пропозиції роботи
Rafał
C.
Prezes,
Stowarzyszenie
Inżynierów Polskich
Temat: SINOTURPOLONIZM
SINOTURPOLONIZM [chin. 中國土耳其波蘭合作 piniyn. zhōngguó tǔ'ěrqí bōlán hézuò, tur. Çinlehtürkişbirliği] - To jest niesakralna metacywilizacja oparta na zasadzie dobra wspólnego z równowagą sił zarówno fizycznych (składowa chińska i turańska) jak i duchowych (składowa polonistyczna - pochodna składowej łacińskiej wzbogacona o elementy neosarmatyzmu, neoprometeizmu i neoslawizmu). W swej fizycznej części z życiem publicznym opartym na prawie publiczno-prywatnym
To cywilizacja holistyczna, oparta na metodzie systemowej. Chodzi tu o antyatomistyczny sposób widzenia wszystkich zagadnień. Wszystko, co istnieje jest elementem większego systemu, do którego ustrój należy. Konsekwentne wprowadzenie filozofii systemowej wymaga stosowania nowych pojęć i strukturalistycznego języka. Metoda systemowa w konsekwencji zmienia sposób widzenia relacji całość-część. Wynikają z tego określone konsekwencje ontologiczne i epistemologiczne. Metodę systemową można przedstawić w trzech tezach:
1. Wszystkie istniejące ustroje są systemami, system wyróżnia się strukturą, to struktura stanowi o naturze ustrojów,
2. Poznanie jest względne tzn. odniesione jest zawsze do podmiotu poznającego, będącego
systemem poznającym (podejście relatywistyczne)
3. Relacja całość – część (system – element ustrojowy) ma następujące właściwości:
a. całość nie jest sumą części (nie jest redukowalna do części)
b. całość określa właściwości części (właściwości części wynikają z funkcjonowania części
w całości)
c. część poznawalna jest zawsze jako element całości
d. części nie istnieją poza całością
e. części stale oddziałują na siebie modyfikując swoje właściwości.
Przykład: Człowiek jako istota żyjąca, nie jest tylko sumą rąk, nóg, brzucha i głowy, czy tworzących je atomów, ale czymś więcej, jednostką ludzką, ze zdolnością odczuwania i przeżywania, obdarzoną własną godnością.
System jest, więc podstawowym i pierwotnym pojęciem określającym wszystko, co istnieje, całą rzeczywistość i jej elementy będące również systemami (podsystemami). W każdym systemie możemy wyróżnić elementy i strukturę, dzięki której elementy tworzą system. To, co identyfikuje system decydując o jego tożsamości jest jego strukturą, elementy są wtórne względem struktury, są podporządkowane strukturze całości. System i struktura stają się, więc podstawowymi kategoriami ontologicznymi. Razem tworzą nadstrukturę. Takie podejście umożliwia nam z jednej strony personalistyczne podkreślenie wartości osoby ludzkiej, co do jej fizycznej realizacji i idei, z drugiej zaś jej kolektywną funkcjonalność związaną z realizacją dobra wspólnego oraz harmonijnego rozwoju społeczeństwa obywatelskiego.
Wszystkie więc wartości europejskie bądź azjatyckie wyrastają bezpośrednio z antropologii człowieka i są uniwersalnymi wartościami społecznie splątanymi. Należy więc, bazując na najnowszych odkryciach naukowych dotyczących natury rzeczywistości, w szczególności dotyczących kwantowej informacji, przyjąć je za holistycznie, nielokalnie funkcjonujący dualizm i nie próbować ich rozdzielać w sposób redukcjonistyczny.
W kolejnych wpisach przedstawię to bardziej szczegółowo odnosząc się do takich zagadnień jak: człowiek, dobro, prawda, sprawiedliwość, społeczeństwo etc.
http://youtu.be/DusbPhElHAwRafał Ciołek edytował(a) ten post dnia 16.06.12 o godzinie 12:53
