пропозиції роботи
Wypowiedzi
-
Narzędzie "Multipart To Singlepart" w skrzynkach narzędziowych. Jeżeli chcesz rozbić tylko ten jeden wieloczęściowy poligon, to zaznacz go przed uruchomieniem tego narzędzia. Inaczej rozbite zostaną wszystkie poligony w danej klasie obiektów lub shp.
http://resources.arcgis.com/en/help/main/10.2/index.ht...Ten post został edytowany przez Autora dnia 23.03.14 o godzinie 17:41 -
Stanę w opozycji do Joanny i zaapeluję, żebyś nie używał Flasha pod żadnym pozorem. To jest technologia, której zadaniem jest zdechnąć raz na zawsze w ciągu najbliższych kilku lat i pociągnąć za sobą równie nieudane Silverlight od MS. Gdy świat pędzi w kierunku mobilności, nie możemy używać technologii, która nie jest już rozwijana ani na Androida, ani na iOS, a przez to bezużyteczna w telefonach i tabletach. Nawet jeśli planujesz stworzyć przeglądarkę offline na PC, nie idź w stronę Flasha i innych programów generujących interfejsy w tej technologii, bo raz stworzony wadliwy produkt będzie brnął w tym samym kierunku. Flash to złe dziecko, którego Adobe wyrzeka się sukcesywnie. Kiedyś był fajny, teraz nie przystaje do współczesnych urządzeń.
-
Narzędzia są - wystarczy, że zamienisz etykiety na opisy i jako miejsce docelowe wskażesz jakąś bazę danych. Wszystkie dotychczasowe etykiety pozostaną na swoim miejscu, a ich wygląd się nie zmieni. Opisy można jednak dowolnie edytować, jak wszystkie inne obiekty bazy danych, więc wystarczy, ze przesuniesz opisy spod legendy w jakieś bardziej odpowiednie miejsce i zapiszesz zmiany w edycji. Opisy utworzysz klikając prawym przyciskiem myszy na nazwie warstwy i wybierając opcję zamiany.
-
Sposób opisany przez Krzysztofa sprawdza się bardzo dobrze, jeżeli wszystkie dane do analizy znajdują się w jednej lokalizacji, np. klasy obiektów w bazie danych lub pliki shp w jednym katalogu. Wtedy model builder powtarza cały proces dla każdej danej osobno.
Jeżeli natomiast chciałbyś móc wskazać ręcznie dane, które mają zostać przetworzone za pomocą modelu, to w model builderze kliknij prawym przyciskiem myszy na wszystkie niebieskie elipsy z danymi wejściowymi, które chcesz wskazywać i wybierz pozycję "Model Parameter". Po uruchomieniu modelu z poziomu skrzynki narzędziowej, pojawi się okno z polami, w których będziesz mógł wskazać dane wejściowe. -
No to wartosciowe plusiki poprosimy. :-P
-
Poklikaj w ustawieniach legendy - zaznacz warstwe dodana do wyswietlania i kliknij przycisk z symbolem w nazwie (nie mam teraz dostepu do kompa, wiec nie sprawdze). Posrod ustawien dotyczacych wyswietlania etykiet i nazw warstw, znajdziesz opcje odpowiedzialne za nadpisanie domyslnych rozmiarow symboli w legendzie. Tam mozesz ustawic dowolne rozmiary, jednak sa ograniczenia i nie wszystkie wartosci beda mialy odzwierciedlenie w wyglądzie legendy. Tu znów musisz eksperymentować.
Sposób Mariusza jest dobry, ale tylko dla kompletnej legendy, bo jakakolwiek zmiana symbolizacji lub układu warstw w mapie nie będzie już odwzorowywania w legendzie - w momencie zamiany legendy na grafiki tracisz powiązania z warstwami zrodlowymi. Jest to jednak czasem jedyny sposób na dopieszczenie legendy, więc powinnam go poznać. -
Jezeli etykiety nachodza na siebie, to znaczy, ze jest ich za duzo w danym widoku i ustawienie ich tak, zeby nie przyslanialy sie wzajemnie, nie ma wiekszego sensu. Nie bedziesz miala mozliwosci rozpoznania, ktora etykieta odnosi sie do danego punktu. Jezeli jednak wciaz chcesz to zrobic, to zwieksz skale, zapytaniem sql wybierz tylko te obiekty, dla ktorych program ma etykiety wyswietlic, poeksperymentuj z wielkoscia czcionki i kolejnoscia rozmieszczania etykiet wokol punktu (kolorowe kwadraciki z numerami od 1 do 3; 1 to pozycja etykiety rozpatrywana w pierwszej kolejnosci). Sprobuj tez ustawic duza wage dla wazniejszych etykiet i mala dla tych mniej waznych. Mozesz zmienic rowniez proiorytety wyswietlania etykiet, wszystko to znajdziesz na pasku Etykietowanie. Jezeli masz licencje na rozszerzenie Maplex, to obejrzyj jego wszystkie opcje. W wersji 10.1 zostalo zintegrowane z ArcMap, wiec zadnej dodatkowej licencji nie trzeba. W ustawieniach etykiet jest mozliwosc ustalenia buforu ochronnego wokol tekstu, ale nie dziala to idealnie. Nie ma zlotego srodka na etykiety, musisz klikac i testowac ustawienia, a jezeli wciaz nie bedziesz zadowolona, to zamien etykiety na opisy i rozmiesc je recznie przy uruchomionej edycji, bo opisy to juz klasa obiektow w bazie danych, wiec trzeba je edytowac tak, jakbys przesuwala punkty. Etykiety na opisy zamienisz klikajac prawym przyciskiem myszy na warstwe z etykietami i wybierajac Zamien etykiety na opisy.
-
Jeżeli każdy z zadanych odcinków musi mieścić się na jednym arkuszu A3, to pozostaje zmniejszenie skali, a jeżeli nie, to opisana przeze mnie metoda i podzielenie odcinka na kilka wydruków.
Mam teraz trochę jaśniejszy pogląd na tę sprawę, więc proponuję zrobić to następująco. Na samym początku utwórz zestaw prostokątnych poligonów zasięgu - dla każdego odcinka linii po jednym poligonie, obejmującym ten odcinek całkowicie. Na etapie tworzenia klasy obiektów lub shp z prostokątami, stwórz atrybuty, w których będziesz umieszczać wartości potrzebne do automatycznej pracy narzędzia DDP:
1. strona (short integer),
2. nastStrona (short integer),
3. poprzStrona (short integer),
4. skala (long integer).
Poligonom przypisz kolejne numery w polu [strona], uzupełnij też [nastStrona] i [poprzStrona]. Dwa ostatnie wymienione pola nie są wymagane, ale przydają się przy wstawianiu dynamicznego tekstu na arkuszu - następna strona i poprzednia strona właśnie.
Gdy już to zrobisz, to w oknie konfiguracji DDP, na zakładce Definition, wskaż klasę obiektów z prostokątami, jako warstwę indeksu. W polach "Name Field" i "Sort Field"wskaż atrybut [strona]. Przypominam też, że możesz utworzyć pole, zawierające kąt odchylenia zawartości ramki danych od kierunku północnego i wskazać je na tej zakładce (poprzedni wpis). Przeskocz teraz na zakładkę Extent, zaznacz opcję "Best fit" i wpisz 100 w ramce "Margin", w polu "Size". Zatwierdź i spróbuj przełączać kolejne arkusze na pasku narzędziowym DDP. Zobaczysz, że program automatycznie skaluje prostokąty zasięgów, a więc i całe odcinki linii tak, żeby zmieściły się w ramce danych. Myślę, że to może być zachowanie, o które Ci chodziło. Mnie się jednak to nie do końca podoba, ze względu na niepełne skale typu 1:9222. Dlatego też, można zastosować drugą metodę.
Dobierz lub zaokrąglij skale wstawiane z automatu przez narzędzie DDP i wpisz je w pole [skala], w tabeli atrybutów prostokątów zasięgów. Jak już dla każdego poligonu przypiszesz właściwą skalę, to zmień konfigurację na zakładce Extent narzędzia DDP - wskaż opcję "Data Driven Scale" i wybierz pole [skala]. Teraz program będzie skalował według tego, co wpisałaś w atrybucie [skala] dla każdego z poligonów.
Mam nadzieję, że to będzie to, o czym pisałaś od początku. -
Wygląda na to, że NMT został przygotowany z błędami, więc nie naprawisz tego. Możesz zapytać o dane źródłowe i sam stworzyć taki model od nowa, ale nie wiem, czy jest to gra warta świeczki i czy nie popukają się po główce, jak o to zapytasz. Skoro WODGiK udostępnia taki model, to pewnie innego nie ma. Możesz spróbować stworzyć model z danych SRTM, ale nie wiem, czy otrzymasz wymaganą dokładność.
