Temat: Umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku...
Art. 101(2) kp . § 1. Przepis art. 101(1) § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3.
§ 2. Zakaz konkurencji, o którym mowa w § 1, przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa przewidziana w tym przepisie, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania.
§ 3. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie może być wypłacane w miesięcznych ratach. W razie sporu o odszkodowaniu orzeka sąd pracy.
W wyroku z dnia 13 kwietnia 2005 r., II PK 258/04, OSNP 2005, nr 22, poz. 356, SN stwierdził, że błąd pracodawcy co do tego, że pracownik miał dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, co uzasadniało zawarcie umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, nie stanowi podstawy do uchylenia się od skutków prawnych umowy (art. 84 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) ani do jednostronnego jej rozwiązania przez pracodawcę. Sąd Najwyższy rozważał także kwestię zarzutu braku dostępu do tych informacji, podniesionego przez drugą stronę, czyli przez pracownika. W wyroku z dnia 18 kwietnia 2007 r., I PK 361/06, OSNP 2008, nr 9-10, poz. 130, SN przyjął, że umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie może być uznana za nieważną z tej przyczyny, że w ocenie pracownika nie miał on dostępu do szczególnie ważnych informacji (art. 1012 § 1 k.p.).
Umowę ta można podważyć na zasadach formalnych tj. brak okresu na jaki ma trwać lub nie sporządzenia jej na piśmie.
Autor:
Michał Skąpski
Tytuł:
Komentarz do art.101(2) Kodeksu pracy
Stan prawny:
2012.04.15
Zgodnie art. 101(1) § 2 k.p. zakaz konkurencji przestaje obowiązywać w przypadku ustania przyczyn uzasadniających jego ustanowienie, jak też w razie niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania.
Znaczenie pierwszej z tych przesłanek nie jest jasne. Pojęcie ustania przyczyn leżących u podstaw ustanowienia zakazu konkurencji nie wydaje się dotyczyć utraty przez dany rodzaj działalności znamion działalności konkurencyjnej. Zaprzestanie wykonywania przez byłego pracodawcę działalności danego rodzaju zwalnia automatycznie byłego pracownika z przestrzegania zakazu konkurencji w tym zakresie, bowiem aktywność tego typu nie może być już kwalifikowana jako działalność konkurencyjna. Tym samym zwolnienie z zakazu wynika tu z samej istoty umowy i nie wymaga odrębnego uregulowania.
W literaturze wskazuje się, że przesłanka ta może być spełniona w razie dezaktualizacji warunku posiadania przez pracownika szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie może narazić pracodawcę na szkodę. Może to polegać na upublicznieniu tych informacji, przez co posiadanie ich przez byłego pracownika nie naraża już pracodawcy na szkodę. Koncepcja ta nie jest w pełni spójna, gdyż co prawda posiadanie szczególnie ważnych informacji jest warunkiem dopuszczalności zawarcia klauzuli konkurencyjnej z konkretnym pracownikiem, jednak umowa ta nie dotyczy zachowania tych informacji w tajemnicy, lecz zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej i to nawet bez wykorzystywania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, co jest zakazane w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Nie wydaje się zatem, żeby wraz z ujawnieniem "szczególnych informacji" zakaz prowadzenia działalności konkurencyjnej tracił swe gospodarcze znaczenie.
пропозиції роботи
