Temat: Śmierć
W naszej kulturze śmierc kojarzy sie z bólem ,cierpieniem i strata ukochanej osoby.... jest wiec smutna.
To troche niezamierzone , ale egoistyczne podejście.
Bo jeśli Dusza idzie do Nieba ,to jej Tam jest lepiej , a wiec jest to powód do radosci.
My na pogrzebie rozpamietujemy swój ból.
Moze nie całkiem uświadamiony strach ;
-Jak poradzimy sobie bez tej osoby , jaka pustka nas teraz ogranie?.
W innych kulturach te same emocje sa troche inaczej rozładowywane.
W kulturze śródziemnomorskiej i wschodu sa płaczki i na ten moment wszyscy płacza do zdarcia płuc... to pomaga ujść tym w/w emocjom.
Po takim płaczu/obowiązkowym/ śpi sie cała noc ze zmeczenia.
Pózniej jest stypa na której ludzie tańczą i bawią sie całe 3 dni.
Po fizycznym "odparowaniu" osobistych zali , obaw i smutków uwaga jest skupiona na "drodze" zmarłego.
Wszyscy sie cieszą ,ze jemu jest juz lepiej.
Smutki oczywiście wracaja...
Tutaj w naszej kulturze nosi sie kolor czarny -on pomaga zebrać siły i w ten sopób tez pęłni funkcje terapeutyczna .
Stare ludowe zwyczaje są bardzo madre i mówią,że ;
-1 rok po najbliższych
-3 miesiace po kimś z dalszej rodziny.
Im dalej na Wschód , to jest to kolor biały - kolor wolnosci.
Juz sam ten fakt obrazuje nasze podejscie do śmierci.
A ona jest częścia naszego losu
Rodzimy sie i jest to radosć , umieramy i ....
A jednego mozemy byc pewni ,ze musimy umrzeć.
Nic w zyciu nie musimy , mozemy, chcemy , ale umrzec musimy i jest to początek nowego zycia. :o)