Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Trochę banalny wątek, lecz czasem wkurza mnie masowa pogoń za autorytetami. Pewnie czasem są one potrzebne, ale czy rzeczywiście istnieje autorytet, czy to tylko martwe pojęcia? Czy do rozwoju osobistego naprawdę potrzebujemy autorytetów?

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Gośka J.:
Trochę banalny wątek, lecz czasem wkurza mnie masowa pogoń za autorytetami. Pewnie czasem są one potrzebne, ale czy rzeczywiście istnieje autorytet, czy to tylko martwe pojęcia? Czy do rozwoju osobistego naprawdę potrzebujemy autorytetów?

WIARY w siebie tylko ! -:))

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Autorytety to jak rodzice - to oni tobie mówią jak masz myśleć, żyć w co wierzyć zawsze są wyżej od ciebie i patrzą na ciebie z góry -:)) i ty czujesz się mała i głupsza od nich ... osobiście polecam być autorytetem dla siebie samej/samego -:))Sabina Gatti edytował(a) ten post dnia 18.05.10 o godzinie 20:50

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

to taka duchowa masturbacja ;)

albo innymi słowami kręcenie się w kółko w pogoni za własnym ogonem

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Gośka J.:
Trochę banalny wątek, lecz czasem wkurza mnie masowa pogoń za autorytetami. Pewnie czasem są one potrzebne, ale czy rzeczywiście istnieje autorytet, czy to tylko martwe pojęcia?

Autorytet dla kogo? autorytet w czym? kto kogo uznaje za autorytet?
Siłę zewnętrznych postaci jako wykładników zasad, dostawcę wskazówek i wzorców zachowań mamy wpisane w neurologię: Cała kora wyższa jest jednocześnie obwodem społecznym kształtującym jednostkowe, instynktowne działania organizmu. Ktoś wychowuje dziecko, a dalej idąc ta sama neurologia "posłuszeństwa" podlega rozbudowaniu, większemu zróżnicowaniu(na kogo można reagować, a na kogo nie).
Tak samo w całość komunikacji mamy wpisane elementy kształtowania statusu własnego, rozmówcy i grupy. I w tym układzie w całokształcie społeczeństwa:
Zawsze będzie ktoś "posłuszny", reagujący, bierniejszy
Zawsze będzie ktoś "autorytetem", liderem, aktywniejszym, kształtującym świat i zachowania.
W jednostkowych relacjach to może być w miarę wyrównane, ale to samo w perspektywie grupowej się kumuluje i jest znacznie wyraźniejsze, ostrzej zarysowane są postaci. Grupa jest zawsze hierarchiczna.

Czy do rozwoju osobistego naprawdę potrzebujemy autorytetów?

Potrzeba źródeł informacji i często i gęsto wzorców zachowań.Piotr Jaczewski edytował(a) ten post dnia 19.05.10 o godzinie 13:50

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Piotr Jaczewski:

Gośka J.:
Trochę banalny wątek, lecz czasem wkurza mnie masowa pogoń za autorytetami. Pewnie czasem są one potrzebne, ale czy rzeczywiście istnieje autorytet, czy to tylko martwe pojęcia?

Autorytet dla kogo? autorytet w czym? kto kogo uznaje za autorytet?
Siłę zewnętrznych postaci jako wykładników zasad, dostawcę wskazówek i wzorców zachowań mamy wpisane w neurologię: Cała kora wyższa jest jednocześnie obwodem społecznym kształtującym jednostkowe, instynktowne działania organizmu. Ktoś wychowuje dziecko, a dalej idąc ta sama neurologia "posłuszeństwa" podlega rozbudowaniu, większemu zróżnicowaniu(na kogo można reagować, a na kogo nie).
Tak samo w całość komunikacji mamy wpisane elementy kształtowania statusu własnego, rozmówcy i grupy. I w tym układzie w całokształcie społeczeństwa:
Zawsze będzie ktoś "posłuszny", reagujący, bierniejszy
Zawsze będzie ktoś "autorytetem", liderem, aktywniejszym, kształtującym świat i zachowania.
W jednostkowych relacjach to może być w miarę wyrównane, ale to samo w perspektywie grupowej się kumuluje i jest znacznie wyraźniejsze, ostrzej zarysowane są postaci. Grupa jest zawsze hierarchiczna.

