Temat: Przewodnik po rajach podatkowych

Przewodnik po rajach podatkowych

23-10-2007
Autor: Danuta Langer

Raje podatkowe zlokalizowane są praktycznie we wszystkich zakątkach świata, co umożliwia łatwy dostęp do nich przedsiębiorcom, niezależnie od siedziby. Rajami są zwykle małe terytoria położone na wyspach, często o niewielkiej liczbie ludności. I chociaż raj podatkowy kojarzony jest zwykle z egzotycznymi terytoriami zamorskimi, enklawy stanowiące zagrożenie dla normalnej konkurencji podatkowej istnieją również w Europie.

Raje, oazy lub azyle podatkowe jest to nazwa potocznie używana w odniesieniu do grupy krajów lub terytoriów stwarzających szczególnie korzystne warunki dla prowadzenia interesów ze względu na opodatkowanie (lub jego brak). Nie ma definicji ustawowej raju lub oazy podatkowej. Są to kraje lub terytoria oferujące korzystne warunki dla prowadzenia działalności gospodarczej lub lokowania kapitału w postaci zwolnienia z podatków dochodowych lub udzielające ulg podatkowych w tych podatkach. Kraje te i terytoria gwarantują bezpieczeństwo działalności gospodarczej, a także anonimowość dla inwestorów. Raje podatkowe są zwane także „jurysdykcjami offshore” lub „strefami offshore”. W tłumaczeniu z języka angielskiego słowo „offshore” oznacza „poza lądem”. Spółka „offshore” to podmiot, który jest zarejestrowany w raju podatkowym, a prowadzi działalność poza jego granicami. Ze względu na niski potencjał wynikający zarówno z niewielkiej liczby ludności, jak i słabo rozwiniętego przemysłu, nierzadko spowodowanego brakiem bądź małą ilością zasobów naturalnych, raje podatkowe podejmują działania mające na celu zachęcenie do lokowania kapitału na ich terytorium przez potencjalnych inwestorów. Cele te mają być osiągnięte przez przyjęcie takiego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, w którym stawka podatku od dochodu osiągniętego na terytorium raju jest niewielka lub podatku takiego w ogóle się nie pobiera, bądź też przy zastosowaniu „normalnej” stawki podatkowej, wprowadzeniu przywilejów podatkowych dla lokowanego w danym państwie kapitału zagranicznego.

Ograniczeniu szkodliwych praktyk podatkowych stosowanych przez raje służyć ma zarówno podejmowanie przez państwa wspólnych działań na forum międzynarodowym oraz wewnętrzne przepisy krajowe. W ramach OECD została ustalona tzw. „czarna lista” (OECD – Czarna Lista 2002). Wyróżniono na niej typowe raje podatkowe, czyli kraje, w których obciążenia podatkowe są niewielkie oraz kraje stosujące szkodliwe praktyki podatkowe, a więc, przy stosunkowo wysokim obciążeniu podatkowym, stosujące określone przywileje podatkowe. W Polsce wykaz rajów podatkowych zawiera Rozporządzenie ministra finansów w sprawie krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową. W poprzednim stanie prawnym (tj. do czerwca 2005 r.), polska lista rajów pokrywała się zasadniczo z „czarną listą” OECD. Na terytorium Europy obok typowych rajów podatkowych, czyli m.in. Księstwa Andory, wyspy Guemsey i Jersey, Gibraltaru, Księstwa Monako, Liechtenstein czy wyspy Man, rozporządzenie wyróżniało także „specjalne raje podatkowe”, czyli terytoria i kraje oferujące określone korzyści w odniesieniu do usług o charakterze administracyjnym i innych świadczeń o charakterze niematerialnym – na liście znalazły się m.in. Belgia, Cypr, Francja, Holandia, Grecja, RFN; usług o charakterze finansowym (m.in. Belgia, Holandia, Islandia, Kostaryka, Węgry, Luksemburg, Szwajcaria). Obecnie, tj. od czerwca 2005 r. obowiązuje nowe rozporządzenie. Lista rajów podatkowych została znacznie zredukowana, znalazły się na niej wyłącznie typowe raje podatkowe.

