Temat: Czy każde ćwiczenie rozwojowe jest na każdą okazję?

W Rozwoju Osobistym, zwłaszcza w obszarze bliższym duchowości/ezoteryki zauważam ciekawe zjawisko. Wiele osób zdaje się traktować zasób wiedzy i ćwiczeń związanych z tą tematyką jako swoisty szwedzki stół, z którego sami wybierają to co chcą jeść, kiedy chcą jeść i w połączeniu z czym - zupełnie nie przejmując się potencjalną niestrawnością...

A przecież w innych obszarach ludzkiej aktywności tak nie jest. Z jakiegoś powodu przy obiedzie najpierw jemy przystawki, potem danie główne, a na końcu deser - i raczej nie robi się tego w przeciwną stronę (jeśli ktoś zastanawia się dlaczego, proponuje, dla eksperymentu, odwrócić kiedyś kolejność i zobaczyć jakie będą skutki). Dodatkowo, o czym wiedzą najlepsi kucharze, dobry posiłek będzie tak skomponowany, żeby wszystkie dania wzajemnie się wspierały i tworzyły jedną "opowieść".

W sporcie zaczyna się od rozgrzewki, dopiero potem przechodzi do ćwiczeń, a i samych ćwiczeń nie dobiera się wedle uznania, a w konkretnych celach i w zależności od indywidualnej osoby, jej stopnia zaawansowania w danej dyscyplinie, ewentualnych kontuzji, a nawet takich czynników jak pogoda czy lokalizacja. Podobnie w praktycznie każdym innym ludzkim działaniu.

Za wyjątkiem, jak się wydaje, rozwoju osobistego. Tutaj ludzie zdają się często dobierać ćwiczenia według własnego widzimisie i bez żadnego zewnętrznego planu. Spotykam się wręcz ze szkoleniami, które polegają na chaotycznym sklejeniu ze sobą kilku ćwiczeń o podobnej tematyce, bez przyjrzenia się konkretnym zastosowaniom tych metod. Czyżby rozwój osobisty się czymś różnił od pozostałych dziedzin?

Czy każde ćwiczenie rozwojowe jest na każdą okazję? Czy też raczej, jak mówią niektórzy sufi, pewne ćwiczenia pasują do pewnych czasów, osób, sposobów przekazu i rejonów, a zupełnie nie pasują do innych i trzeba je odpowiednio dobierać za każdym razem?

Temat: Czy każde ćwiczenie rozwojowe jest na każdą okazję?

Szwedzki stół jest ok, przy pewnym doświadeczniu. Kolejność posiłków i skład możesz mieszać gdy znasz dobrze podstawy np. polecam spagetti w wydrążonym melonie (Danie główne i deser jednocześnie) ;)

Niestety w obszarach rozwoju osobistego panuje działanie "co dobre dla mnie - dobre dla ciebie" oraz syndrom domorosłego psychologa ;)
Do pewnego stopnia: im mniej ktoś wie, tym bardziej jest skłonny do wygłaszania jednoznacznych a chwytliwych treści.
To powoduje hm, co najmniej losowe skutki.

Temat: Czy każde ćwiczenie rozwojowe jest na każdą okazję?

Zastanawiam się jeszcze nad jedną rzeczą/kwestią.

Jak byłem małym szczylem, ojciec zabrał mnie kiedyś na siłownie. Wziąłem jedno ćwiczenie, szło mi nieźle. Wziąłem inne, szło mi kiepsko. Więc chciałem resztę wieczoru spędzić na tym w którym dobrze mi szło, a pozostałe olać - bo nie są fajne.

I podobne wrażenie mam czasem w kontekście rozwoju. Ludzie skupiają się na tym, co dla nich wygodne i miłe - choć w praktyce nic, albo bardzo niewiele daje - a zostawiają te trudne wyzwania jako nudne, nieprzyjemne, nieskuteczne lub w ogóle bee.

Temat: Czy każde ćwiczenie rozwojowe jest na każdą okazję?

Artur Król:
Zastanawiam się jeszcze nad jedną rzeczą/kwestią.

I podobne wrażenie mam czasem w kontekście rozwoju. Ludzie skupiają się na tym, co dla nich wygodne i miłe - choć w praktyce nic, albo bardzo niewiele daje - a zostawiają te trudne wyzwania jako nudne, nieprzyjemne, nieskuteczne lub w ogóle bee.

Jak dla mnie odzwierciedlasz tutaj przekonanie "przez pot i łzy do.." strategia rozpoczęcia od rozwijania własnych atutów i małych kroczków jest całkiem dobra. Daje się ją wykorzystać nawet w obrębie zadań trudnych (patrz np.: praktyki wstępne w buddyźmie tybetańskim).
Niestety idee rozwojowe, duchowe i ezoteryczne są transowe i oferują mnóstwo korzyści wtórnych za samo ich powtarzanie, a nie za zastosowanie praktyczne(czyli do skutecznej przemiany wewnętrznej).