Czy do rozwoju osobistego naprawdę potrzebujemy autorytetów?

Potrzeba źródeł informacji i często i gęsto wzorców zachowań.Piotr Jaczewski edytował(a) ten post dnia 19.05.10 o godzinie 13:50

No dobra, czyli uważasz, że pewne "modele osobowości" wpisane są w naszą neurologię?

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Gośka J.:

No dobra, czyli uważasz, że pewne "modele osobowości" wpisane są w naszą neurologię?

I układ hormonalny. Ba, wygląd fizyczny a nawet sposób oddychania czy poruszania się też układa się w pewne postrzegalne wzorce.
Wpisane przemiany tychże modeli i neurologi pod wpływem wieku, chemii, doświadczeń, informacji etc.
Nie jesteśmy tabula rasa, testosteron czy endorfiny mają pewne skutki układające zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia czegoś, ale też nie są konkretnym determinantem przyszłości:))

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Piotr Jaczewski:

Gośka J.:
No dobra, czyli uważasz, że pewne "modele osobowości" wpisane są w naszą neurologię?

I układ hormonalny. Ba, wygląd fizyczny a nawet sposób oddychania czy poruszania się też układa się w pewne postrzegalne wzorce.
Wpisane przemiany tychże modeli i neurologi pod wpływem wieku, chemii, doświadczeń, informacji etc.
Nie jesteśmy tabula rasa, testosteron czy endorfiny mają pewne skutki układające zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia czegoś, ale też nie są konkretnym determinantem przyszłości:))

Dobrze wiedzieć, bo w sumie to odbiegając troszkę od tematu, ostatnio zastanawiam się, czy możliwe jest odziedziczenie w genach depresji: wnuk po babci na przykład? Chodzi mi o pewne skłonności do stanów depresyjnych? Czy jest to możliwe? Jak myślisz?
Acha, no i jeśli coś takiego jest możliwe, to jak to udowodnić?Jak sprawdzić?Gośka J. edytował(a) ten post dnia 19.05.10 o godzinie 17:39

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Gośka J.:

Piotr Jaczewski:

Gośka J.:
No dobra, czyli uważasz, że pewne "modele osobowości" wpisane są w naszą neurologię?

I układ hormonalny. Ba, wygląd fizyczny a nawet sposób oddychania czy poruszania się też układa się w pewne postrzegalne wzorce.
Wpisane przemiany tychże modeli i neurologi pod wpływem wieku, chemii, doświadczeń, informacji etc.
Nie jesteśmy tabula rasa, testosteron czy endorfiny mają pewne skutki układające zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia czegoś, ale też nie są konkretnym determinantem przyszłości:))

Dobrze wiedzieć, bo w sumie to odbiegając troszkę od tematu, ostatnio zastanawiam się, czy możliwe jest odziedziczenie w genach depresji: wnuk po babci na przykład? Chodzi mi o pewne skłonności do stanów depresyjnych? Czy jest to możliwe? Jak myślisz?
Acha, no i jeśli coś takiego jest możliwe, to jak to udowodnić?Jak sprawdzić?Gośka J. edytował(a) ten post dnia 19.05.10 o godzinie 17:39

