Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

W pewnym sądzie przez ponad 7 lat zasiadał ławnik w składzie sędziowskim,który jak się okazało jest:
1.Chory na schizofremię od 9 lat.
2.Jest prezesem stowarzyszenia dla osób które cierpią na tą chorobę.
Jak to wyszło na jaw ?
Jestem u pracownika na urodzinach,jest dużo gości i jeden z nich nie jaki pan Robert przypadkiem przełączył na tv regionalną aby sprawdzić pogodę bo coś tam miał do pracy w ogródku,nagle mówi tak.
O to przecież ten ławnik co ja byłem na sprawie wezwany jako świadek i zadawał mi głupie pytania.
Tak sobie patrze na niego,na telewizor i na napis.
Co widzę ?
Faktycznie gość jest tym prezesem tego stowarzyszenia osób cierpiących na w/w chorobę.
Generalnie to mnie to wisi kto i na co jest chory,ale gdy pan Robert powiedział że ten ławnik zasugerował sędziemu aby ten nałożył na niego grzywnę za wcześniejsze niestawiennictwo się w sądzie,to pozwoliłem sobie na tzw dogłębne zbadanie w/w prezesa.
Przedzwoniłem w pare miejsc,poszłem do sądu zapytałem się przemiłej babki,trochę ją podpuściłem i w taki sposób dowiedziałem się że ławnik ten przez ponad 7 lat uczesniczy w rozprawach praktycznie 3-4 razy w tygodniu.

To teraz mam kilka pytań do prawników.

1.W ilu sprawach on mógł brać udział przez okres ponad 7 lat ?
2.Czy takie wyroki są ważne ?
3.Kto sprawdza takich ławników ?
4.Czy oni składają jakieś oświadczenia o stanie swojego zdrowia ?
5.Co byłoby gdyby pan Robert napisał pismo w/w sprawie do Ministra Sprawiedliwości ?
6.Czy w takim przypadku zapadły wyroki z naruszeniem prawa ?

Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

Karol M Świerzbin:
Zależy na jaką odmianę schizofrenii on cierpi? Ogólnie proponowałbym najpierw zapoznać się z definicją i przebiegiem tej choroby. To tak jakbyś pytał czy osoba z gruźlicą może być ławnikiem. Dodatkowo na ławnika mogło go zgłosić te stowarzyszenie o którym mówisz :)

A poniżej masz wypis kto nie może być ławnikiem:

Nie mogą byc ławnikami osoby, które pracują w sądach i prokuraturze, wchodzące w skład organów, od których orzeczenia można żądac skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego, funkcjonariusze policji i inne osoby zajmujące stanowiska związane ze ściganiem przestępstw, a także adwokaci, duchowni, żołnierze w czynnej służbie wojskowej i funkcjonariusze służby więziennej.

Dodatkowo jak wybierani są ławnicy:

Ławników do sądów wojewódzkich i rejonowych wybierają rady gmin z obszaru objętego właściwością tych sądów. Kandydatów na ławników zgłaszają radom gmin prezesi sądów, zakłady pracy, stowarzyszenia, organizacje, związki zawodowe i co najmniej 25 obywateli.
Wyjątek stanowią sprawy z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, w których kandydatów w równej liczbie zgłaszają organy administracji i związki zawodowe.
Ławnikiem może byc wybrany ten, kto posiada obywatelstwo polskie, korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, jest nieskazitelnego charakteru, ukończył 30 lat i pracuje lub zamieszkuje w miejscu kandydowania co najmniej od roku.

Panie Karolu mnie tylko interesują odpowiedzi na te pytania.

1.W ilu sprawach on mógł brać udział przez okres ponad 7 lat ?
2.Czy takie wyroki są ważne ?
3.Kto sprawdza takich ławników ?
4.Czy oni składają jakieś oświadczenia o stanie swojego zdrowia ?
5.Co byłoby gdyby pan Robert napisał pismo w/w sprawie do Ministra Sprawiedliwości ?
6.Czy w takim przypadku zapadły wyroki z naruszeniem prawa ?

