Temat: WHISTLEBLOWER: „Qui tam …”

WHISTLEBLOWER: „Qui tam pro domino rege quam pro se ipso in hac parte sequitur”
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

W tzw. „common law” , wyrok Qui tam to nakaz, zgodnie z którym osoba fizyczna, która pomaga prokuraturze w ściganiu przestępstwa może otrzymywać całość lub część każdej nałożonej kary. Jego nazwa to skrót od łacińskiego wyrażenia „qui tam pro domino rege quam pro se ipso in hac parte sequitur", czyli "ten który pozywa w tej sprawie tak dla króla jak dla siebie." Więcej dosłowne tłumaczenie będzie "ten, który to robi dla króla, naszego pana, to realizuje (lub prowadzi) to tak jak dla siebie samego".

Nakaz wyszedł z użycia w Anglii i Walii po ustawie o „wspólnych informatorach” (Common Informers Act 1951), ale od 2010 r., pozostaje wciąż aktualny w Stanach Zjednoczonych pod ustawą o „fałszywych roszczeniach” False Claims Act, 31 USC § 3729 i nast. , który pozwala osobie prywatnej lub "whistleblowerowi”, który z wiedzą o przeszłym lub obecnym oszustwie popełnionym przeciw rządowi federalnemu wnieść powództwo w jego imieniu.

False Claims Act („Ustawa o fałszywych roszczeniach”)

False Claims Ac ( +31 USC § § 3729 - 3733 , zwany też "Lincoln Law" ( Prawo Lincolna) to amerykańskie prawo federalne , które pozwala ludziom, którzy nie są związani z rządem do złożenia skargi przeciwko federalnym wykonawcom popełniającym oszustw przeciwko rządowi. Akt złożenia takich powództw jest nieformalnie nazywany " whistleblowing ". Ustawa ta określa, że osoby składające takie powództwa mogą otrzymać część (zwykle około 15-25 procent) wszelkich odzyskanych odszkodowań. Ustawa ta, to prawne narzędzie, aby móc przeciwdziałać oszukańczym fakturom wystawione rządowi federalnemu do zapłacenia. Roszczenia z tytułu tej ustawy były przedstawiane przez osoby z wiedzą z wewnątrz firmy (insider knowledge) o fałszywych fakturach, szczególnie tych dotyczących opieko zdrowotnej, zaopatrzenia sił zbrojnych lub innych programów wydatków rządowych.

Przepisy pozwalają, aby osoba prywatna, znany jako "sygnalista” (relator), wniosła pozew w imieniu Stanów Zjednoczonych, gdzie prywatny detektyw lub inna osoba ma informacje, że pozwany świadomie dostarczył lub spowodował składania fałszywych faktur lub roszczeń do Stanów Zjednoczonych. Relator nie musi być osobiście poszkodowany przez pozwanego postępowania; relator jest uznawany za osobę prawomocną do składania takiego pozwu i do żądania częściowego wynagrodzenia z racji poniesionej szkody dla rządu spowodowanej przez to domniemane oszustwo. Informacja przedstawiona nie może być znane opinii publicznej, chyba że relator kwalifikuje się jako "źródło pierwotne".

Amerykańska wojna domowa (1861-1865) cechowała się przez oszustwa na wszystkich poziomach w Unii północy i południa Konfederacji. Niektórzy mówią, że Ustawa ta powstała z powodu złych mułów. Podczas wojny domowej, dostawcy bez skrupułów sprzedawali armii Unii niezdrowe/wadliwe konie i muły, uszkodzone karabiny i amunicji oraz przeterminowane racje żywnościowe. Ustawa False Claims Act, została uchwalona przez Kongres w marcu 2, 1863, i była reakcja rządu na głęboko zakorzenione oszustwa, które urzędowy Departament Sprawiedliwości był niechętny do ścigania. Co ważne, nagrodą był oferowana w tzw. "Qui tam" przepisie, który umożliwia obywatelom pozwać w imieniu rządu i otrzymać procent odzyskanej sumy.

Ustawa False Claims Act zapewnia zachętę dla demaskatorów przez przyznanie im od 15% do 25% przyznanego odszkodowania lub kwoty rozliczenia. Ponadto ustawa pokrywa koszty postępowania sądowego

Historia

Qui tam akcje po raz pierwszy zostały wykorzystane w 13-ym wieku w Anglii jako sposób egzekwowania królewskich praw. Istniały one w Stanach Zjednoczonych w kolonialnych czasów i zostały przejęte przez pierwszy Kongres USA. Ustawa została uchwalona w 1863 roku podczas wojny domowej, ale została znacznie osłabiona w 1943 r. podczas II wojny światowej , gdy rząd podpisywał wielkie zamówienia wojskowe. Został on wzmocniony ponownie w 1986 roku po okresie militarnej ekspansji w czasie, gdy było wiele opowieści o nieprawidłowościach wykonawców zamówień wojskowych. Od tego czasu przepisy qui tam pomogłi odzyskać ponad 27000000000 dolarów pieniędzy podatników.

Praktyka popadł w niełaskę w Anglii w 19-ym wieku. Została ona zniesiona przez nową ustawę Common Informers Act 1951 ale w 2007 r. były propozycji wprowadzenia przepisu prawnego na wzór USA z powrotem do Wielkiej Brytanii.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii.