Temat: Usługi typu SWIFT a zwolnienie z VAT

Na gruncie polskiej ustawy o podatku od towarów i usług ukształtował się początkowo pogląd, że usługi typu SWIFT - jako tzw. usługi pośrednictwa finansowego - są zwolnione z VAT. Pogląd ten znalazł między innymi potwierdzenie w wyroku NSA I FSK 1582/08:
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/51F280FD20

Od 1 stycznia 2011 r. załącznik nr 4 do ustawy został jednak uchylony, a zamiast zwolnień dla usług pośrednictwa finansowego ustawodawca przewidział zwolnienia dla poszczególnych usług finansowych (art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku VAT m.in. usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Wydawałoby się, że w świetle nowych przepisów krajowych (zwolnienie dla usług w zakresie "wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych") usługi typu SWIFT nadal są zwolnione z VAT na gruncie u.p.t.u., a art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT jest podstawą prawną dla tego zwolnienia (jest to bowiem usługa w zakresie "transakcji płatniczych").

Niestety 28 lipca 2011 r. zapadł wyrok ETS (C-350/10), zgodnie z którym usługi typu SWIFT ograniczają się do aspektów technicznych i nie obejmują specyficznych i istotnych elementów operacji finansowych, a zatem nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT (na gruncie VI Dyrektywy):
http://curia.europa.eu/jurisp/cgi-bin/form.pl?lang=pl&...

Czy zatem mamy do czynienia z przypadkiem, że przepis krajowy wprawdzie nadal (również od 1 stycznia 2011 r.) pozwala na zwolnienie z VAT dla usług typu SWIFT, ale jednocześnie przepis ten jest niezgodny z Dyrektywą VAT, która nie pozwala na zwolnienie? W takim przypadku podatnik mógłby wybrać, która regulacja (ustawa o VAT czy Dyrektywa) jest dla niego korzystniejsza.

A może powinniśmy art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u. interpretować prowspólnotowo i twierdzić, że również na gruncie przepisów krajowych usługi typu SWIFT są opodatkowane (przynajmniej od 1 stycznia 2011 r.)?

Gdybyśmy trzymali się krajowego wyroku NSA, to podatnik ma wybór. Czy jednak art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u. różni się na tyle od art. 135 ust. 1 lit. d, aby twierdzić, że jest on niezgodny z Dyrektywą? Oto brzmienie obu przepisów:

Ustawa o VAT (art. 43 ust. 1 pkt 40):
Zwalnia się od podatku:
(...)
40) usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług

Dyrektywa 2006/112/WE (art. 135 ust. 1 lit. d):
Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:
(...)
d) transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;

Ze względów praktycznych można potraktować usługi typu SWIFT jako opodatkowane, gdyż takie rozwiązanie jest bezpieczne niezależnie od uzyskanej interpretacji (nawet gdyby organy podatkowej uznały, że usługi te są zwolnione, to podatnik może powołać się bezpośrednio na Dyrektywę oraz na wyrok ETS). Z drugiej strony sprawa nie jest obojętna w przypadku podmiotów, które dokonują importu usług typu SWIFT i nie mają (albo mają ograniczone) prawo do odliczenia.

Skłaniam się ku poglądowi, że usługi typu SWIFT na gruncie przepisów krajowych jednak nadal są zwolnione. A Wy?

Porównajcie interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 maja 2011 r. nr IPPP3/443-342/11-2/JF:
http://interpretacje.tmxp.pl/Podatek-od-towarow-i-uslu...

Tyle tylko, że w tej interpretacji potraktowano usługi typu SWIFT jako "usługi pośrednictwa", co wydaje mi się dość wątpliwe.Dawid Milczarek edytował(a) ten post dnia 15.11.11 o godzinie 18:56