Temat: działalność gospodarcza i ciąża :)
Marzena N.:
Ja też już kończę: Panie, które rozpoczęły dg z myślą o zasiłku wcale nie są takie naiwne;) i bardzo dobrze, że ZUS je ściga, bo przez nie stracą niedługo wszystkie przedsiębiorcze matki. Od początku chodzi mi głównie o "lekką obłudę" takich Pań, z których niemal wszystkie twierdzą, że wcale nie zakładają dg z powodu zasiłku, a potem jako same we własnej opinii grające fair są bardzo urażone działaniami kontrolnymi ZUS (jakie by one nie były) i posądzeniami o oszustwo.
Myśle,ze ten wyrok sądu można również przełożyć na kobiety zakładające działalność w celu m.in. osiągnięcia wysokiego zasiłku macierzyńskiego. Innymi słowy - wolno im!
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia
2005-08-09 , sygnatura III UK 89/05, w którego uzasadnieniu czytamy m.in.:
„Skorzystanie z zasiłków z ubezpieczenia społecznego, również wysokich, nie może być uznane za cel, którego osiągnięcie jest sprzeczne z prawem. Skorzystanie z ochrony gwarantowanej
pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o
pracę. Może ono nawet być głównym motywem nawiązania stosunku pracy, zamiast
wykonywania pracy na innych podstawach prawnych. Zawierając umowy o pracę
strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi, które należy odróżnić od cau-
sae czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej), czego zdaje się nie do-
strzegać Sąd Apelacyjny. Między innymi, jak wskazał Sąd Najwyższy, zawarcie
umowy o pracę, choćby zmierzało do uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych,
czy uzyskania kredytu bankowego, nie jest obejściem ustawy (zob. powołany wyżej
wyrok z 25 listopada 2004 r., I PK 42/04). Podobnie takiego zarzutu nie można po-
stawić umowie o pracę nienaruszającej art. 22 k.p., nawet gdy jej cel dyktowany był
wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (zob. powołany
wyżej wyrok z 25 stycznia 2005 r., II UK 141/04). W szczególności trudno uznać, że
dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne z prawem.
Przeciwnie jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i
społecznego punktu widzenia. Za obejście ustawy nie można uznać także ustalenia
przez strony umowy o pracę wysokiego wynagrodzenia. Ustalenie wysokiego wyna-
grodzenia, nawet gdy już na pierwszy rzut oka jest ono nadmierne, nie jest w ogóle
sprzeczne z prawem, poza szczególnymi przypadkami, gdy jego wysokość jest limi-
towana przez przepisy. Ustalenia takiego wynagrodzenia nie można też kwestiono-
wać na gruncie przepisów o zakazie dyskryminacji. Na ich gruncie za naruszenie
prawa może bowiem być uznane dyskryminowanie polegające na ustaleniu niższego
wynagrodzenia dyskryminowanej osoby, a nie wyższego innej.
Powyższe uwagi prowadzą do wniosku, że zawarcia przez wnioskodawców
umowy o pracę na warunkach w niej określonych, jak również samego ustalenia wy-
sokiego wynagrodzenia za pracę wnioskodawczyni, nie można uznać za obejście
prawa, ani za działanie (czynność prawną) sprzeczne z ustawą w inny sposób.”