Temat: Jeśli nadal będziemy się umartwiać...

Złota myśl na wtorek,22 lutego 2011 roku.


"Jeśli nadal będziemy się umartwiać,wymagając od siebie bycia tym,kim nie jesteśmy,to prędzej czy później zaczniemy kogoś winić za swoje niezadowolenie.Na początek będą to rodzice,a później kolejni partnerzy,których obarczymy odpowiedzialnością za to,że nie rozwinęliśmy się zawodowo,że nasze życie jest nudne,że mało zarabiamy,że nie jesteśmy szczęśliwi.Powtarzam,musimy zacząć od samych siebie.Akceptacja siebie to zamieszkanie we własnej skórze."

J.Bucay,S.Salinas

Temat: Jeśli nadal będziemy się umartwiać...

Jeeej, widzę, że nie tylko ja jestem taka genialna i ludzie przede mną mieli podobne przemyślenia ;) :P

Zawsze denerwuje mnie, gdy ktoś narzeka, gada, marudzi... i nic dalej nie robi. Po prostu siądzie i stęka, ale żeby coś zmienić, poprawić - to już nie. Bardzo wielu jest takich ludzi, którzy potrafią tylko gadać. Na szczęście nauczyłam się, że należy takich omijać z daleka, albo po prostu nie zwracać na to uwagi, choć często bywa to demotywujące.

To straszne, że tyle wykształconych, inteligentnych, fajnych ludzi tkwi w niezadowalającej pracy, mało satysfakcjonującym związku, toksycznej relacji z "przyjaciółmi" nie widząc innego wyjścia. Bojąc się podjąć ryzyko wyjścia z tej strefy komfortu i stawienia czoła życiu.
Jedyna zmiana jakiej takie osoby oczekują to taka dana od losu. A szkoda, bo zazwyczaj w sytuacji kryzysowej, kiedy już np. szef wywala z pracy, okazuje się, że i tak poradzisz sobie w nowej sytuacji - znajdziesz lepiej płatną i fajniejszą robotę, zaadaptujesz nowy pomysł na biznes. Masz wrażenie, że wszystko co było przed nie liczy się, a nawet chętnie podziękowałbyś temu "baranowi" za zwolnienie cię ;)