Temat: Uczeni odkryli metodę, która zmniejsza prędkość światła

Uczeni odkryli metodę, która zmniejsza prędkość światła w próżni

Powszechnie uważa się iż prędkość światła w próżni jest stała - przykładowo fotony przechodząc przez wodę poruszają się wolniej ale tylko na chwilę, gdyż po wyjściu z wody ich prędkość powraca do pierwotnej wartości, tj. do 299 792 458 m/s. Tymczasem naukowcy odkryli sposób, który pozwolił zmniejszyć prędkość fotonów na stałe.

Dr Jacquiline Romero, dr Daniel Giovannini i pozostali naukowcy zbudowali coś w rodzaju toru wyścigowego o długości jednego metra. Chcieli w ten sposób zbadać prędkość fotonów. Część z nich wyruszała normalnie, natomiast druga grupa wystartowała przez specjalną maskę, która zmieniała ich kształt.

Jak się okazało, druga grupa fotonów, których kształt został zmieniony, poruszała się nieco wolniej od pierwszej grupy nawet po przejściu przez maskę. Badania wykazały, że prędkość drugiej grupy cząsteczek światła została trwale zmniejszona o około 0.001%. Mówiąc dosłowniej, pierwsza grupa fotonów wygrała wyścig i pierwsza dotarła do mety.

Okazuje się że światło jest bardziej skomplikowane niż mogłoby się to wydawać. Badacze zapowiadają, że będą prowadzić kolejne eksperymenty zarówno ze światłem, jak i z dźwiękiem.

http://tylkonauka.pl/wiadomosc/uczeni-odkryli-metode-k...







Ten post został edytowany przez Autora dnia 26.01.15 o godzinie 00:20

Temat: Uczeni odkryli metodę, która zmniejsza prędkość światła

KOSMA,

czy powyzsze fakty nie stoja w sprzecznosci z zalozeniami teorii wzglednosci?

prędkość światła NIE jest stala w prozni.

http://www.bbc.com/news/uk-scotland-glasgow-west-30944584Ten post został edytowany przez Autora dnia 28.01.15 o godzinie 22:01

Temat: Uczeni odkryli metodę, która zmniejsza prędkość światła

Is the Speed of Light in Interplanetary Space a Constant?

The late physicist Bryan G. Wallace discovered in 1961 that radar distance measurements of the surface of the planet Venus did not support the constancy of the speed of light. There were systematic variations in the radar data containing diurnal, lunar and synodic components. Attempting to get his results published in Physical Review Letters, he encountered great resistance from referees, and eventually settled for a lesser journal (41).

In a letter to Physics Today (42) Wallace summarizes his findings as follows: The 1961 interplanetary radar contact with Venus presented the first opportunity to overcome technological limitations and perform direct experiments of Einstein's second postulate of a constant light speed of c in space. When the radar calculations were based on the postulate, the observed-computed residuals ranged to over 3 milliseconds of the expected error of 10 microseconds from the best [general relativity] fit the Lincoln Lab could generate, a variation range of over 30,000%. An analysis of the data showed a component that was relativistic in a c+v Galilean sense.

Let us do a reality check here. If the speed of light in interplanetary space is non constant, how could NASA not have noticed in its robotic exploration of the solar system? Wallace makes the scandalous claim that NASA has noticed, and has been using equations with non-relativistic components to calculate signal transit times in the solar system all along: At the December 1974 AAS Dynamical Astronomy Meeting, E. M. Standish Jr of JPL reported that significant unexplained systematic variations existed in all the interplanetary data, and that they are forced to use empirical correction factors that have no theoretical foundation.(43)

In a 1973 paper (44), Wallace describes how the Lincoln Lab introduced averaging to suppress the anomalous radar results and refused to release the raw data to him, stonewalling his investigation.

The apparent improvement in the residuals for later years was due to the fact that the Lab interpolated the 1964 [Venus] data to 12:00 UT and the 1967 data to one observation a day from 2:12 UT to 2:21 UT. The observing time for the 1961 data ranged from 00:33 UT to 23:40 UT. The involved radar astronomers are publicly claiming nearly complete agreement between their recent radar analysis and general relativity, but my investigation reveals otherwise. At the Fourth Texas Symposium of Relativistic Astrophysics, I.I. Shapiro of the Lincoln Lab promised to send me any data I wanted. I read in an article published by the lab that they had data for the same observing dates covering a wide range of daily observing times from both the MIT and USSR radar stations. I wrote Shapiro requesting this data 2/13/69; his letters of 2/28/69 and 3/12/69 ignored my request. I made an issue of this in my letter to him of 3/20/69, and in his reply of 3/27/69 he stated, 'Unfortunately the data do not exist in the form in which you wanted them and hence, I cannot honor your request.'

