GoldenLine
Zaloguj się
Marcin D.

Marcin D. terapeuta zajęciowy,
psychoterapeuta w
trakcie szkolenia
...

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Czy, kiedy i jak rozmawiać z pacjentem na temat jego wyznania, tego w co wierzy? Czy kierownictwo/ towarzyszenie duchowe jest pomocą dla procesu terapeutycznego czy przeszkodą/zagrożeniem? Kiedy może się takie stać?
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Rozmawiamy z klientami nawet o bardzo intymnych rzeczach, więc dlaczego nie rozmawiać o tym w co wierzą? To ważna część życia człowieka, która bardzo dużo mówi o jego wartościach w życiu, czasem o sensie życia i wielokrotnie to ogromny zasób człowieka albo ograniczenie...
Jak rozmawiać? Jak o innych obszarach z życia. Kiedy? zwykle wiele informacji od klienta można dostać niebezpośrednio -wystarczy więc dobrze słuchać i zapytać o nie w przypadku
zaistnienia.
Kiedy jest zagrożeniem? Kiedy terapeuta nie szanuję, nie rozumie, nie umie przyjąć innego punktu widzenia niż swój. Wtedy zdecydowanie lepiej poinformować człowieka, że na tematy duchowe czy religijne (to nie to samo często) może rozmawiać z... - warto mieć pod ręką kontakt do osoby, która w tym temacie porusza się dobrze. PozdrawiamTen post został edytowany przez Autora dnia 25.08.15 o godzinie 11:46
Link do wypowiedziLink
Monika K.

Monika K. szkolenia/edukacja

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Marcin D.:
Czy, kiedy i jak rozmawiać z pacjentem na temat jego wyznania, tego w co wierzy?

Kiedy? - Hm, kiedy pacjent wprowadza taki temat?
Czy? - Ale w jakim sensie "czy"? Jeśli pacjent zaczyna o tym mówić, to powiedzieć: "a, nie, nie, porozmawiajmy o czymś innym"?
Jak? - Tak, jak o każdym innym temacie, czyli analizując myśli, uczucia, oczekiwania, fantazje, lęki?
Link do wypowiedziLink
Marcin D.

Marcin D. terapeuta zajęciowy,
psychoterapeuta w
trakcie szkolenia
...

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Monika K.:
Marcin D.:
Czy, kiedy i jak rozmawiać z pacjentem na temat jego wyznania, tego w co wierzy?

Kiedy? - Hm, kiedy pacjent wprowadza taki temat?
Czy? - Ale w jakim sensie "czy"? Jeśli pacjent zaczyna o tym mówić, to powiedzieć: "a, nie, nie, porozmawiajmy o czymś innym"?

Mi się wydaje, że terapeuta może powiedzieć pacjentowi, że nie jest kompetentny w jakiś sprawach i odesłać pacjenta np. do księdza.
Wyobrażam sobie pytania np typu ``Panie X- a czy to co zrobiłem to grzech? Czy będę za to potępiony? Czy to zło mnie opętało?`` Trudne pytania.
Jak? - Tak, jak o każdym innym temacie, czyli analizując myśli, uczucia, oczekiwania, fantazje, lęki?

To tak :)Ten post został edytowany przez Autora dnia 25.08.15 o godzinie 20:08
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Marcin D.:
Wyobrażam sobie pytania np typu ``Panie X- a czy to co zrobiłem to grzech? Czy będę za to potępiony? Czy to zło mnie opętało?`` Trudne pytania.
no to się klient pogłowi nad odpowiedzią....
Raczej bym się zapytała siebie - dlaczego to się wydaje trudne?
Jestem agnostykiem, pracując z osobami po mastektomii, często pojawiał się temat wiary. Nie czuję się w temacie kompetentna, ale rozmowa na ten temat daje ogrom informacji o lekach,, przekonaniach, wartościach. Nie bardzo rozumiem, Marcin, trudność. Nie znam się też np. na rozwodach, zarzadzaniu na najwyższych szczeblach, pracy rzeźnika, homoseksualizmie, czy rodzinach przemocowych. Tematy mnie nie dotyczą, ale dotyczą klienta, to on może mi opowiedzieć o tym - gdzie widzisz trudność dla terapeuty ? Możesz rozwinąć?
Link do wypowiedziLink
Monika K.