Zgodnie z rozporządzeniem europejskimi krajami/terytoriami stosującymi szkodliwą konkurencję podatkową są:
– Księstwo Andory
– Guemsey/Sark/Alderney – Terytoria Zależne Korony Brytyjskiej
– Gibraltar – Terytorium Zależne Korony Brytyjskiej
– Jersey – Terytorium Zależne Korony Brytyjskiej
– Księstwo Monako
– Republika Liechtensteinu
– wyspa Man

Andora

Andora jest krajem o liberalnej gospodarce i łagodnych regulacjach prawnych. Ponieważ nie posiada własnej (krajowej) waluty, nie istnieje tam także kontrola wymiany ani przepływu kapitału. Większość z najważniejszych walut jest swobodnie akceptowana. Najlepiej rozwiniętym sektorem gospodarki jest bankowość, głównie prywatna. Rozwój i popularność innych usług finansowych nie jest szczególnie zaawansowana, pomimo tego, że rząd Andory zachęca do inwestycji w sektor ubezpieczeniowy. Innymi sektorami gospodarczymi, o których warto wspomnieć, są: przemysł (głównie wydobycie surowców naturalnych – rudy żelaza, ołowiu, marmuru i granitu) oraz ubezpieczenia, głównie związane z turystyką. Nieco mylące jest nazywanie Andory rejonem offshore. Nie jest to jednak spowodowane tym, że Andora jest krajem zamkniętym dla podobnych inwestycji; kraj ten nie oferuje po prostu „klasycznych” produktów offshore – nie posiada reżimu prawnego regulującego sposób prowadzenia interesów przez zagranicznych inwestorów (np. klasyfikacji spółek offshore) ani też specjalnych regulacji podatkowych dotyczących sektora bankowego, ubezpieczeniowego czy funduszy powierniczych tradycyjnie uważanych za sektory offshore. Andora nie potrzebuje podobnych regulacji; system podatkowy nie przewiduje bowiem żadnego podatku od dochodów (dotyczy to zarówno osób fizycznych, jak spółek); w istocie w Andorze nie istnieją też żadne inne obciążenia podatkowe z wyjątkiem opłat celnych, lokalnych podatków związanych z własnością i opłat związanych z rejestracją spółek. W czerwcu 2004 r. Andora została zobligowana do implementowania eurounijnej Dyrektywy Podatkowej (Saving Tax Directive). W związku z tym od lipca 2005 r. w Andorze wprowadzony został podatek od odsetek od oszczędności w wysokości 15%. Podatek ten dotyczy odsetek od oszczędności osiąganych przez obywateli Unii Europejskiej poza granicami ich państwa macierzystego. 75% pobranego podatku przekazywana jest z powrotem do danego państwa członkowskiego UE. Ze względu na brak osobnego reżimu offshore, formy prowadzenia działalności (spółki) dostępne dla cudzoziemców są takie same jak formy spółek działających na rynku krajowym – są to : Societat Limitadad (SL) i Societat Anonima (SA), w których udziałowcy ponoszą ograniczoną odpowiedzialność, oraz Societat Colectiva, w której odpowiedzialność wspólników jest nieograniczona. Dodatkowo podmioty mogą prowadzić działalność jako: Andorra Partnership, Andorra Sole Proprietorship, Andorra Branch. Na terytorium Andory oddziały mogą być zakładane przez podmioty zagraniczne jedynie w sektorze ubezpieczeń.

Opłata roczna z tytułu rejestracji spółki SL to 463 euro, zaś SA – 1000 euro. Wszystkie spółki, które chcą prowadzić działalność handlową na terenie Andory muszą otrzymać licencję handlową, a także zarejestrować określony rodzaj prowadzonej działalności (handlu). Roczny koszt takiej rejestracji wynosi 670 euro. Główną przeszkodą dla przedsiębiorców, chcących zarejestrować swoją działalność na terytorium Andory, jest fakt, iż właścicielami spółek muszą być w dwóch trzecich obywatele Andory, tj. urodzeni w Angorze lub Privileged Residents – osoby posiadające ponad 20-letni status rezydenta.

Gibraltar

Dobrze rozwinięta infrastruktura gospodarcza i telekomunikacja, powszechnie i swobodnie używany język angielski oraz system prawny oparty w szerokim zakresie na angielskim common law czyni wyspę bardzo atrakcyjnym miejscem na prowadzenie działalności. Szczególnie rozwinięte sektory działalności, oferujące bogaty wachlarz profesjonalnych usług, to przede wszystkim bankowość, zarządzanie trustami (trust management) i sektor funduszy powierniczych. Ze względu na rosnącą popularność, jak również szerokie perspektywy rozwoju handlu elektronicznego w międzynarodowej gospodarce, rząd Gibraltaru czyni zdecydowane starania, by stać się centrum rozwoju e-commerce.