Shapiro later sent me data that were completely worthless for making an objective test of the relative velocity of light in space. The data were from two MIT radar stations in Massachusetts. The separation between them was only 0.2' of longitude and 20.6" of latitude and the observations had been interpolated to 2:12 UT to 2:21 UT with only one observation per day. It seems obvious that the Lab eliminated the variations by interpolating the data for each day to the one observing time for that day that agreed with the general relativity prediction. One could use the same method to prove that a stopped clock keeps perfect time.

A subsequent letter submitted to Physics Today on July 9, 1984 was denied publication. Wallace reproduced this letter in the chapter Publication Politics of his self-published online book The Farce of Physics (45). In it, he wrote: “During a current literature search, I requested and received a reprint of a paper [T. D. Moyer, Celes. Mech., 23, 33(1981)] published by Theodore D. Moyer of the Jet Propulsion Laboratory. The paper reports the methods used to obtain accurate values of range observables for radio and radar signals in the solar system. The paper's (A6) equation and the accompanying information that calls for evaluating the position vectors at the signal reception time is nearly equivalent to the Galilean c+v equation (2) in my paper RADAR TESTING OF THE RELATIVE VELOCITY OF LIGHT IN SPACE. [B. G. Wallace, Spectros. Lett., 2, 361(1969)] The additional terms in the (A6) equation correct for the effects of the troposphere and charged particles, as well as the general relativity effects of gravity and velocity time dilation.

The fact that the radio astronomers have been reluctant to acknowledge the full theoretical implications of their work is probably related to the unfortunate things that tend to happen to physicists that are rash enough to challenge Einstein's sacred second postulate. Over twenty-three years have gone by since the original Venus radar experiments clearly showed that the speed of light in space was not constant, and still the average scientist is not aware of this fact! This demonstrates why it is important for the APS to bring true scientific freedom to the PR journal's editorial policy.

Supporting evidence comes from Ronald Hatch who finds that the NASA equations for interplanetary navigation follow his MLET theory rather than special relativity: (27) The experimental evidence is almost overwhelming in support of the MLET view. There is a large disjoint between the SRT theorists and the experimentalists. The SRT theorists continue to claim that the speed of light is automatically the velocity c and isotropic with respect to the moving observer or experiment. But the SRT experimentalists do what is necessary to explain and make sense of the measurements. The equations for tracking and navigating the interplanetary probes developed by the Jet Propulsion Laboratory (JPL) for NASA clearly follow the MLET template."

Mr. Wallace died on April 19, 1997, his findings ignored and thus neither confirmed nor refuted by the physics establishment. The question remains: Is the speed of light in interplanetary space subject to systematic variations in time?

Temat: Uczeni odkryli metodę, która zmniejsza prędkość światła

I think that relativity theory is completely mistaken at the foundation and that Lorentz's interpretation of the Lorentz transformation is correct, meaning that the aether exists after all, and is the cause of relativistic phenomena.

I further believe that the aether is substantially the same (or a lower aspect) of the Chi/Prana/Ki that the spiritual traditions are familiar with, and that if physics finally self-corrected and recognized the existence of the aether, scientific recognition of the existence of - and explanations for - paranormal phenomena would rapidly follow.

A definitive experiment that could confirm this once and for all has been proposed - it's nothing but the old Michelson-Morley experiment conducted in a gaseous medium, rather than a vacuum. The historical physical evidence suggests that when the MM experiment is conducted in a gaseous medium, there is a non-zero effect that contradicts Einstein. The physics community dismisses all the historic experiments that show this as experimentally flawed. The only way to settle this would be a new gas-mode MM experiment, performed to exacting modern standards.

In 2004, Italian physicist Maurizio Consoli became an advocate for the view that this experiment needs to be performed and published several papers about that in mainstream journals.

This lead to a small breakthrough into the mainstream physics community. New Scientist ran a story on this in 2005, ("Catching the cosmic wind", 02 April 2005 issue) that reported that the experiment might be performed by the same group of physicists in Berlin who had previously gained a reputation for delivering the definitive "null" replication of the Michelson experiment in vaccuum in 2003. To get a non-null result from them would have turned the world of physics upside down and definitely overthrown Einstein.