A w szczególności na pkt 1 i 2
Proszę pokazać mi jakieś zarządzenie lub podobną informację,która mówi że zależy to od odmiany choroby ?
Bądzmy normalni ponieważ mi chodzi o tzw zdolność do uczesniczenia w/w osoby

Art. 439. § 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli:
1) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40,
2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był obecny na całej rozprawie,
3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu szczególnego albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu powszechnego,
4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu,
5) orzeczono karę, środek karny lub środek zabezpieczający nieznane ustawie,
6) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu,
7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie,
8) zostało wydane pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie zakończone,
9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 § 1 pkt 5, 6 i 8-11,
10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2, art. 80 oraz art. 517i § 1 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy,
11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa.
§ 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.
§ 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Przepis art. 451 stosuje się odpowiednio.

Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

Karolina Ł.:

Marek ( SOPEL ) S.:

Marek, schizofrenia jest zaleczalna prawie do 0, jeśli bierze się leki. Oznacza to, że taka osoba nie ma żadnych objawów i czuje się dobrze. Jej czynności życiowe nie są niestabilne :)

czemu miałby chory nie być ławnikiem?

Pokaż mi zapis lub informację że ławnik który cierpi na w/w chorobę może uczesniczyc w rozprawach ?

Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

Karolina Ł.:

Marek ( SOPEL ) S.:

Karolina Ł.:

Marek ( SOPEL ) S.:

Marek, schizofrenia jest zaleczalna prawie do 0, jeśli bierze się leki. Oznacza to, że taka osoba nie ma żadnych objawów i czuje się dobrze. Jej czynności życiowe nie są niestabilne :)

czemu miałby chory nie być ławnikiem?

Pokaż mi zapis lub informację że ławnik który cierpi na w/w chorobę może uczesniczyc w rozprawach ?

a pokaż mi, że nie może?

Dlatego pytam się prawników jak oni to widzą.
Do czego zmierzam ?
Gdy staje np oskarżony przed sądem i cierpi na w/w chorobę to jaka jest opinia lekarzy biegłych psychiatrów ?
Czy może być np taka ?
W czasie popełnienia przestępstwa miał ograniczoną poczytalność do pokierowania swoim postępowaniem w stopniu znacznym.

Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

Bartosz K.:

Marek ( SOPEL ) S.:

Karolina Ł.:

Marek ( SOPEL ) S.:

Marek, schizofrenia jest zaleczalna prawie do 0, jeśli bierze się leki. Oznacza to, że taka osoba nie ma żadnych objawów i czuje się dobrze. Jej czynności życiowe nie są niestabilne :)

czemu miałby chory nie być ławnikiem?

Pokaż mi zapis lub informację że ławnik który cierpi na w/w chorobę może uczesniczyc w rozprawach ?

Marku moze pojdziemy dalej - gdzie jest napisane, ze niebieskooka kobieta moze byc lawnikiem? :)

A juz serio - skad wywodzisz, ze jest taki zakaz? Jesli taka osoba posiada pelnie praw obywatelskich to czemu nie? Schizofrenia wbrew obiegowym opiniom nie jest choroba, ktora eliminuje kogos z zycia zawodowego.

Jeżeli do pana zgłosiłby się taki człowiek,który chce mieć na piśmie potwierdzone że: Ławnik który jest chory na w/w chorobę może uczesniczyć w rozprawach ? To podpisałby się pan pod tym czy nie ?
Chodzi mi tylko o taki dokument wystawi go pan czy nie ?

Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

Znalezione G.W Częstochowa.
Mało w tym roku kandydatów na ławników
Marek Mamoń
2007-06-26, ostatnia aktualizacja 2007-06-26 00:00

Tylko do końca czerwca można zgłaszać kandydatów na ławników w sądach. - Teraz to nie to, co przed czterema laty, gdy było 2 tys. zgłoszeń - ocenia Tomasz Nowak, dyrektor biura częstochowskiej Rady Miasta.
Nie ma dnia, aby w biurze rady nie pojawił się ktoś pytający o warunki zostania ławnikiem. Wszyscy zainteresowani biorą druki wniosków, ale potem niewielu z nich wraca, by oddać wypełnione formularze.

Zarówno sędziowie, jak i pracownicy biura rady oceniają, że do sytuacji tej mogą przyczyniać się nowe przepisy (w tym roku obowiązują po raz pierwszy). Po pierwsze, na własny koszt trzeba uzyskać zaświadczenie o niekaralności i opinię lekarza medycyny pracy o przydatności do pełnienia funkcji ławnika....

I tutaj pozwolę sobie na zwrócenie uwagi odnośnie opini lekarza medycyny pracy o PRZYDATNOŚCI do pełnienia funkcji ławnika.
Czy jest jakiś lekarz który się po tym podpisze ?

Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

W postępowaniu karnym najczęściej są powoływani psychiatrzy jako biegli. Sądy lub prokuratury zlecają im następujące zadania:

* Ocenę stanu zdrowia i poczytalności tempore criminis osób podejrzanych lub oskarżonych o popełnienie przestępstwa oraz ewentualną ocenę zagrożenia poważnym niebezpieczeństwem dla porządku prawnego z ich strony w wypadku pozostawania na wolności osób niepoczytalnych lub z poczytalnością ograniczoną w stopniu znacznym, jest to najczęstsze zadanie biegłych.
* Ocenę stanu psychicznego osób podejrzanych lub oskarżonych u których zaburzenia psychiczne wystąpiły po popełnieniu przestępstwa i uniemożliwiają prowadzenie postępowania.
* Ocenę stanu psychicznego osób skazanych u których zaburzenia psychiczne wystąpiły w czasie odbywania kary.
* Ocenę stanu psychicznego świadków i osób poszkodowanych.

Wykonując te zadania biegli sporządzają opinię sądowo-psychiatryczną dotyczącą osoby badanej, opinia ta jest tylko jednym z dowodów w sprawie i podobnie jak inne dowody podlega swobodnej ocenie sądu. Stwierdza to treść art. 7 Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Cieślak w podręczniku “Psychiatria w procesie karnym” mówiąc na temat wyżej cytowanego artykułu zauważa, że ocena opinii biegłych jest swobodna bo nieskrępowana prawnymi regułami dowodowymi określającymi jak poszczególne fakty oceniać i jakie wyciągać z nich wnioski. Zaznacza jednak, że ocena swobodna to nie znaczy dowolna, bo organ procesowy związany jest następującymi rygorami:

* przeprowadzonymi dowodami w sprawie
* zasobami nauki i doświadczenia
* zasadami prawidłowego rozumowania

Organ procesowy musi oceniać dowody w ich wzajemnym powiązaniu i na tle całokształtu konkretnych okoliczności danej sprawy. Podstawę wydania opinii sądowo-psychiatrycznej stanowią:

* materiał z akt sprawy w przypadkach skomplikowanych dość szczegółowo przytoczony
* dokumentacja lekarska z ewentualnego leczenia psychiatrycznego z przeszłości jak i z leczenia niepsychiatrycznego
* wywiady od rodziny lub osób z otoczenia badanego z koniecznością zachowania ostrożności i krytycyzmu przy ocenianiu ich obiektywnej wartości
* dane z badania stanu psychicznego ambulatoryjnego lub z obserwacji sądowo-psychiatrycznej, w tym ostatnim materiale powinny być uwzględnione takie informacje jak:

1.

czas wystąpienia objawów chorobowych
2. stopień ich nasilenia
3. dynamika i przebieg objawów
4. ustalenie związku czasowego z czynem
5. wpływ dodatkowych czynników towarzyszących i sytuacyjnych oddziaływujących na sprawcę bezpośrednio przed dokonaniem czynu lub poprzedzających je na dłuższy czas