W systemie podatkowym Gibraltaru nie ma podatku od zysków kapitałowych, podatku obrotowego ani podatku VAT. Podstawowym podatkiem, którym obciążane są przedsiębiorstwa, jest podatek dochodowy od osób prawnych (podmiotów prowadzących działalność) oraz podatek od dywidend (withholding tax). Funkcjonują także opłaty skarbowe od określonych transakcji i property taxes – podatki od własności. W lipcu 2002 ustanowiono nową zerową stawkę podatku dochodowego dla spółek (podmiotów prowadzących działalność gospodarczą). Jednocześnie wprowadzono nowe rodzaje podatków na poziomie 15% – podatek obciążający personel spółki, oraz podatek od posiadanej własności.

Podatki obowiązujące od 1stycznia 2003, to:
- “Company Payroll Tax” (podobny do tego, który istnieje np. na Bermudach) – podatek nakładany na spółki i płacony wyłącznie przez spółki, z tytułu zatrudniania pracownika (za każdego pracownika co rok),
- „Business Property Occupation Tax” – wprowadzony w związku z własnością posiadaną przez spółki na terenie Gibraltaru wykorzystywaną do prowadzenia działalności,
- ponadto wszystkie spółki płacą roczną opłatę rejestracyjną w wysokości 300 funtów gibraltarskich (jeżeli spółka osiąga dochód) lub 150 funtów gibraltarskich (jeżeli spółka wykazuje stratę),
- spółki świadczące usługi finansowe płacą podatek od dochodu w wysokości 8%, zaś wszystkie obciążenia podatkowe nakładane na te spółki nie mogą przekroczyć 15% od dochodu.

W 2002 r. Gibraltar ogłosił nową politykę opodatkowania osób prawnych, która zaktualizowana została w 2007 r. jako następstwo długiej dyskusji z Unią Europejską. Do połowy 2010 rząd przedstawi niską stawkę podatku dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (corporate tax), prawdopodobnie na poziomie 10% (z cała pewnością nie przekroczy ona 12%). Powyższe regulacje podatkowe będą analogiczne do ustaleń, jakie istnieją w Irlandii, na Cyprze, Malcie i w innych krajach UE. Główne formy spółek offshore to Exempt Company, Gibraltar 1992 Company, Trust i Non-resident companies. Są one opodatkowane w następujący sposób: – Exempt private company – spółka nie płaci podatku od osiągniętego dochodu (innego niż roczna opłata za rejestrację spółki) i nie podlega podatkowi od dywidend rozdzielanych między akcjonariuszy (withholding tax), nie płaci też żadnych opłat skarbowych powiązanych z dokumentami czy transakcjami związanymi z udziałami spółki. Jest to bardzo powszechnie wybierana przez przedsiębiorców forma prowadzenia działalności. Exempt company musi posiadać certyfikat uprawniający do zwolnienia podatkowego (certificate of tax exemption), który jest ważny przez 25 lat.

– Branch – oddziały zagranicznych spółek, podlegają tym samym zasadom opodatkowania co Exempt company; muszą również posiadać certyfikat uprawniający do zwolnienia podatkowego (certificate of tax exemption), który udzielany jest przez Sekretarza Finansów i Rozwoju. Roczna opłata za rejestrację to 300 funtów gibraltarskich.
– Gibraltar 1992 Companies – chociaż nie jest to typowa spółka offshore i w praktyce płaci normalne stawki podatku dochodowego od osób prawnych, to podlega niższej stawce podatku od dywidend (withholding tax), który wynosi jedynie 1%.
– Non-Resident Companies podlegają opodatkowaniu tylko od dochodu powstałego, pochodzącego z lub otrzymanego w wyniku działalności prowadzonej na obszarze Gibraltaru, lub od dochodu osiąganego bezpośrednio lub pośrednio przez gibraltarskich agentów (Gibraltarian agents). Dodatkowo dochód osiągany z określonych rodzajów działalności na terenie Gibraltaru jest zwolniony z opodatkowania jak np. dochód z własności, czarteru lub innych działań zwianych ze statkami, odsetki z depozytów bankowych oraz dochód z obligacji państwowych.
– Trust – podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli został założony przez lub w imieniu osoby niebędącej rezydentem, lub gdy osiąga dochód spoza Gibraltaru. Głównymi sektorami działalności typu offshore są bankowość, ubezpieczenia, zarządzanie funduszami inwestycyjnymi, trust management, stocznie, investment holding companies. Ostatnio zauważyć można duży napływ z spółek z Anglii oferujących usługi gier i zakładów.