Here's what New Scientist reported back then:

" It is not a straightforward experiment to perform, though. Experimenters have managed to produce a laser frequency stable enough to carry out experiments for hundreds of days only by cooling the cavities to close to absolute zero. If a gas is introduced at these temperatures it will freeze: it's going to take quite some ingenuity to overcome the problem. Nevertheless, a group of physicists at Humboldt University are considering taking on the challenge. "There is a good chance we will do the experiment," says Achim Peters, one of the group.

It's going to be a much-watched piece of lab work. "If someone does do it, I will be very interested in the result," says Holger Müller of Stanford University, California, who was involved in laser cavity experiments at Humboldt before moving to the US. Müller admits that a positive result would have profound implications for physics. For a start it would mean that one of Einstein's contemporaries Hendrik Lorentz, has been denied proper recognition. Lorentz, not Einstein, would have to be credited with the definitive theory of relativity. "

Unfortunately, that was the last that anyone heard about this. Ten post został edytowany przez Autora dnia 31.01.15 o godzinie 18:05

Temat: Uczeni odkryli metodę, która zmniejsza prędkość światła

Years later, I sent a (very polite) email to Prof. Achim Peters at Humboldt University, Berlin, asking whether that experiment had been performed or was going to be performed. I received no reply. I also tried to contact the New Scientist writer Markus Chown, author of the original article - twice - suggesting a followup report. This also went nowhere.

Still waiting for that experiment to be performed by someone.

My personal best guess is that orthodoxy prevailed and prevented the experiment from being performed. Colleagues told Peters not to waste his time on a wild goose chase, and reminded him of the unfortunate career consequences that usually befall physicists who seriously challenge Einstein. Chown probably received a flood of scathing criticism from scientists for promoting such obviously flawed junk science and realized it was best to never talk about this again.

If you want to be an activist, do contact
achim.peters@physik.hu-berlin.de and ask (very politely, in reference to the 2005 New Scientist article), whether his group had performed the announced gas-mode Michelson Morley experiment and whether a null result had been obtained.

Temat: Uczeni odkryli metodę, która zmniejsza prędkość światła

Magazyn New Scientist, Catching the cosmic wind, kwiecień 2005: „Dwieście tysięcy dolarów wydaje się niewielką ceną. Jeśli wynik zerowy najbardziej znanego w fizyce eksperymentu był poprawny, przynajmniej będziemy wreszcie mieć pewność. Ale jeżeli nie, to Einstein nie jest już królem wszechświata. Nic dziwnego, że Maurizio Consoli pragnie sprawdzić to jak najszybciej. Ten eksperyment może być dynamitem! Prof. Maurizio Consoli z włoskiego Narodowego Instytutu Fizyki Jądrowej w Katanii na Sycylii, znalazł lukę w XIX-wiecznym doświadczeniu Michelsona-Morleya, które zdefiniowało naszą nowoczesną perspektywę na naturę Wszechświata. Eksperyment ten wykazał, że światło porusza się w próżni zawsze z tą samą prędkością, niezależnie od kierunku swojego ruchu i ruchu swojego źródła. Einstein wykorzystał to jako fundamentalny postulat do zbudowania swojej szczególnej teorii względności, ale obecnie wydaje się, że jego pewność siebie może być przedwczesna.”
http://www.newscientist.com/article/mg18624930.900

Coraz więcej naukowców głównego nurtu uważa, że doświadczenie Michelsona-Morleya zostało zaprojektowane w zbyt uproszczony sposób, który nie uwzględnił wielu subtelności związanych z właściwościami eteru. Mimo tego, że powtórne przeprowadzenie tego eksperymentu kosztowałoby zaledwie około dwustu tysięcy dolarów, to od 2005 roku, z niewiadomych powodów, nie doszło jednak do jego przeprowadzenia. Taka niechęć jest zdumiewająco nie naukowa, żeby nie powiedzieć podejrzna. Czy nauka obawia się czegoś? Jeżeli tak, to czego?