Najlepsze narzędzia do sprawdzenia to statystyka i biologia molekularna.
Statystycznie wychodzi, że osoby depresyjne częściej miały w rodzinie kogoś kto cierpiał na depresje. To by wskazywało na pewną dziedziczność. Tak samo jest z rakiem i kilkoma innymi chorobami. Z pewną bardzo istotną różnicą. Mianowicie biologowie molekularni, bardzo dobrze radzą sobie z genetyką układu immunologicznego, niestety wciąż padają bezradnie przed dużo bardziej skomplikowanym układem nerwowym, po prostu nie wiedzą jak genom może oddziaływać na procesy w nim zachodzące.
Jak udowodnić? Biologowie molekularni starają się wyodrębniać geny odpowiedzialne za poszczególne schorzenia. Z powodzeniem udaje im się je wyodrębnić na tej zasadzie, że osoby posiadające w swoich komórkach gen o wiązaniu chemicznym X chorują statystycznie 5 krotnie częściej na chorobę Y. Wniosek gen X jest za to odpowiedzialny. To daje nadzieje, że pewne stosowanie inżynierii genetycznej, mające na celu likwidacje w zarodku człowieka "niebezpiecznych" genów przyczyni się do mniejszej chorowalności na dane schorzenie. Dyskusja o etyczności takiego postępowania to inny ale ostatnio modny temat...
Zaznaczam depresja jest swoistą chorobą. Nie wiadomo dokładnie jakie czynniki na nią wpływają. Wydaje się że w równej mierze społeczne jak i genetyczne. Rak nie jest raczej społeczny:) Ponadto rak ma zawsze jednakowy przebieg pod względem struktury. Depresja nie. Niedawno optymistyczne wiązanie depresji z poziomem serotoniny w mózgu, zaczyna być coraz bardziej dyskusyjne na co wskazują wyniki wielu badań psychiatrycznych.

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Poddaję się:)Nie miałam w szkole biologii niestety:(. Od jakiegoś czasu próbuję udowodnić lekarzom, że pewne stany osobowości, somatyczne itp... u kogoś, kto ma w rodzinie osoby cierpiące na stany depresyjne, mogą być powiązane ze sobą, ale mi się to kiepsko udaje. A jest to bardzo istotne, by jakoś to sprawdzić. Do kogo więc mogłabym się udać w celu takiego zbadania? Czy jest to w ogóle osiągalne?

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Gośka J.:
Poddaję się:)Nie miałam w szkole biologii niestety:(. Od jakiegoś czasu próbuję udowodnić lekarzom, że pewne stany osobowości, somatyczne itp... u kogoś, kto ma w rodzinie osoby cierpiące na stany depresyjne, mogą być powiązane ze sobą, ale mi się to kiepsko udaje. A jest to bardzo istotne, by jakoś to sprawdzić. Do kogo więc mogłabym się udać w celu takiego zbadania? Czy jest to w ogóle osiągalne?

No są naukowcy zajmujący się psychoimmunologią, czy psychonaeroimmunologią. Poszukaj w internecie i napisz może do jakiegoś albo znajdź choć artykuły.

Np znalazłem coś takiego:
http://www.idn.org.pl/gdansk/ptsr/html/22-psych.htm

Może tą osobę wysłać po prostu na psychoterapię. Czasem rzeczywiście definiuje się osoby nieustannie chorujące jako zregresowane takie, które organicznie potrzebują opieki;)

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Rafał Jaworski:

Może tą osobę wysłać po prostu na psychoterapię.

Hm, ale nie wyślę na terapię dziecka:)

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

Gośka J.:

Rafał Jaworski:
Może tą osobę wysłać po prostu na psychoterapię.

Hm, ale nie wyślę na terapię dziecka:)

Czemu nie?? Są specjaliści od dzieci. I to tacy co pracują przy obecności opiekuna. Inaczej się boją w związku z podejrzeniami o pedofilie.

Temat: Czy autorytety rzeczywiście istnieją?

dziecko wychowuje się w określonym środowisku - oddzielanie wpływu środowiska od genów jest bardzo trudne i często niepotrzebne

niezależnie od przyczyny swoich trudności każdy człowiek zyska kiedy nauczy się sobie z nimi radzić

a w przypadku dziecka - najlepiej kiedy z trudnościami radzą sobie jego rodzice

można iść na terapię rodzinną ;)