Wyspa Jersey

Sytuacja ekonomiczna wyspy jest stabilna i opiera się głównie na usługach finansowych, rolnictwie i turystyce. Sektor finansowy jest zdominowany przez bankowość, fund management i trust management. Nie istnieją także stanowione przepisy dotyczące wymiany walutowej. W związku z tym kapitał może swobodnie przepływać do i poza granice kraju. Na wyspie Jersey nie ma podatku od zysków kapitałowych, podatku od transferu kapitału, podatku od zakupu i sprzedaży ani podatku VAT. Jedynym znaczącym podatkiem jest podatek dochodowy zarówno od osób fizycznych, jak i osób prawnych (company tax). Dodatkowo pobierane są opłaty administracyjne, opłaty skarbowe (do 1%) i indywidualne lokalne podatki.

Obecnie podatek dochodowy od osób prawnych naliczany jest według poniższych zasad:
- spółki rezydenci płacą podatek dochodowy (od całości dochodu)
- International Business Companies płacą pełną stawkę podatku dochodowego, ale tylko od dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej na wyspie Jersey
- Exempt companies płacą pełną stawkę podatku dochodowego, ale tylko od dochodu osiągniętego przez zarejestrowaną na wyspie Jersey siedzibę
- oddziały zagranicznych spółek (branches) płacą pełną stawkę podatku dochodowego od dochodu osiągniętego na wyspie, jeżeli funkcje zarządzające i kontrolne oddziału są wykonywane spoza wyspy Jersey; w przeciwnym przypadku oddziały są traktowane jako spółki rezydenci.

Stawka podatku dochodowego od osób prawnych (Corporate Income Tax) wynosi 20%, a dla International Business Companies – maksymalnie 30%. Odsetki z depozytów bankowych wypłacane nierezydentom są zwolnione z podatku dochodowego, a opłaty licencyjne (royalities) są traktowane do celów podatku dochodowego jak odsetki.

Głównym kryterium uzyskania uprzywilejowania podatkowego jest posiadanie statusu nierezydenta. Główne formy spółek typu offshore to Exempt Company, Limited Partnership, Trust i od 1 stycznia 2006 r. International Business Company (IBC).
– Exempt companies – dochód osiągany przez spółki z działalności na wyspie Jersey jest opodatkowany stawką 30%. Do dochodu tego (w kraju) nie zalicza się odsetek wypłacanych przez banki działające na wyspie. Nie ma podatku od dywidend, odsetek, czy opłat licencyjnych (royalties).
– Foreign partnerships – opodatkowane tylko z dochodu uzyskanego na wyspie Jersey, jednak w przypadku wspólnika będącego rezydentem płaci on podatek od odpowiedniego udziału w całym dochodzie osiągniętym przez spółkę.
– Captive insurance companies – mogą być zwolnione, ale muszą udowodnić, że prowadzona przez nich działalność przyniesie ekonomiczną korzyść dla wyspy.
– Trust – jeżeli jego beneficjentami są nierezydenci, są zwolnione z podatku dochodowego od dochodu uzyskanego poza wyspą oraz dochodu z odsetek bankowych uzyskanych na wyspie Jersey. Jeżeli beneficjenci są rezydentami Jersey, sprawa jest bardziej skomplikowana i zwolnienie może być częściowo lub całkowicie utracone.

Republika Liechtensteinu

Liechtenstein oferuje bardzo stabilne i efektywne środowisko gospodarcze z nowoczesną infrastrukturą i doskonałą telekomunikacją. Działalność gospodarcza może być prowadzona formie rozmaitych spółek, a struktura legislacyjna jest elastyczna i liberalna. Liechtenstein jest otwarty dla zagranicznych inwestorów. Administracja nie nakłada żadnych ograniczeń na inwestycje zagraniczne, z wyjątkiem kontroli transakcji polegających na nabyciu nieruchomości czy kontroli prawa własności banku przez cudzoziemców.