Biegły ocenia stan psychiczny sprawcy w czasie czynu. W większości przypadków opinie psychiatryczne zarówno po badaniu psychiatrycznym jak i po obserwacji szpitalnej sporządzamy w formie pisemnej, gdyż pozwala to na odpowiednie przytoczenie materiału z akt sprawy, niekiedy obszerne, przedstawienie toku rozumowania na którym opieramy swoje ustalenia i wnioski. Jeżeli sąd wzywa na rozprawę biegłych celem uzupełnienia opinii lub złożenia dodatkowych opinii celowe jest by biegły dyktował swe wypowiedzi do protokołu celem uniknięcia nieścisłości czy błędów, niekiedy merytorycznych. Opinia wydana po obserwacji szpitalnej powinna składać się z następujących części:

* wstępu
* wyciągu z akt sprawy
* wyników obserwacji i badań
* omówienia zebranego materiału
* wniosków

Opinia wydana po badaniu ambulatoryjnym jest mniej obszerna, zawiera mniejszy zakres z akt sprawy, nie podaje wyników badań dodatkowych, tylko w mniejszym zakresie, powinna zawierać jednak wszystkie dane na których biegły opiera swoje wnioski. We wstępie opinii podaje się personalia osoby badanej, artykuł k.k. lub innej ustawy określający zarzucany jej czyn, organ zlecający ekspertyzę psychiatryczną, cel ekspertyzy, miejsce i czas badania, opracowania opinii i nazwiska biegłych. Streszczenie akt sprawy powinno zawierać tylko najbardziej istotne dane, to znaczy wywiady, opinie o badanym, wszelką dokumentację lekarską i ewentualne poprzednie opinie sądowo-psychiatryczne. Dane dotyczące zarzucanego badanemu czynu, okoliczności i sposobu jego dokonania muszą być szczegółowo przytoczone w przypadkach ciężkich przestępstw zagrożonych wysoką karą, w przypadkach podejrzenia o upicie patologiczne czy afekt patologiczny, w których nawet drobne szczegóły mogą mieć znaczenie diagnostyczne. Natomiast w przypadku przestępstw pospolitych i przy braku sugestii na istnienie tempore criminis zaburzeń psychicznych, streszczenie akt sprawy może być lakoniczne. Dane z obserwacji i badań powinny być przytoczone wyczerpująco ale bez zbędnych danych. Tu znajdują się wywiady od rodziny i badanego, opis jego zachowania za czas obserwacji z chronologicznym podaniem zmian jeśli je obserwowano, z podaniem leczenia jeśli je stosowano, rodzajem leczenia i wyników. Wszystkie dane dotyczące stanu psychicznego podajemy w formie opisowej, natomiast treść wypowiedzi osoby badanej, wypowiedzi urojeniowych cytujemy w cudzysłowie. Natomiast ocena psychopatologiczna tego zachowania, wypowiedzi, zostanie podana w ocenie stanu psychicznego i w omówieniu. Oprócz obserwacji i danych powinny być też wyniki stanu fizycznego, neurologicznego, badań dodatkowych, oraz jeżeli w skład zespołu opiniującego wchodzi psycholog to również ocena psychologiczna. Omówienie jest podsumowaniem całego zebranego materiału, zawiera informacje czy biegli stwierdzili u badanego objawy upośledzenia umysłowego, choroby psychicznej lub innych zaburzeń czynności psychicznych. Jeśli biegli stwierdzili któreś z tych zaburzeń stawiają rozpoznanie i podają ich przebieg - kiedy wystąpiły, czy ustąpiły, czy nadal utrzymują się, czy są trwale, czy przemijające, oraz ocenę ich związku z zarzucanym czynem. W przypadkach wcześniejszego badania opiniowanego przez innych biegłych należy ustosunkować się do ocen zawartych w poprzednich opiniach, czy są zgodne, czy rozbieżne i dlaczego. W ślad za oceną stanu psychicznego idzie