GoldenLine
Zaloguj się

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Jerzy Ficowski

Ufff

Jestem Atlas w dolinie
na wznak

Daję się trawie
Wywyższać

Na barkach
mam jeszcze sine
stygmaty błękitu

Na kogo spadł
Obowiązek
podtrzymywania
moich siedmiokrotnych niebios

Nie spadł
Jest na wysokościach
Uniesione niebo przywykło
do górowania

czuję
lżejszy o wszystką siłę
jak ziemia dźwiga mój spoczynek
sprężona w kamień

z tomiku „Ptak poza ptakiem”, 1968Anna B. edytował(a) ten post dnia 19.03.10 o godzinie 12:33
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Wisława Szymborska

Konkurs piękności męskiej

Od szczęk do pięty wszedł napięty.
Oliwne na nim firmamenty.
Ten tylko może być wybrany,
kto jest jak strucla zasupłany.

Z niedźwiedziem bierze się za bary
groźnym (chociaż go wcale nie ma).
Trzy niewidzialne jaguary
padają pod ciosami trzema.

Rozkroku mistrz i przykucania.
Brzuch ma w dwudziestu pięciu minach.
Biją mu brawo, on się kłania
na odpowiednich witaminach.

z tomu "Sól", 1962

wiersz jest też w temacie Portret (super) męski
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Atlas

Nie odchodź, piękny Atlasie!
Moje niebo na tobie spoczywa!
Niech choć chwilę śpiewa wieczność szczęśliwa
w Twoich ramion atletycznym atłasie.

z tomu "Pocałunki", 1926
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Leopold Staff

Mocarz

W kryształowej komnacie na tygrysich skórach
Leżę odziany w przepych miękkich, wschodnich tkanin,
Ja, bałwochwalca życia, potęgi - poganin -
Król rozkochany w słońcu, kwiatach i marmurach.

Podnoszę do ust czarę w ametyście rżniętą,
Piję na cześć mej mocy, na jej wieczne trwanie!
Jeden mój ruch niedbały, a świat nowy wstanie!
Wezbrane życie święci we mnie wieczne święto!

Nie ma na świecie rzeczy pragnionej przeze mnie.
Mam wszystko... Pono są gdzieś ludzie, co tajemnie
Trawią się żarem tęsknot... Hej, zwołać ich, raby!

Szczęśliwy stać się musi każdy nędzarz słaby!
Dam im złoto, klejnoty, kosztowne kobierce
I serce moje, wielkie, dobre moje serce!

z tomu "Sny o potędze", 1901
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Stanisław Korab-Brzozowski


Dawid

W łuszczastą karacenę odzian olbrzym hardy,
Filistyńczyk z Geth, Goliath w miedzianym puklerzu,
Trzymając Izraela na hańby pręgierzu,
Ciska mu w twarz wyzwanie i słowa pogardy.

Ku niemu szedł młodzieńczyk. Siłacz pełen wzgardy
Patrzał, jak biegł ten pastuch na śmierć i żer zwierzu;
Lecz on ci chłopiec z Panem Zastępów w przymierzu,
Sięgnąwszy do swej torby, dobył kamień twardy,

Wsadził w procę i kręgi zatoczył nią w koło:
Kamień z świstem się wyrwał i wrył w groźne czoło;
Olbrzym nagle się zachwiał i runął na ziemię. -

A Dawid, przybieżawszy, w gardziel miecz mu wtłacza
I wysoko wzniesionym ściętym łbem siłacza
Sieje postrach ogromny w Filistynów plemię.
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Błaga Dimitrowa

Siła

Silniejsza jestem w ten sposób.
Bo nie mam nic do stracenia.
O nic swojego nie drżę ze strachu,
niczego nie kryję przed sobą milczeniem,
nie obawiam się, że mnie ograbią.
Bez leku wychodzę
między wiatry wiejące przez świat.

Smagajcie mnie, wiatry!
Cóż poza tym mi zrobić możecie?
Nic swojego z sobą nie niosę,
byście złamać mnie mogły.
Nie chcę nic swojego ocalić,
byście mnie rzucić mogły na kolana.

Wolna teraz jestem,
z rozwiązanymi skrzydłami i myślami,
żeby objąć wszystko.
O ile więcej mi, świecie, zabierzesz,
o tyle więcej ja posiądę ciebie.
Nigdy nie byłeś tam moim,
jak moim będziesz, świecie,
kiedy ja siebie nawet mieć nie będę.

1960

przełożył z bułgarskiego Jan Zych
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Adam Zagajewski

Siła

Ta siła, która tętni
w ramionach drzew
i w soku roślin
mieszka też w wierszach
lecz uspokojona

Ta siła, która się kryje
w pocałunku i w pragnieniu
tkwi także w wierszu
chociaż uciszona

Ta siła, która rośnie
w snach Napoleona
i każ emu zdobywać Rosję i śnieg
jest także w wierszach
tylko nieruchoma

z tomu "Jechać do Lwowa", 1985

wiersz ten jest też w temacie Czym jest wiersz?Marta K. edytował(a) ten post dnia 09.07.10 o godzinie 05:17
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Emily Dickinson*

* * *

Wszystkie me siły ujęłam w dłoń
i stanęłam ze światem do walki;
może to mniej, niż Dawid miał,
lecz ja miałam więcej odwagi.

