Temat: odpowiednik dyskowego rozmiaru klastra ntfs windows w...
Karol Napiórkowski:
-i bytes-per-inode - ilość bajtów na i-węzeł, pozwala obliczyć ile będzie utworzonych i-węzłów na podstawie rozmiaru tworzonego dysku;
Nie bardzo rozumiem jak oblicza się ilość utworzonych i-węzłów na podstawie rozmiaru dysku?
Niezwykle prosto - dzielisz rozmiar (w bajtach) urządzenia, na którym chcesz utworzyć system plików przez wartość bytes-per-inode, którą podajesz w parametrze -i. Zaokrąglasz do liczby całkowitej i masz wynik - tyle inodów zostanie utworzonych.
Jeśli i to do Ciebie nie przemawia, to pomyśl w kategoriach "co każde bytes-per-inode bajtów, utwórz inode".
Jeśli na danym systemie plików będziesz trzymał duże pliki (nie wiem - duże archiwa kopii zapasowych, filmy), to nie potrzeba Ci na to setek tysięcy inodów (bo nie zmieścisz tylu dużych plików) - sensowne jest wtedy zmniejszenie liczby inodów przy tworzeniu fs, dzięki czemu oszczędzisz trochę miejsca.
Głupotą jest też podawanie bytes-per-inode mniejszego niż block size, bo spowoduje to utworzenie większej liczby inodów, niż będziesz w stanie wykorzystać (nawet gdybyś miał wszystkie pliki na danym fs o rozmiarze 1B).
każdy plik ma dokładnie jeden i-węzeł
Skoro ilość i węzłów uzależniona jest od ilości plików.
Po pierwsze, powyższe stwierdzenie jest nieprawdziwe. Inody tworzone są przy tworzeniu systemu plików i później nie jest możliwa zmiana ich liczby. Tworzenie plików (upraszczając) *zajmuje* inody, więc prawdziwe jest dopiero stwierdzenie, że liczba *zajętych* inodów jest uzależniona od liczby plików.
Po drugie, "liczba" a nie "ilość" (bo jednak jest policzalna).
пропозиції роботи
