Dawid Milczarek AkademiaVAT.pl
Temat: VAT marża dla usług turystycznych od 1 kwietnia 2013 r.
Od 1 kwietnia 2013 r. zmieni się brzmienie art. 119 ust. 2 ustawy o VAT:Jest teraz:
Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.
Będzie:
Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.
Zmiana ta niby ma dostosować nasze przepisy do Dyrektywy 2006/112/WE, ale w takim razie jak w tej kwestii rozumieć Dyrektywę? Oto brzmienie Dyrektywy (art. 308):
W odniesieniu do pojedynczej usługi świadczonej przez biuro podróży, za podstawę opodatkowania i cenę z wyłączeniem VAT w rozumieniu art. 226 pkt 8 uznaje się marżę biura podróży, czyli różnicę między całkowitą kwotą, z wyłączeniem VAT, do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników, w przypadku gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści turysty,
W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej jest taki komentarz:
Proponowana zmiana w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT ma na celu doprecyzowanie definicji marży poprzez zastąpienie wyrażenia „cena nabycia” wyrażeniem „faktyczne koszty poniesione przez podatnika”. Zmiana ta oznacza, iż w przypadku usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, dla których miejscem świadczenia jest miejsce siedziby usługobiorcy, podatek od takich usług rozliczany przez nabywcę tych usług jako koszt poniesiony przez podatnika z tytułu nabycia takich usług będzie uwzględniony przy obliczaniu marży.
Zmiana ta będzie lepiej odzwierciedlać przepisy dyrektywy 2006/112/WE w tym zakresie. Zgodnie bowiem z art. 308 dyrektywy 2006/112/WE przez marżę rozumie się różnicę między całkowita kwotą do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Wychodzi więc na to, że zamiarem prawodawcy jest to, by przy obliczaniu marży uwzględniać np. podatek należny z tytułu importu usług. Zmiana więc wygląda na korzystną. Czy nie przyjdzie jednak komuś do głowy, by traktować ją jako mix metody kasowej i zasad rozliczania marży? Nowe brzmienie przepisów może sugerować, że dopóki biuro podróży nie opłaci jakichś faktur, to nie będzie mogło ich uwzględnić w marży (trudno bowiem przyjąć, że w przypadku braku zapłaty biuro poniosło faktyczne koszty).