Temat: Jak pomóc dziecku w nauce mówienia?

1. Komentujmy możliwie często to, co sami robimy i co robi dziecko, np.:
"teraz mama gotuje obiad, a później pójdziemy na spacer".
2. Podczas wspólnie spędzonego czasu wskazujemy i nazywamy jak najwięcej
przedmiotów, osób, zwierząt, zjawisk. Korzystajmy z książek i ilustracji
o wyrazistym rysunku lub komentujmy obserwowane na spacerze najbliższe
otoczenie. Posługujmy się zrozumiałymi dla dziecka wyrazami
i budujmy proste, krótkie zdania. W taki sam sposób odpowiadajmy
dziecku na jego pytania. Sprawdzajmy, czy śledzi tok naszych myśli,
rozumie wszystkie wyrazy, zadając mu pytania i ewentualnie podpowiadając
odpowiedzi. W tym celu naprowadzajmy dziecko na właściwy wyraz,
pokazujmy daną rzecz na obrazku mówiąc początek wyrazu.

3. Gdy dziecko mówi po swojemu, powtarzajmy po nim tę samą treść w
poprawionej gramatycznie formie.

4. Starajmy się nie wyręczać dziecka w wypowiadaniu życzeń i
opowiadaniu wrażeń. Nie podpowiadajmy mu bezustannie, co i jak ma
powiedzieć. Pozostawmy mu swobodę w doborze słów. Starajmy się
sprowokować wypowiedź, a dopiero później ją poprawiajmy.

5. Zachęcajmy dziecko do naśladowania odgłosów otoczenia. Dzieci
zazwyczaj bardzo chętnie naśladują szczekanie pieska, miauczenie kotka
, szum wody itp.

6. Organizujmy wspólne "zabawy buzią": dmuchanie baniek mydlanych,
nadmuchiwanie baloników, gwizdanie, nadymanie policzków, parskanie czy
syczenie.

7. Nigdy nie krytykujmy mowy dziecka w jego obecności ani w
obecności innych dzieci, nie porównujmy go z rówieśnikami.

8. Zawsze chwalmy dziecko, nie tylko za widoczne osiągnięcia, ale za
każde próby i starania, udane ćwiczenie, nowy wyraz, powtórzenie,
opowiadanie.

logopeda Aldona Mandryk
http://zespolpip.pl