-
Jeżeli potrzebujesz tylko jednego lub dwóch pól, to możesz też użyć kalkulatora pól i formułą [nazwa_pola] przekopiować całą zawartość kolumny excela do pola w klasie obiektów.
-
A nie lepiej zwiększyć liczbę arkuszy tak, żeby cała linia się zmieściła, zamiast dostosowywać format arkusza do długości linii? Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem Twoje pytanie, ale postaram się krótko opisać, w jaki sposób ja przygotowuję mapy linii do wydruku. Używam do tego widoku kompozycji (layout view) w ArcMap, gdzie przygotowałem szablon mapy na arkuszu A2. Największa część arkusza to ramka danych (42 x 38 cm), reszta to legenda i mapa poglądowa. Jeżeli mapa ma przedstawiać linię w granicach np. gminy, to taki fragment tej linii będzie potrzebny (od granicy do granicy). Wzdłuż tego odcinka będą rozmieszczone poszczególne arkusze. Jeżeli odcinek jest gotowy, to należy posłużyć się narzędziem Strip Map Index Features ze skrzynki DDP i wskazać odcinek linii jako dane wejściowe. Trzeba też zaznaczyć opcję Use Page Unit and Scale i wpisać 5000 jako skalę, a następnie 42 i 38 w pola Length Along... i Length Perpendicular. Pozostałe pola można zostawić bez zmian. Wynikowa klasa obiektów zawierała będzie poligony rozmieszczone wzdłuż linii i obrócone zgodnie z jej biegiem. Rozmiary terenowe prostokątów to 42 x 38 cm, przemnożone przez skalę. Warto dodać pole (typ danych - float) w tabeli atrybutów, które będzie zawierało kąt skręcenia obektów na mapie, ze względu na zastosowany układ współrzędnych. Dla układu 92 to może być nawet ok 4 stopni na przygranicznych terenach, więc warto obrócić ramkę danych tak, żeby mapa była rzeczywiście zorientowana w kierunku północnym. Narzędzie, które obliczy kąt skręcenia dla każdego z prostokątów w siatce, nazywa się Calculate Grid Convergence Angle. Na koniec wystarczy skonfigurować narzędzie DDP. Jako warstwę indeksu, należy wybrać klasę obiektów z prostokątami, w polu Rotation wskazać utworzone wcześniej pole z kątem obrotu, obliczonym opisanym wyżej narzędziem. Na zakładce Extent trzeba zaznaczyć opcję Center And Maintain Current Scale. Na koniec należy upewnić się, czy w widoku kompozycji wpisana została właściwa skala i już można przełączać poszczególne arkusze mini atlasu. Arkuszy będzie tyle, ile wygenerowanych zostało wcześniej prostokątów. Domyślnie mają one pokrycie 10% i jest to chyba odpowiednia wartość, bo na każdym następnym arkuszu widać odpowiednio duży fragment treści poprzedniego. Na koniec wystarczy wyeksportować mapę - program automatycznie utworzy jeden duży lub wiele osobnych plików, zawierających wszystkie arkusze. Oczywiście można to wszystko zrobić za pomocą skryptu Pythona, ale chyba lepiej najpierw umieć to wyklikać. Polecam również ten adres: http://help.arcgis.com/en/arcgisdesktop/10.0/help/inde...
Mam nadzieję, że powyższe wskazówki okażą się pomocne. -
To możemy zrobić tak: wrzuć te dane na hotfile lub inny podobny serwer, umieść tu link lub wyślij mi prywatną wiadomością, jeżeli nie chcesz tych danych rozprzestrzeniać, napisz, z jakiego wms korzystasz, a ja postaram się sprawdzić, czy wszystko w porządku z tymi danymi. Jeżeli pójdzie, to powiem co i jak, jeżeli nie, to trzeba będzie się dalej zastanawiać, co nie gra. Tak chyba będzie najszybciej, bo zrobiłem przed chwilą dopasowanie przestrzenne według kolejności, jaką opisałeś i działa bez problemu na danych, które wykorzystałem.