Główne podatki Republiki Liechtensteinu to podatki od osób prawnych (Profits Tax i Net Worth Tax), podatek od kapitału (Capital Tax), podatek VAT i Coupon (Withholding) Tax. Nie ma podatku od zysków kapitałowych jako takich, które są traktowane jako dochód, chyba że otrzymywane są z nieruchomości – w takim przypadku podlegają opodatkowaniu podatkiem Property Profits Tax. Liechtenstein jest ważnym centrum finansowo-bankowym. Stabilność i unia celna ze Szwajcarią czynią z państwa atrakcyjny raj podatkowy, dlatego wiele przedsiębiorstw zagranicznych umieszcza tam swoje oficjalne siedziby. Ponadto, ponieważ kraj ten nie należy do UE, tutejszy sektor finansowy jest mniej zależny od przyszłych zmian w unijnym prawie bankowym.

W 2005 r., podobnie jak w Andorze, wprowadzony został podatek od odsetek od oszczędności w wysokości 15%. Podatek ten dotyczy odsetek od oszczędności osiąganych przez obywateli Unii Europejskiej poza granicami ich państwa macierzystego. 75% pobranego podatku przekazywana jest z powrotem do danego państwa członkowskiego UE (poprzez implementację przez Liechtenstein Dyrektywy Podatkowej UE – Saving Tax Directive). Do prowadzenia działalności na terytorium Republiki Liechtensteinu nie są wymagane żadne zezwolenia czy licencje, z wyjątkiem spółek sektora finansowego i usług specjalistycznych.

Najbardziej dogodne warunki opodatkowania oferowane są dla podmiotów prowadzących działalność w formie spółek offshore (z ograniczoną odpowiedzialnością): „holding” (spółek inwestycyjnych) lub „domiciliary” (które nie prowadzą działalności handlowej na terytorium Liechtensteinu), a także w formach The Establishment, The Foundation, The Trust Enterprise, The Trust, The Non-Resident Entity.

Spółki te są opodatkowane następująco:
– Holding i domiciliary companies (często zwane exempt companies) nie płacą podatku od zysków i nieruchomości (majątku), VAT jest na poziomie 0,1%, płatny corocznie z góry.
– Establishment – opodatkowane tak samo jak spółki holding i domiciliary, jeżeli prowadzą działalność w podobnym zakresie. Opłaty skarbowe są zredukowane do 0,5% dla kapitału przekraczającego 5 milionów i do 0,3% dla kapitału przekraczającego 10 milionów.
– Foundation i Trust są opodatkowane na tej samych zasadach jak spółki holding i domiciliary, ale stawka podatkowa wynosi 0,075% lub 0,05% w zależności od kapitału. Płatności dla beneficjentów fundacji lub trust są wolne od witholding tax.

Wyspa Man

Rolnictwo i rybactwo były tradycyjnie głównymi sektorami ekonomii wyspy Man. Obecnie rząd tego kraju stymuluje wzrost ekonomiczny poprzez stworzenie korzystnych systemów podatkowych, finansowo motywując działalność produkcyjną i turystykę. Na wyspie Man ponadto działają silne sektory: bankowości, funduszy inwestycyjnych i ubezpieczeń oraz dobrze rozwinięte doradztwo i infrastruktura finansowa. Wyspa Man jest należy do europejskiego sytemu VAT, ale nie jest częścią żadnego innego systemu podatkowego występującego w Unii Europejskiej. Nie istnieją także stanowione przepisy dotyczące wymiany walutowej. W związku z tym kapitał może swobodnie przepływać do i poza granice kraju. Na wyspie Mann nie ma podatku od zysków kapitałowych (capital gains tax), podatku obrotowego, podatku od transferu kapitału oraz nie ma opłat skarbowych. Oprócz podatku VAT, jedynym znaczącym podatkiem jest podatek dochodowy zarówno od osób fizycznych, jak i od osób prawnych. Jednak od kilku lat rząd wyspy Man stopniowo znosił podatek dochodowy od osób prawnych, a od 2006 podatek odnosi się wyłącznie do instytucji finansowych i wynosi 10%. Od 2006 r. głównymi formami spółek typu offshore na wyspie Man były Exempt Company, International Company, International Limited Partnership, Limited Liability Company (LLC) oraz Trust. Przywileje podatkowe stosowane były wobec zagranicznego dochodu, podczas gdy dochód powstający na wyspie Mann był opodatkowany wyższymi stawkami.

Z chwilą przestawienia przez rząd wyspy Man w 2006 r. systemu podatkowego „0/10” – czyli z chwilą zniesienia podatku dochodowego od osób prawnych z wyjątkiem 10-procentowego podatku nakładanego na instytucje finansowe, formy spółek Non-Resident Company, Exempt Company i International Company zostały zniesione.