Celowałam z mej procy, ale wnet
sama tylko w boju poległam.
Nie wiem, czy Goliat za wielki był,
czy za mała byłam ja biedna.

przełożyła Kazimiera Iłłakowiczówna

*notka o autorce, inne jej wiersze i linki
w temacie Poezja anglojęzycznaMarta K. edytował(a) ten post dnia 22.11.10 o godzinie 20:50
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Pochwała siły

Andrzej Babiński*

Z całej siły

... Z barków tu trzeba podnieść i zburzyć mury
wywarzyć, odbić kamień, by ukazać ciemną twarz zastygłą
podeptać za wiele co jest żywe
kto tu ma jeszcze twarz – twarz zakrywa
kto tu ma jeszcze chodnik i bruk – idzie i bruk się
pod nim zarywa
kto tu ma jeszcze stopę to odrywa i w przepaść pada
kto tu ma jeszcze ramię i oczy odwraca się
i do nikogo nie odzywa...
... po czasie sfinksem się staje ze spłaszczoną jak ściana
twarzy maską... za oglądanie szpieg bruku jeszcze i z tyłu
... za przeszłość... twarz mu płaszczy
- Starczy

(Poznań, 1968)

z tomu „Znicze i inne wiersze (1954-1983)”, 1985

*notka o autorze, inne jego wiersze i linki w temacie ”Poeci przeklęci”Ryszard Mierzejewski edytował(a) ten post dnia 03.12.10 o godzinie 15:31
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Aleksandyr Gerow

Siła

Kiedy byłem słaby,
beztrosko pragnąłem życia.
Pragnąłem pięknego życia.
pragnąłem radosnego życia.
ale jestem silny.
I - ciężko mi!

z bułgarskiego przełożył Jan Zych
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Endre Ady

Herkules z przymusu

Czekają mali, aż się zwalę:
Choć chciałbym jako tchórz dogasać,
Być Herkulesem muszę dalej.

Gdybyż te karły rozum miały:
Na Boga, sam bym się załamał,
Gdyby mi tylko spokój dały.

Lecz ozorami mielą stale,
Na zgubę swą mnie gnają nową
Pieśń, wiarę, wznoszą mnie w zapale.

Sam chciałbym nienawidzić siebie,
Lecz już mnie one nienawidzą:
Nie wolno ustać mi w potrzebie.

Chciałbym, złamany bólem, zwiesić
Głowę, uciekać, cierpieć, płakać.
Lecz dać się tej hołocie cieszyć?

Herkules więc z przymusu – w bojach
Tych biedny wytrwam w smutnym gniewie,
Nie zasnę, śmierć się spóźni moja.

Zer tyle, gnomów tłum przebrzydły,
Choć trochę hołdu, ciszy chwilę:
Inaczej wszak nie umrę nigdy.

z węgierskiego przełożył Bohdan Zadura
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Jerzy Józef Szadkowski

Gladiator

Muszę walczyć o przetrwanie
Chociaż jestem coraz starszy
I opadam z sił.
Ale jeden błąd wystarczy,
Żebym stał się strawą
Dla zwierząt.

Tyle razy wychodzę na arenę,
Że moje zwycięstwa zamieniły się
W teatr.

Jak walczyć jednocześnie
Przeciw osaczającemu stadu wilczyc.
I ludzi.
Link do wypowiedziLink
Ryszard Mierzejewski

Ryszard Mierzejewski poeta, tłumacz,
krytyk literacki i
wydawca; wolny ptak

Temat: Pochwała siły

Gunnar Ekelöf

Dedykacja

Z miłości do ciała, z miłości do duszy, z miłości do miłości.
Z sympatii do tego i tego, tamtego i tamtego, z sympatii
do spontanicznej dobroci.
Z obojętności wobec nikogo.
Z ironicznej zazdrości wobec ironicznej wieczności
wobec rzeczy samej w sobie i wobec niezniszczalnej
materii.
Z nienawiści do powszechnej niszczycielskiej głupoty,
z nienawiści do państwa i praw, rodziny i kościoła,
kłamstwa i strachu.
Aby zbeszcześcić fałszywą niewinność, aby
wstrząsnąć pięknymi fasadami, aby zmusić
czystość do zobaczenia swego obłędu,
aby pobielić groby i zniszczyć inskrypcje.
Na gnijących stosach liści akantu dusze
ulegną przemocy prawdy, a ciała
zapłoną ogniem miłości, gdy
nadejdzie ten czas.
Gdy nadejdzie ten czas, zdobędziemy moc,
by żyć życiem innych
i prawo, by żyć życiem własnym.

z tomu „Dedikation”, 1934

tłum. ze szwedzkiego Zdzisław Wawrzyniak

wersja oryginalna pt. „Dedikation”
w temacie Poezja skandynawska
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Pochwała siły

Grzegorz Stec

Siła

Trawo pod kamieniem
biała, spocona i śliska.
Trawo, która dźwigasz
zamiast rosy kamień,
zamiast motyla kamień.
Trawo, która wyruszyłaś
na poszukiwanie wiatru.
Trawo, która rośniesz poziomo do słońca.

W ciemności.

"Dekada Literacka" 2000, nr 2/3Krzysztof Adamczyk edytował(a) ten post dnia 24.03.12 o godzinie 18:25
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz



Wyślij zaproszenie do
Anuluj