-
Kolejność klikania powinna być odwrotna - najpierw shp, potem WMS. Przecież chcesz dopasować obiekty w pliku shp do zawartości WMS, a nie odwrotnie.
-
Zdecydowanie polecam bardziej dane z OpenStreetMap, niż z BDO. Mam obie bazy i ta pierwsza bije na głowę tę drugą. Poza tym, jest codziennie aktualizowana, a jeżeli zauważysz brakującą lub błędną drogę, to możesz ją dodać/zmodyfikować edytorem na stronie http://openstreetmap.org. Następnego dnia rano będzie już dostępna do pobrania razem z pozostałymi zaktualizowanymi danymi OSM.
-
To może przykład z życia. Analizowałem jakiś czas temu natężenie ruchu na ulicach, posługując się przy tym odbiornikiem GPS i laptopem z ArcGIS, zainstalowanymi w samochodzie. Używałem wersji 9.3.1 z polską nakładką i plan miałem taki, żeby wykorzystać narzędzie obsługujące odbiornik, będące częścią ArcMap. Miało ono rejestrować nowy punkt co 5 sekund i umieszczać go w stworzonej przez siebie klasie obiektów w bazie. No i tu pojawił się problem bo to narzędzie nie potrafiło stworzyć sobie takiej klasy obiektów, zwracając błąd mówiący o błędnej nazwie pola (atrybutu). Co się okazało? W polskiej nazwie jednego z rejestrowanych parametrów GPS była literka z ogonkiem i ArcMap sam się blokował, kiedy chciał utworzyć atrybut dla tego parametru. Trochę czasu mi zajęło, zanim doszedłem do tego, że odinstalowanie polskiej nakładki rozwiąże problem.
A co do dyskusji nad wyższością jednego języka nad drugim, to chyba sprawa mocno indywidualna. Zależy z czego kto się będzie uczył, bo zawodowcom język jest chyba obojętny - większość czynności to już wyćwiczone odruchy. Ja uczyłem się wersji polskiej, jeszcze na studiach i miałem dobrego nauczyciela. Jeżeli natomiast ktoś ma zamiar uczyć się ArcGIS z materiałów dostępnych w internecie, to chyba większość z nich jest po angielsku (a na pewno zdecydowanie więcej, niż po polsku), więc wybór języka jest oczywisty. Ja kupując pakiet graficzny, zdecydowałem się na wersję angielską, ze względu właśnie na tysiące samouczków i nagrań wideo w tym języku. Myślę, że z ArcGIS jest podobnie. -
W wyniku tych analiz otrzymasz raster i powinno być widać na nim wszystko, jednak żeby otrzymać bardziej namacalne wyniki, możesz potraktować go statystyką strefową. Jest to narzędzie, które analizuje wartości pikseli w danych obszarach (strefach - stąd nazwa). Jeżeli jako warstwę strefową wskażesz pola uprawne (powinny to być poligony), to program przyjrzy się komórkom rastra wewnątrz tych poligonów i utworzy statystyki na podstawie wartości, które tam znajdzie. W wyniku działania tego narzędzia otrzymasz ładną tabelę (i opcjonalnie wykres) z wartością średnią, najczęstszą, sumą itp. Te statystyki są bardzo dobrym opisem do wynikowego rastra, zwłaszcza, że zapewne będziesz musiał go zinterpretować, bo sam obrazek w tym przypadku to chyba niekompletna informacja.
-
Rastry odległości od cieków wodnych i źródeł zrobisz łatwo, bo jest do tego specjalne narzędzie. W wyniku otrzymasz raster, którego każda komórka będzie zawierała odległość od wskazanych wcześniej obiektów. Najłatwiej będzie wykonać dalsze analizy, jeżeli zreklasyfikujesz raster, tzn. utworzysz klasy z przedziałów wartości odległości, np: dla odległości 0 - 100 m, wartość 1, dla odległości 100 - 200 m, wartość 2, a dla odległości 200 - 300 m wartość 100. Jeżeli podasz duże wartości dla wybranych przedziałów, to w późniejszych analizach od razu będzie widać, w jakim przedziale odległości znalazł się dany obszar. Duże wartości dla przedziałów staraj się stosować tylko dla najważniejszych czynników, takich, które mają decydujące znaczenie dla danej analizy. Przeglądając wyniki, od razu będziesz mógł stwierdzić, gdzie główne założenie zostało spełnione, a gdzie nie, bo wartości pikseli spełniających warunki będą dużo wyższe, niż tych, które warunków nie spełniają. Trzeba z tym nieco poeksperymentować, ale dzięki temu wyniki mogą być naprawdę ciekawe.
