пропозиції роботи
Wypowiedzi
-
No to co? Może małe spotkanko w gronie singiel/singielka i ich koty? Tematy do rozmów są oczywiste, nudzić się nie będziemy.
Oczywiście pomysł ma kilka minusów:
- nie każdy kot zgodzi się łaskawie być osobą towarzyszącą na takim wieczorku zapoznawczym
- nie każdy właściciel (tudzież karmiciel i głaskacz) znajdzie czas czy ochotę, żeby zabrać pupila/i z całą wyprawką (miseczki, transportery itp itd)
- JA nie mogę przyjść bo aktualnie jestem bez kota (ale jak mi się tylko moja mizerna sytuacja finansowa poprawi, zaraz zabieram jakiegoś futrzaka do domu) -
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy ABY POMÓC W 48 GODZIN
-
No właśnie, powinnam. Ale jakoś czasu brak, czasem nawet ochoty brak.
No dooobra...pójdę na jakiś bankiet...od poniedziałku ;> -
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy ABY POMÓC W 48 GODZIN
-
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy Kobiety
-
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy Kobiety
-
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy Biznes w wydaniu kobiet
-
Wydaje mi się, że coś w tym może być - zwłaszcza, że nie wymyślono tego 10 lat temu tylko setki (już czarownice w XVI wieku miały koty i były singielkami).
Są ludzie, którzy są na tyle indywidualistami i samotnikami (pisząca te słowa na ten przykład), że psy są dla nich nie do zniesienia. Taka osoba może żyć we względnej symbiozie wyłącznie z kotem. Jeśli już znajdą sobie partnera - to też koniecznie takiego, co kocha koty.
Dla mnie facet, który ma kota jest dużo bardziej interesujący niż ten z psem. Bo wiem, że ma cechy, które są dla mnie istotne, a które tylko bliski kontakt z kotem może wyrobić.
Myślę, że nie masz się co przejmować koleżanką. W najgorszym wypadku pisane Ci, że zostaniesz premierem ;-))) -
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy Kobiety
-
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy Kobiety
-
Ula C.:
Moim zdaniem to brak szacunku dla czasu innych.
Niecierpię spóźnialskich i ... nie czekam na nich. Następnym razem są już zawsze lepiej zorganizowani :)
Ula, czasem warto odpuścić (zwłaszcza, jak to spotkanie z potencjalnym kontrahentem). Ale faktycznie, taka osoba ma u mnie na starcie dużego minusa. I ciężko zatrzeć pierwsze wrażenie.
Z drugiej strony tak sobie myślę: im więcej mam różnego rodzaju zajęć, tym lepiej zarządzam swoim czasem. Ale zdarzają mi się takie okresy odsapnięcia (nie biorę zleceń, nie pracuję, nie uczę się, jestem totlnie wyluzowana i nigdzie się nie śpieszę) - i wtedy nawet do kina się spóźniam... -
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy Kobiety
-
No bo zarządzać to też trzeba umieć ;-)
A poza tym osobami najlepiej zarządzającymi własnym czasem są ci, którzy: pracują zawodowo na etat + studiują wieczorowo + mają inne zajęcia dodatkowe + mają jeszcze czas, żeby się spotkać ze znajomymi. Oświadczam, że tak też się da. Jestem tego namacalnym przykładem ;-D
Czasem zdarzają się też tacy, którzy do powyższego dodają jeszcze rodzinę. Przed takimi chylę czoła.
A cała reszta ludzi, którzy najpierw zrobili studia (i nic poza tym), potem poszli do pracy i jęczą, że się nie wyrabiają z projektami...oni nie mają pojęcia o czasie. -
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy Kobiety
-
Andrzej G.:
Jakaś nudna gra na kompie.
Gdy już mam dość, biorę się do dłubaniny.[edited]Andrzej
Andrzeju G. - mam tak samo :-)
Poranna kawa to nie doping tylko środek nawiązywania relacji międzyludzkich w biurze.
U mnie najlepszym motywatorem są goniące terminy. -
Ostatnimi czasy do przemieszczania się używam komunikacji miejskiej (no, co będę środowisko spalinami zatruwała ;-))). Mój patent na szybkie i w miarę bezbolesne odstresowanie się, to wysiąść z tramwaju 7 przystanków przed celem i resztę trasy pokonać własnonożnie. Akurat część marszruty przebiega przez Lasek Bielański - jest miło, przyjemnie i z pożytkiem dla mojego serduszka.
-
Jak mam jakieś wątpliwości dot. "poziomu elegancji stroju", to zakładam żakiet (byle nie czarny, dobrze, jeśli nie jest zbyt wyjściowy) i spodnie w kant (ewentualnie spódnicę). Dodatki pasujące i nie rzucające się w oczy. Czyli właściwie taka miejska elegancja.
-
A musi być o etyce? Bo NIE-ETYKA w biznesie w Polsce jest szeroko reprezentowana, łatwiej coś znaleźć.
-
Witam Kochani ;-)
Na swoim od ponad roku. Jeszcze nie umarłam z głodu więc chyba się udało...
Szkoda tylko, że nie zawsze jest tak różowo jak mi się wcześniej wydawało - w mojej "branży" zleceń niewiele. Ale nie tracę nadziei i ciężko pracuję na nowe. Na etat z podkulonym ogonem nie wrócę. Już bym chyba nie była w stanie. Kto raz wolności zakosztował... hehehe. -
Rytuał budzenia u mojej Cleo wygląda podobnie jak chyba u Was wszystkich, ale zołza miała jeszcze jeden patent. A mianowicie, jak jeszcze była na tyle zwinna, że potrafiła się wtarabanić na szafę, to właśnie tam przebywała przez większość nocy. Jak jej się znudziło a pora już była słuszna (4:30 +/- 10 minut), Cleo jednym pięknym skokiem lądowała na łóżku, które było przy tej szafie. Dziwnym trafem ZAWSZE udawało jej się wylądować na wypukłej części kołdry, czyli na mnie. Efekt murowany...
Dołącz do GoldenLine
Oferty pracy
Sprawdź aktualne oferty pracy
Aplikuj w łatwy sposób
Aplikuj jednym kliknięciem
