
nawet goniąc cień
po wysepkach światła
więc dlaczego
dlaczego nic mnie cieszy?

* * *
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Nasze wiersze

Prze-mijanie

Mijam ściany, na których każde pęknięcie
jest jak wyschnięte koryto rzeki.
Droga dłuży się, światło przyspiesza.
Uchodzi kątem na ciągle obecne
ale coraz bardziej rozmazane twarze.
Link do wypowiedziLink
Paulina R.

Paulina R. student

Temat: Nasze wiersze

Mieszkała dnia pewnego w lesie dziewica,
Widok jej wtenczas niejednego zachwyca,
Lecz ona - jakby gdzieś zaczarowana,
Jednego w sercu umiłowała - Jana.

Jan był poetą, wielkim pisarzem,
Dniami i nocami chodził z kałamarzem,
Kartki papieru miał zawsze przy sobie
Swe poezyje tworzył przy każdej sposobie.

Pewnego ranka, gdy wiersze swe czytał,
I haust powietrza leśnego w borze chwytał,
Szła panieneczka z pełnym wiadrem wody,
Zmierzała wykończona do swojej gospody.

Kiedy tyko poczuła poety na sobie wzrok,
Wiadro z wodą wnet wypadło z umęczonych rąk,
Podbiegł do niej Jan - mąż nieziemskiej urody,
I zaczął rymy kleić - na pociechę, dla osłody.

Ile to wiader wody, dziennie by dla niej nosił,
Zbierałby ją z źdźbieł trawy, która ranek orosił,
I tak targałby tę wodę, "dla Pani serca mego" ,
I umarł by z pragnienia miłości serca swego .

Kiedy tak rymował i wszystko spisywał,
NIe zauważył, że od wielu godzin sam tak przesiadywał,
A Józia cały ten czas wodę sama nosi,
O pomoc poete nawet nie śmie prosić.

Zima przyszła, poeta po śniegu się przechadza,
A na białym puchu, brudna leży sadza,
To tędy Józia węgiel na opał nosi,
O pomoc Jana nawet nie śmie prosić.

Słyszy jedynie głosy gdzieś z oddali,
Że gdy tylko wszystki węgiel w swym kominie wypali,
Wten popędzi Jan do lasu po drewno,
I nigdy już Józia nie zmarznie - na pewno!

Przyszła wiosna, zwierzęta traw świeżych spragnione,
Prowadzą Józię na łąki dalekie, oddalone,
Gdzie pasie pasterka swą liczną zwierzynę,
A sama wycieńczona - siada pod jaworzynę.

I tylko słyszy głosy poety z oddali,
Że gdyby tyko anioły w niebie okazję mu dali,
Doglądałby z nią tę jej liczną zwierzynę,
I miałaby podparcie lepsze - niźli jaworzynę.

W lecie rzecz straszna zdarzyła się w wiosce,
Wszystkim, co dużo mowy używali w beztrosce,
Języki w buziach nagle poznikały,
A dwie wargi w jedną się scalały.

Poeta stał się świadom swej wielkiej bezwładności,
Wiedział, że żadne w nim słowo więcej nie zagości,
Serdem, duszą, czynem przemawiać nie lubiał,
Odebrał sobie życie - bo żyć więcej nie umiał.

Józia zaś swą wodę w wiaderkach wciąż nosi,
O pomoc nikogo nigdy nie poprosi,
Wiatr tylko w melodię wierszy pisanych przez zmarłego,
Deklamuje poezje napisane przez Janego.

I z czasem wiatr wspomnień ucichł bezpowrotnie,
A w raz z nim Jana obietnic pochodnie,

Słowa piękne są - lecz nie mówił ni razu
ten, kto czynu nie pozostawił obrazu.
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Nasze wiersze

Takie tam..wierszoklectwo..