Rastry nachylenia i ekspozycji utworzysz gotowymi narzędziami na podstawie NMT, którym będziesz dysponował. Tu też zapewne trzeba będzie nieco uporządkować dane i zebrać w przedziały te wartości, które będą najbardziej interesujące. Tu znów przyda się narzędzie reklasyfikacji rastra. Nie wiem, jak jest z krzywizną stoków i promieniowaniem słonecznym. Myślę, że to pierwsze da się załatwić odpowiednimi działaniami w kalkulatorze rastrów, bo pewnie są na to wzory matematyczne. Nigdy się tym nie zajmowałem, więc nie chcę wprowadzać w błąd, ale strzelam, że da się to w miarę szybko ogarnąć. Może jest nawet specjalne narzędzie do tego, tylko teraz go nie kojarzę. Jeżeli chodzi o nasłonecznienie, to może wystarczy raster ekspozycji? W sensie kierunek, w którym ustawiony jest stok, z polem uprawnym? Położenie stoków względem słońca powinno być znane, więc może trzeba po prostu przyjąć wybrane wartości z rastra ekspozycji. Taki mam pomysł, ale nie musi być wcale dobry i adekwatny do tego, co chcesz zrobić.
Gdy będziesz miał już wszystkie rastry, to spróbuj zsumować je w kalkulatorze rastrowym. Jeżeli w każdym z nich przyjąłeś warunek, że im wyższa wartość z reklasyfikacji (patrz wyżej), tym lepiej, to w rastrze wynikowym najlepsze będą te obszary, w których komórki będą posiadały najwyższe wartości. Jest jednak jeden haczyk. Jeżeli zastosujesz wagi, o których pisałem wyżej, to niektóre komórki mogą mieć duże wartości, nawet jeżeli mają słabą lokalizację. Rozpoznasz je jednak łatwo, bo wartości będą zaczynały się od 100 (według powyższego przykładu). Musisz jednak pamiętać o dobieraniu wag tak, żeby ich suma z kilku rastrów nie przekraczała tej przykładowej wartości 100.
Jeżeli coś jest niejasne, to pytaj. -
Lepszym rozwiązaniem byłoby rozszerzenie Spatial Analyst. Za jego pomocą będziesz mógł przeprowadzić dodatkowe analizy, których nie ma w 3D Analyst. Jednym z takich narzędzi, jest odległość od danego obiektu (lub obiektów). Otrzymasz dzięki niemu raster, w komórkach którego będą znajdowały się wartości odległości od obiektów, które zastosowałeś do analizy. Możesz stworzyć kilka rastrów odległości, od rożnych obiektów, ustalić następnie, które odległości są najlepsze w każdym z rastrów, a następnie je zsumować za pomocą kalkulatora rastrów (nie znajdziesz go w 3D Analyst). Na podstawie wynikowych sum, otrzymasz informację, które miejsca są najbardziej korzystne dla danych obiektów (np. pól uprawnych) lub sprawdzisz, czy obiekty, które już istnieją, znajdują się w miejscach optymalnych. Możesz także wykorzystać rastry spadku, nasłonecznienia, itp., a po zreklasyfikowaniu (w najprostszym tłumaczeniu i zastosowaniu - zamiana danego przedziału wartości pikseli na jedną określoną wartość) i ustaleniu najlepszej wartości, włączyć je do sumowania razem z rastrami odległości.
To taki szybki przykład (i pewnie niezbyt zrozumiały, jeżeli nie używałeś wcześniej Spatial Analyst), bo możliwości jest naprawdę dużo jeżeli chodzi o kombinacje z rastrami. Podaj więcej informacji, to może uda się powiedzieć coś dokładniej.
Pozdrawiam -
Do usług ;).
-
Myślę, że to ciekawy dokument, nawiązujący do tematu. http://www.scdhec.gov/gis/presentations/ESRI_Conferenc...
- 1
- 2
Dołącz do GoldenLine
Oferty pracy
Sprawdź aktualne oferty pracy
Aplikuj w łatwy sposób
Aplikuj jednym kliknięciem