Monika K. szkolenia/edukacja

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Marcin D.:
Monika K.:
Marcin D.:
Czy, kiedy i jak rozmawiać z pacjentem na temat jego wyznania, tego w co wierzy?

Kiedy? - Hm, kiedy pacjent wprowadza taki temat?
Czy? - Ale w jakim sensie "czy"? Jeśli pacjent zaczyna o tym mówić, to powiedzieć: "a, nie, nie, porozmawiajmy o czymś innym"?

Mi się wydaje, że terapeuta może powiedzieć pacjentowi, że nie jest kompetentny w jakiś sprawach i odesłać pacjenta np. do księdza.
Wyobrażam sobie pytania np typu ``Panie X- a czy to co zrobiłem to grzech? Czy będę za to potępiony? Czy to zło mnie opętało?`` Trudne pytania.

No, ale to jest jasne, że terapeuta nie ma rozmawiać z pacjentem o sprawach wiary prowadząc z nim dyskusje: "Tak, to grzech! Ale Bóg jest miłosierny...", "Cytat taki i owaki z Listu do Koryntian wskazuje raczej, że to nie grzech", "No, ja jestem protestantem i uważam, że potępienie na mur beton, chyba, że..." Psychoterapeuta ma z pacjentem badać te silne lęki, próbować odkryć, z czego wynikają, czego faktycznie dotyczą, co może przykrywają, przed czym gorszym chronią.
Jeśli pacjent chce konkretnych porad, odpowiedzi, dyskusji to nawet, jeśli będzie naciskał na psychoterapeutę na przyjęcie roli przewodnika duchowego, ten nie powinien mu ulec. To pragnienie pacjenta też może coś pokazywać, też może a nawet powinno być analizowane.
Link do wypowiedziLink
Piotr Szczotka

Piotr Szczotka Dyplomowany
masażysta Bodyworker

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Sporym wyzwaniem, nawet w tych przypadkowych rozmowach jest odróżnienie trzech aspektów: duchowości, wiary, a religii zwłaszcza w formie instytucji. A co dopiero jak pojawi się wątek podczas rozmowy w terapii :) Podejście do duchowości może mieć kolosalny wpływ na pojęcia i podejście do dbania o zdrowie.
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Duchowość i religijność a psychoterapia

Religijność bywa mieczem obosiecznym w psychoterapii ;) Czasem duchowość/religijność pacjenta może stanowić dodatkową motywację/umocnienie chęci do zmiany (w tym również wsparcie we wspólnocie religijnej) , czasem religijność może rodzić dodatkowe problemy (fanatyzm religijny, o którym od jakiegoś czasu mówi się jako o zaburzeniu, urojenia o treści religijnej, czy nadmierne poczucie winy/cierpienie z powodu restrykcyjnych przekonań religijnych). Duchowość może pozytywnie wpływać na samorozwój jednostki, zależy jak jest realizowana (chociażby poprzez wybór religii/instytucji/praktyk/społeczności religijnych itp.).
Wydaje mi się, że często "problem" duchowości/religijności może pojawić się spontanicznie w procesie psychoterapii, a wielu psychoterapeutów woli omijać ten grząski grunt, czując, że "takie tematy" są lepsze dla duchownego/księdza niż dla nich. Niektórzy deklarują wprost swoje przekonania religijne i proponują terapię zgodną z nauki danej religii jak np. psycholodzy chrześcijańscy (czy to dobrze czy nie, to już można dyskutować).

W tym temacie polecam lekturę książek:
- ODKRYWANIE DUCHOWOŚCI W PSYCHOTERAPII
http://e.wydawnictwowam.pl/tyt,43502,Odkrywanie-duchow...
- Religia i psychiatria
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/180134/religia-i-psychi...
- Psychoterapia duchownych i osób zakonnych
http://www.gwp.pl/4816,psychoterapia-duchownych-i-osob...
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz

Podobne tematy


Następna dyskusja:

Duchowość, a psychologia




Wyślij zaproszenie do
Anuluj