Temat: Zmiany w przepisach dla rowerzystów
W orzecznictwie Sądu Najwyższego trafnie przyjmuje się, że przestępstwa drogowe mogą być popełnione nie tylko na drogach publicznych, ale również wszędzie tam, gdzie odbywa się ruch ogólny czy lokalny (uchwała SN z dnia 14 września 1972 r., VI KZP 33/72, OSNKW 1972, nr 12, poz. 187; uchwała pełnego składu Izby Karnej SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74; wyrok SN z dnia 5 grudnia 1995 r., WR 186/95, OSNKW 1996, nr 3-4, poz. 19 z glosami R. A. Stefańskiego, WPP 1996, nr 2, s. 121-125 i E. Guzik, PS 1997, nr 4, s. 102-109). Chodzi tu o ruch pojazdów i to nie ruch pojazdów mogący się odbywać sporadycznie w jakimś miejscu niedostępnym dla powszechnego użytku, lecz o ruch w miejscu powszechnie dostępnym, służącym ogólnie lub lokalnie komunikacji (postanowienie SN z dnia 19 maja 1978 r., VII KZP 13/78, OSNPG 1978, nr 8-9, poz. 89). Wskazywano przy tym, że takim miejscem jest teren budowlany, przemysłowy, lotnisko (uchwała pełnego składu Izby Karnej SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74), podziemie kopalni, gdzie odbywa się transport materiałów i przewóz ludzi (wyrok SN z dnia 30 października 1973 r., II KR 156/73, OSNKW 1974, nr 3, poz. 4, rampa kolejowa (postanowienie SN z dnia 25 kwietnia 1979 r., V KRN 72/79 w: R. A. Stefański, Przestępstwa i wykroczenia drogowe w orzecznictwie Sądu Najwyższego, poz. 364). W literaturze za takie miejsca uznawano miejsca odbywanych ćwiczeń wojskowych czy manewrów, w których uczestniczą pojazdy wojskowe, np. place, parkingi publiczne [K. Buchała, Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu..., s. 60], teren przeznaczony do parkowania pojazdów mechanicznych, jak również służący za miejsce dojazdowe lub wyjazdowe z parkingu samochodowego [J. Klimek, Kodeks a przestępstwa drogowe, s. 44-45], drogi na terenie państwowych gospodarstw rolnych i na terenach zakładów przemysłowych [J. Kochanowski, Przestępstwa i wykroczenia..., s 88]
Nie mogą być zaliczone do „innych miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów”, a tym samym nie mogą być miejscem przestępstw drogowych miejsca, w których nie odbywa się ruch ogólnodostępny, a jedynie w danym miejscu dopuszczone są do ruchu pojazdy ściśle określonego, wąskiego grona osób. Nie są nimi także drogi prywatne, tj. dostępne dla ich właścicieli lub osób przez nich upoważnionych, prowadzące do gruntów rolnych, z których korzysta właściciel, dojeżdżając do pola w celu wykonania zabiegów agrotechnicznych, drogi leśne, wykonane w tzw. przecinkach, pola, łąki, sady. Nie uznano też za takie miejsce podwórka prywatnego domu mieszkalnego (postanowienie SN z dnia 20 sierpnia 1976 r., VII KZP 11/76, OSNPG 1976, nr 9, poz. 74)
пропозиції роботи