Wyznawcy doktryny materializmu naukowego zachowują się obecnie jak teologowie średniowiecznego Watykanu, za wszelką cenę broniąc swoich absurdalnych dogmatów, głoszących, że czas i przestrzeń są obiektywnymi, fizycznymi, materialnymi rzeczami, takimi samymi jak powietrze czy woda! Według doktryny materializmu naukowego, świadomość, umysł, to złudzenie, to jedynie "efekt uboczny" elektrochemicznej aktywności mózgu, a człowiek, to jedynie ciało, a wolna wola człowieka z punktu widzenia klasycznego determinizmu, to też jedynie złudzenie, zatem wszelki opór z naszej strony jest tak naprawdę pozorny i skazany na niepowodzenie. Najlepiej dla nas będzie, gdy bezwolnie poddamy się woli autorytetów, ekspertów i elity, którym bardzo zależy na tym, aby ugruntować w nas przekonanie, że nie posiadamy wolnej woli. To nie jest już naukowy paradygmat — to raczej paradogmat.

Rozwiązanie problemów związanych ze zrozumieniem mechanizmów funkcjonowania rzeczywistości będzie możliwe jedynie po przyjęciu nowego paradygmatu w nauce, na podstawie którego rozwiązany zostanie filozoficzny problem percepcji. Staje się jasne, że wymagać to będzie uzupełnienia dziedziny fizyki o fizykę świadomości oraz o przyjęcie nowej perspektywy, gdzie świadomość będzie pełniła rolę czynnika pierwszorzędnego, ważniejszego i o bardziej fundamentalnym znaczeniu, niż materia. Fizyka kwantowa, to pierwszy krok we właściwym kierunku, lecz na pewno nie ostatni. Długa droga przed nami. Innymi słowy, w skrócie, to nasz materialny Wszechświat jest pochodną ewolucji świadomości, a nie odwrotnie! Może to okazać się zaskakujące, ale dokładnie tego zdania było wielu z ojców fizyki kwantowej, m.in. Erwin Schrödinger: “Consciousness is that by which this world first becomes manifest, by which indeed, we can quite calmly say, it first becomes present; that the world consists of the elements of consciousness.”

Zatem wyobraźmy sobie Wszechświat, jako "uzewnętrznienie" pochodzące z wnętrza naszego umysłu. Oczywiście, nie był by to już wszechświat zasadniczo materialny, ale wszechświat zasadniczo o naturze świadomości, o naturze snu, który w naszym doświadczeniu sprawiałby na nas tylko wrażenie bycia "materialnym", podobnie, jak nasze sny sprawiają na nas wrażenie bycia rzeczywistymi doświadczeniami, podczas gdy je śnimy. W takim Wszechświecie w dalszym ciągu obowiązywałyby prawa natury, jednak prawa te, jak wszystko inne, wywodząc się zasadniczo z umysłu, nie byłyby absolutne i ostateczne, a więc umysł mógł by je również modyfikować. To pozwoliłoby, na przykład, na lokalne zawieszenie prawa powszechnego ciążenia – lewitację – oraz inne "cuda" i zjawiska paranormalne, które obecnie są tabu i mimo, że są coraz częściej obserwowane, to pozostają jednak dogmatycznie wykluczone z dziedziny badań naukowych. Z punktu widzenia obecnie miłościwie nam panującego materializmu naukowego, trudno sobie wyobrazić bardziej absurdalną i odrażającą wizję świata, niż właśnie ta.

Jestem głęboko przekonany, że tak wielki, epokowy geniusz nowoczesnej nauki, jak Albert Einstein, oczekiwałby od elity światowej nauki rzetelnej, uczciwej i prawdziwie naukowej krytyki swojej teorii — bo czyż nie na tym właśnie opiera się prawdziwy postęp w nauce? — a nie bezkrytycznego zachwytu i uwielbienia, połączonego z równoczesnym represjonowaniem tych naukowców, którzy w procesie bezkompromisowego dążenia do prawdy, nie wahają się wykazywać tkwiących w niej błędów, często wysokim osobistym kosztem dyskryminacji, ostracyzmu i zablokowanej kariery naukowej.

Czyż nie jest ironią losu, że nowoczesna nauka, po heroicznym uwolnieniu się spod irracjonalnej, metafizycznej, dogmatycznej tyranii średniowiecznego Watykanu, po wiekach swojej zasłużonej supremacji w służbie prawdy, wydaje się na koniec być winna tych samych starych grzechów inkwizycyjnej mentalności? I tu zataczamy pełne koło, powracając do ułomności natury ludzkiej. Nihil novi sub sole.

http://zbigniew-modrzejewski.webs.com/teksty/prof_Droz...