ocena poczytalności w której biegli powinni używać sformułowań kodeksowych to znaczy czy sprawca miał zachowaną, zniesioną czy też ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu lub zdolność kierowania swoim postępowaniem. Jeśli biegli wypowiadają się o niepoczytalności i poczytalności ograniczonej badanego wtedy przedstawiają swoje stanowisko co do tego czy jego pozostawanie na wolności stanowi poważne zagrożenie dla porządku prawnego i czy ich zdaniem wymaga zastosowania środka leczniczo-zabezpieczającego. Same wnioski są to już krótkie stwierdzenia zawierające ocenę stanu psychicznego tempore criminis, ocenę poczytalności i ewentualne zagrożenie dla porządku prawnego. Opinię o poczytalności wydaje się tylko do określonego czynu w określonym czasie. W związku z treścią art. 4, że opinia podlega takiej samej ocenie sądu jak inne dowody w sprawie, to opinia psychiatryczna często ma decydujące znaczenie dla rozstrzygnięć sądu. Od opinii może zależeć wyrok skazujący czy uniewinniający, czy też nadzwyczajne złagodzenie kary, dlatego musi o­na zawierać ocenę stanu psychicznego tempore criminis oraz ocenę ewentualnego wpływu stwierdzanych zaburzeń na czyn, to jedynie należy do obowiązków biegłego, nie ocena winy, bo o winie rozstrzyga sąd. W rozdziale 6 Ustawy o Ochronie Zdrowia Psychicznego mówi o­na o ochronie tajemnicy. Zobowiązuje o­na lekarza sprawującego opiekę nad osobą z zaburzeniami psychicznymi do zachowania tajemnicy wszystkiego o czym poweźmie wiadomość w związku z wykonywaniem czynności wynikających z ustawy. W dokumentacji lekarskiej nie utrwala się oświadczeń osoby z zaburzeniami psychicznymi obejmującymi przyznanie się do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary, co dotyczy również dokumentacji prowadzonej w ramach obserwacji sądowo-psychiatrycznej. Zobowiązanych do tajemnicy, w tym lekarzy wykonujących czynności biegłych nie wolno przesłuchiwać jako świadków na okoliczność przyznania się osoby z zaburzeniami psychicznymi do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary. Autorzy komentarza do ustawy “Ustawa o Ochronie Zdrowia Psychicznego - przegląd wcześniejszych zagadnień” profesor Dąbrowski i Kubicki wyjaśniają, że “Obecnie w opiniach sądowo-psychiatrycznych nie wolno powoływać się na przyznanie się osoby badanej czy to w śledztwie czy wobec lekarza do popełnienia czynu karalnego. Ocena stanu psychicznego musi być uzasadniona w taki sposób aby przyznanie się do winy wobec lekarza badającego zostało wyeliminowane z katalogu argumentacji.” Stwierdzają o­ni ponadto, że oświadczenie pacjenta psychiatrycznego pozwalające lekarzowi na ujawnienie tajemnicy dotyczącej jego osoby nie powinno być traktowane w sposób absolutny. Lekarz powinien kierować się zasadą ochrony dóbr osobistych pacjenta. To stanowisko ustawy stawia biegłych psychiatrów w bardzo trudnej sytuacji ponieważ oceniamy stan zdrowia psychicznego tempore criminis a musimy swoje stanowisko jakoś przedstawić, uzasadnić. Nie można jednak użyć wyjaśnień sprawcy czynu, co o­n przeżywał przed, w czasie i po dokonaniu czynu. Na pytanie o to (stwierdza profesor Kubicki) biegły powinien wypowiadać się hipotetycznie, to znaczy, że jeżeli tak było to tak a tak. Będzie to jeszcze dyskutowane. Nie wolno przytaczać przyznania się do winy nawet z akt sprawy, lepiej jednak przytaczać dane z akt niż wypowiedzi.