Biegłem do Ciebie pod błękitnym niebem
W strumieniach deszczu, wiatrem okryty
Szukałem natchnienia i mocy
Trąciłem księżyc – Ciebie tam nie ma
Pytałem się także nocy
Niebo zakryło swoje oblicze, gwiazdy Cię nie widziały
I wtedy zrozumiałem
Że świat jest dla mnie za mały
Przeszedłem galaktyki
Ocean i przestworza
Szukałem Ciebie wszędzie
Po wyspach, lądach, morzach
Pytałem słońce – wulkan gorący
Zabłysło iskierką nadziei
Spytałem rzekę i strumień rwący
Z myślą, że coś się zmieni
Pytałem cztery strony świata
Mijały dni, mijały lata
Ty byłaś bardzo blisko
Wystarczy Enter kliknąć
Przez szkiełko w komputerze
Znalazłem … w końcu
- Ciebie

dari 08.05.2010Dariusz Beze edytował(a) ten post dnia 08.05.10 o godzinie 00:56
Link do wypowiedziLink
Paulina R.

Paulina R. student

Temat: Nasze wiersze

bardzo ładny, a to tak na prawdę było? :)
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Nasze wiersze

Paulina R.:
bardzo ładny, a to tak na prawdę było? :)

yes,yes ,yes ..Paula łobuziaku..nu nu nu
Link do wypowiedziLink
Iza Smolarek

Iza Smolarek dziennikarka,
redaktorka, poetka,
prozaik

Temat: Nasze wiersze

no, to ja teraz

mojra

po wszystkim. leżymy

leniwi od siebie i prawie śpiący
bez ubrań i wstydu za to w popkornie
i wczesnym jarmuschu
ciemność dobrze wchłania się w ciało

i my z dna kubków
cedzimy kawę zależni od siebie
dwiema połkami ambitnych książek
milcząc na temat a w ustach

dnieje

twój cień spada na podłogę
głowa do góry mówię za oknem
bez jak huragan i czai się przyszłość
opuszczasz ręce
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Nasze wiersze

"A nazajutrz"

a nazajutrz
tacy niewinni
jakby znienacka
ze sobą już, na zawsze

i słońce wczesne
będzie razić Twe oczy
łuny promieniem
okalającym lice

a dotyk w skrywanym
do tej pory westchnieniu
nieśmiałym pozostanie
nadal nieprzemiennie

duszy spojrzenie
lustrzanym odbiciem
złączone w jedno
z dwojga stworzonego

a nazajutrz
jakby znienacka
tacy nieświadomi
ze sobą już, na zawsze w tej chwili

i księżyc wczesny
smugą cienia na ścianie
na drzwiach uchylonych
na kaflach piecu chłodnawych

i dotyk śmielszy
choć przed światem skrywany
w westchnieniu zniknie
na pamięć zapomniany

obraz z dusz zrodzony
wpleciony w płótno przeznaczenia
aż losu ciężkie brzemię
doczeka zbawienia.

Rok 2008 Wydawca: Quantino S.C.
Link do wypowiedziLink
Szymon Piłkowski

Szymon Piłkowski Senior JavaScript
Developer

Temat: Nasze wiersze

i przede wszystkim kopać dołki i zasypywać
gruszki w środkach. i łapać się przy tym za ogon,
odwracać się nim i błądzić, błądzić
w tym kole bezbłędnym, a piątym.

igrać ze słowami i grać z ogniem w bierki
w berka, ganianego, łapanego i rozrywanego
na sylaby. i znowu potem sklejać samoloty,
na wszelki wiatr jednak rzucać tylko siebie
i tylko przez ramię, trzykrotnie.

poza tym na słońce nie rzucać się wcale
cieniem człowieka z motyką. oddać, co cesarskie,
owinąć się w bawełnę i zdać sobie sprawę
ze koniec od początku był końcem początku.
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz

Podobne tematy



«

Błyski

|

Miniatury

»


Wyślij zaproszenie do
Anuluj