Temat: Komunikacja - skutecznie, czy autentycznie

Chciałbym przenieść tutaj bardzo ciekawą dyskusję dotyczącą sprawności w komunikacji. Dziękuję Wojtkowi L. za inspirację. Poniżej posty wprowadzające:

Artur S.:
Wojtek, bardzo zaintrygowałeś mnie komunikologią. Czy mógłbyś trochę rozwinąć ?

Wojtek L.:
przyjemnością :-)

Może w skrócie najpierw powiem, że w swoich badaniach lubię przyjmować taką perspektywę: komunikowanie = działanie [tyle że w trochę szerszym znaczeniu, niż u Kotarbińskiego]
Chcę przez to powiedzieć, że dziś przede wszystkim działamy - komunikując się; komunikowanie się z innymi to najważniejsze działanie, jakiego się podejmujemy.

Dalej - pytam się: jak komunikować się (porozumiewać się) z innymi lepiej (albo, co się będę ograniczał - doskonale)?

Przez ostatnich 8/9 lat miałem okazję dość gruntownie przerobić dwa podstawowe paradygmaty komunikologiczne, które odpowiadają oczywiście na to pytanie. Sądzę, że możnaby je określić tak:
1) filozofia autentyczności - tutaj stawiamy na spójność, prawdę, autentyczność, szczerość, współbrzmienie (w zależność od autora :-)
Tutaj - umieszczam takich autorów jak: Friedemann Schulz von Thun, Brad Blanton
2) filozofia skuteczności - tutaj stawiamy na efekt, skutek, działanie, odpowiednie opakowanie, formę, itd.
Tutaj - warto wymienić: Josef Kirchner, Piotr Tymochowicz

Te dwie filozofie przeciągają nas na jedną z dwóch stron w chwili, gdy w codziennych sytuacjach stoimy przed wyborem - czy mam być teraz autentyczny, czy skuteczny? [Jak mniemam to podstawowe napięcie/dylemat/dysonans jaki nam towarzyszy w interakcjach społecznych]

Do dziś się nie zdecydowałem, po której stronie mocy stanąć. Ale czuję, że mogę i wiem jak to robić i... mam wybór.

Jeśli kogoś zainteresowałem tymi refleksjami - to zapraszam na moje
autorskie zajęcia - Komunikologia Stosowana - które prowadzę w Instytucie Językoznawstwa UAM w Poznaniu; środy 18.40 s.314B

Zapraszam i pozdrawiam
wojtek

Artur S.:
Świetne, dzięki.

Ale tak naprawdę to nie za bardzo widzę dysonans pomiędzy skuteczną komunikacją, a autentyczną (prawdziwą). Moja praktyka mangerska wskazuje wręcz, że bycie autentycznym wspiera skuteczność w komunikacji.

Temat: Komunikacja - skutecznie, czy autentycznie

Artur S.:

Ale tak naprawdę to nie za bardzo widzę dysonans pomiędzy skuteczną komunikacją, a autentyczną (prawdziwą). Moja praktyka mangerska wskazuje wręcz, że bycie autentycznym wspiera
skuteczność w komunikacji.

Cóż, podobnie piszą Ci, którzy stawiają w życiu przede wszystkim na skuteczność. Np. mogę w danej chwili nie być zbyt szczególnie radosny, ale w celu zbudowania relacji z drugą osobą - wyrażam swoją radość na jej widok. Dalej w trakcie kreowanej relacji, jako skutek uboczny, odkrywam, że rzeczywiście czuję się szczęśliwy, chociaż jeszcze przed chwilą tak nie było.

Twoja wypowiedź Arturze też jest prawdziwa. Dobrze, że napisałeś, że autentyczność 'wspiera' skuteczność, a nie A = S ;-)

Może coś jeszcze wyjaśnię:
Oczywiście połączenie autentyczności i skuteczności to ideał, niestety nie zawsze jest to możliwe - i wtedy pojawia się ten dysonans o którym pisałem.
Gdybym był mocno niezadowolony ze swojej sytuacji życiowej, mógłbym chodzić przygnębiony, a moja komunikacja odpychałaby ode mnie ludzi z pracy. A to z pewnością nie pomogłoby mi w karierze. Byłbym niestety nieskuteczny. Stawiając jednak na sukces zawodowy i efektywną komunikację, mógłbym zacząć wypierać te wszystkie troski, które dotyczą mojego życia prywatnego - i w efekcie stracić zupełnie kontakt z tym, kim jestem. Przestałbym być sobą.
Jak sądzę z takimi dylematami borykamy się na codzień wszyscy. Czasem są one większego, a czasem mniejszego kalibru. Tak czy siak widoczny jest ten podział:
* czasem bycie autentycznym nie wspiera mojej skuteczności
* czasem skuteczność wymusza na mnie bycie nieautentycznym
I te dylematy zasadniczo próbują rozwikłać wszystkie podręczniki i poradniki komunikacji interpersonalnej.

Ciekaw jestem Waszego feedbacku na ten temat

Pozdrawiam serdecznie
wojtek