Ocena stanu psychicznego osób u których zaburzenia psychiczne wystąpiły po dokonaniu czynu, w trakcie postępowania przygotowawczego lub sądowego. Biegły musi wykazać tu dużą ostrożność, w ocenie tych zaburzeń. Biegły musi zastanowić się czy istotnie zaburzenia te wystąpiły dopiero po czynie czy może istniały już wcześniej ale nie demonstrowały się w wyraźny sposób. Może to dotyczyć skąpoobjawowej schizofrenii, psychoz alkoholowych, jeśli wystąpiły wkrótce po czynie (stan predeliryjny poprzedza delirium tremens), padaczki gdy napad padaczkowy poprzedził czyn lub wystąpił wkrótce po czynie, należy tu myśleć o możliwości rozhamowania ponapadowego. Najczęstszym jednak zaburzeniem, które występuje w trakcie prowadzenia dochodzenia są zaburzenia reaktywne, które są patologiczną reakcją na trudną sytuację - więzienie, oddalenie od rodziny, śledztwo, obawy o przyszłość. Zaburzenia reaktywne nie stanowią podstawy do kwestionowania poczytalności ale mogą uniemożliwiać udział osoby podejrzanej czy oskarżonej w dalszym postępowaniu. Ponadto u podłoża zaburzeń reaktywnych często znajdują się jakieś inne zaburzenia jak np. upośledzenie umysłowe, zaburzenia osobowości, zespoły psychoorganiczne, uzależnienie alkoholowe i inne, które mogą mieć znaczenie dla oceny poczytalności, ale zaburzenia reaktywne mogą je maskować. Z tego powodu opinię o poczytalności takich osób wydajemy po ustąpieniu zaburzeń reaktywnych, chyba, że osoba ta była badana już przed wystąpieniem zaburzeń reaktywnych lub też znana jest biegłemu z wcześniejszych badań lub obserwacji, a inne dane nie wskazują na zaistnienie nowego czynnika mogącego mieć wpływ na poczytalność.

W przypadku zaburzeń reaktywnych których rodzaj lub nasilenie uniemożliwiają prowadzenie sprawy, biegły wydaje opinię, że pacjent nie może brać udziału w postępowaniu karnym. Zgodnie z przepisem art. 22§ 1 k.p.k. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania, a w szczególności jeżeli nie można ująć oskarżonego, albonie może o­n brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznejlub innej ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się na czas trwania przeszkody. § 2 Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania przysługujezażalenie. § 3 W czasie zawieszenia postępowania należy jednak dokonać odpowiednichczynności w celu zabezpieczenia dowodów przed ich utratą lub zniekształceniem. Organ zlecający badanie może zawiesić postępowanie na czas trwania długotrwałej przeszkody jaką są zaburzenia reaktywne uniemożliwiające prowadzenie postępowania. Jeśli chodzi o trzecie zadanie to ocena stanu psychicznego osoby skazanej, która zachorowała w czasie odbywania kary i ewentualnego zastosowania środków leczniczych to sprawę tę regulują przepisy k.k. wykonawczego.

*Art. 65 §1 k.k.w. mówi, że w przypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonanie kary sąd odracza karę do czasu ustania przeszkody. Sąd penitencjarny udziela przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności do czasu wyzdrowienia zgodnie z treścią art. 68 §1 k.k.w. Sprawy te jednak przedłużają się. Podobnie jak psychozy reaktywne, kiedy to dochodzi do takiej sytuacji, że po leczeniu szpitalnym czy ambulatoryjnym chorzy ci dochodzą do prawidłowego stanu, podejmują nawet pracę, ale gdy zbliża się termin następnego badania psychiatrycznego to wykazują ponownie zaburzenia reaktywne. Czasem jest to metasymulacja, kiedy chorzy produkują przeżywane wcześniej zaburzenia reaktywne, czasem jest to symulacja i wtedy nie ma przeszkód w odbywaniu kary, ale zawsze istnieje obawa, że zaburzenia reaktywne mogą nawrócić w zakładzie karnym. Nie ma wątpliwości, że schizofrenik nie powinien przebywać w zakładzie karnym.