Księstwo Monaco

Ekonomiczna baza Księstwa Monako obejmuje kasyna, usługi finansowe oraz kapitałochłonny, przyjazny dla środowiska lekki przemysł oraz turystykę. Podatki od zysków osiąganych przez osoby prawne (Business profits tax) nakładane są wyłącznie na spółki, które prowadzą działalność handlową głównie poza krajem. Nie ma tam podatku dochodowego od osób fizycznych ani podatku od zysków kapitałowych. W systemie podatkowym Księstwa Monako występują jeszcze podatki od spadków i darowizn, a także opłaty skarbowe i celne oraz podatek VAT, którego stawki określone są na takich samych poziomach jak we Francji.

W czerwcu 2004 r. Księstwo Monaco zostało zobligowane do zaakceptowania dyrektywy Unii Europejskiej – Saving Tax Directive i od lipca 2005 narzucony został podatek (withholding tax) w wysokości 15% od odsetek od oszczędności (dla obywateli UE posiadających oszczędności w Monako). Księstwo Monako to jurysdykcja podatkowa oferująca niskie podatki dla osób fizycznych oraz zwolnienia z podatku pewnych określonych typów operacji gospodarczych. Generalnie uzyskanie korzystnych warunków opodatkowania jest uzależnione od rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty, a nie od form spółek.

Podatek od zysków osiąganych przez podmioty gospodarcze nie jest nakładany na:
- podmioty, których działalność nie jest związana z własnością intelektualną lub z działalnością ubezpieczeniową i przemysłową (np. firmy świadczące usługi specjalistyczne, konsultanci, dostawcy usług),
- podmioty, które są związane z działalnością ubezpieczeniową lub przemysłową i których dochód przynajmniej w 75% pochodzi z wewnątrz Monako,
- podmioty niebędące rezydentami, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności. Warto podkreślić, że administracyjna główna siedziba zagranicznej spółki nie podlega podatkowi od zysków, jeżeli nie ma ona charakteru działalności handlowej. Zamiast tego siedziby takie płacą opłatę w wysokości 2,66% sumy wydatków wynikających z funkcjonowania/działalności siedziby.

Z kolei dochody oddziałów zagranicznych spółek uważa się za dochody uzyskane poza Księstwem Monako, tak więc odziały podlegają podatkom od zysków. Trust i określone typy podmiotów gospodarczych, zwolnionych z opodatkowania, podlegają następującym opłatom:- – Trust – podlega jednorazowej opłacie za rejestrację, w wysokości 1,3%, 1,5% lub 1,7% wartości majątku trwałego, w zależności od tego, czy trust ma jednego, dwóch czy trzech beneficjentów. Opłaty są obniżane do wysokości pomiędzy 0,25% i 0,45%, jeżeli majątek trwały jest własnością Monako. Alternatywnie istnieje możliwość wyboru rocznej opłaty w wysokości 0,2% majątku trwałego. Aktywa trust, od których opłata rejestracyjna została opłacona, nie podlegają podatkom od spadków i darowizn.
– Podmioty spoza Commercial Code, tj. oddziały zagranicznych spółek (Branches), administracyjne siedziby (Administrative offices) oraz agencje podlegają opłatom, będącym odpowiednikiem podatku dochodowego od osób prawnych, w standardowej wysokości 35% od części ponoszonych przez nie wydatków, zazwyczaj 8%,chociaż może być to nawet powyżej 30%.

Podsumowanie

Zgodnie z nieoficjalnymi danymi (2002) wartość aktywów ulokowanych w rajach podatkowych przewyższa jedną trzecią rocznego światowego PKB. Tylko w bankach na wyspie Jersey, która jest sztandarowym przykładem podatkowego raju już w roku 1998 zdeponowanych było ponad 150 miliardów dolarów. Na zakończenie warto podkreślić, że w dalszym ciągu organizacje międzynarodowe, w szczególności OECD, a także Unia Europejska, podejmują aktywne działania mające na celu eliminacje szkodliwych praktyk stosowanych przez raje podatkowe. Biorąc pod uwagę korzyści, jakie osiągają w związku z oferowanymi przywilejami kraje zaliczane do rajów podatkowych, a także stałe dążenie przedsiębiorców do osiągania jak najwyższych zysków z prowadzonej działalności, wydaje się, że kapitał zagraniczny ulokowany w raju może być nadal bezpieczny.

http://rynki24.plTen post został edytowany przez Autora dnia 11.05.14 o godzinie 17:34

Temat: Przewodnik po rajach podatkowych

Liechtenstein jest księstwem, nie republiką.