Czy ciężka choroba terminalna zwalnia z internacji? "Mieliśmy pacjenta, charakteropatę z psychozą urojeniową. Wcześniej przebywał o­n w szpitalu w Drewnicy jako internowany w związku z czynem agresywnym w stosunku do sąsiadów, wynikającym z urojeń. W szpitalu często popijał alkohol, aż do momentu kiedy ciężko uszkodził lekarza z Drewnicy, skaleczył pielęgniarkę. Został przeniesiony do Tworek. W oddziale nie był agresywny ale stale wypowiadał urojenia prześladowcze, oddziaływania i były o­ne głównie adresowane do lekarzy. Zaczął zgłaszać dolegliwości z układu oddechowego i okazało się, że to rak, nieoperacyjny. Hajdukiewicz była przeciw jego zwolnieniu, bo nadal był niebezpieczny. Został przeniesiony do innego szpitala ale nadal był internowany. Jeżeli chory jest niebezpieczny to do końca powinien przebywać w szpitalu psychiatrycznym".

Temat: Kto zatrudnił takiego ławnika ?

Michał J.:

Artur K.:
Oprócz cennej umiejętności znalezienia informacji w internecie przydaje się też umiejętność czytania ze zrozumieniem:

Marek zadał 6 prostych pytań:

1.W ilu sprawach on mógł brać udział przez okres ponad 7 lat ?
2.Czy takie wyroki są ważne ?
3.Kto sprawdza takich ławników ?
4.Czy oni składają jakieś oświadczenia o stanie swojego zdrowia ?
5.Co byłoby gdyby pan Robert napisał pismo w/w sprawie do Ministra Sprawiedliwości ?
6.Czy w takim przypadku zapadły wyroki z naruszeniem prawa ?

na które oczekiwał prostej odpowiedzi a nie roztrząsania czy człowiek z taką czy inną chorobą może zostać ławnikiem.Artur K. edytował(a) ten post dnia 27.07.10 o godzinie 15:21

Pan Marek otrzymał odpowiedź. I to wielokrotnie, sam natomiast podjął polemikę, tak jakby spodziewał się, że wszyscy będą popierali jego tok myślenia. Uzupełniając:

1. Nikt nie jest w stanie określić w ilu sprawach brał udział. Nikt tu nie jest jasnowidzem.

2. Tak, są ważne.

3. Co to znaczy "kto sprawdza"? Ławnik musi złożyć zaświadczenie od lekarza "stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania funkcji ławnika". Pojawia się pytanie co to właściwie znaczy. W takim wypadku rolą lekarza będzie ocena, czy choroba ławnika może mieć bezpośredni wpływ na wykonywanie przez niego zawodu. Pan Marek wychodzi, jak mi się wydaje, z dość powszechnego założenia, że osoba chora na schizofrenię zawsze i wszędzie będzie chora psychicznie. Nie bierze on pod uwagę tego, że taką chorobę można leczyć, że choroba nie musi oddziaływać bezpośrednio na postępowanie chorego. No ale cóż, w naszym społeczeństwie jak widać skąpa jest wiedza na takie tematy.

4. Jak wyżej. Składają zaświadczenie od lekarza.

5. Otrzymałby odpowiedź z ministerstwa.

6. Nie.

Ja nie liczę na to aby ktoś popierał mój tok myślenia,bo nie w tym rzecz.
Liczę na zdrowy rozsądek i wyobraźnie,która jest ważniejsza od wiedzy.
Wystawił by pan taki dokument że taki ławnik może uczesniczyć w rozprawach ?