пропозиції роботи
konto usunięte
Temat: Kim był Kuba Rozpruwacz?
PodejrzaniW kwestii tożsamości Kuby Rozpruwacza powstało wiele hipotez. Żadna nie jest w pełni przekonująca, niektórych nie sposób brać poważnie. Wśród potencjalnych nazwisk wymienia się m.in. następujące:
Joseph Barnett (1858-1926), handlarz ryb. Był kochankiem Mary Jane Kelly od 1887 roku do 30 października 1888, kiedy to pokłócili się i zerwali ze sobą. Mówi się, że przychodził potem do niej codziennie, aby się z nią pogodzić. Został prawdopodobnie odrzucony, co mogło się stać przyczyną zamordowania byłej kochanki. Niektórzy przypisywali mu też pozostałe zabójstwa.
William Henry Bury (1859 – kwiecień 1889). Wkrótce po przybyciu do Szkocji z Londynu zamordował w dniu 10 lutego 1889 roku swoją żonę Ellen Elliot, byłą prostytutkę. Powiesił ją, a potem zmasakrował zwłoki dźgnięciami w brzuch. Marthę Tabram zabito w podobny sposób. Bury'emu nie udało się przekonać policji, iż jedynie odnalazł zwłoki żony i nie jest winny jej zabójstwa. Został oskarżony, skazany i powieszony w Dundee w Szkocji.
Lewis Carroll (pseudonim literacki Charlesa Lutwidge'a Dodgsona, 27 stycznia 1832 – 14 stycznia 1898). W 1896 r. Richard Wallace wydał książkę zatytułowaną Jack the Ripper, Light-Hearted Friend (Kuba Rozpruwacz, przyjaciel-lekkoduch). Przedstawił w niej swą teorię, jakoby Lewis Carroll i jego znajomy Thomas Vere Bayne byli odpowiedzialni za morderstwa przypisywane Rozpruwaczowi. Świadczyć o tym miały liczne anagramy utworzone z fragmentów utworów Carrolla – głównie z adaptacji Przygód Alicji w Krainie Czarów dla małych dzieci i z pierwszego tomu powieści Sylvia i Bruno. Oba tytuły Carroll opublikował w 1889 r., pracując nad nimi prawdopodobnie w okresie działalności Rozpruwacza. Według Wallace'a, obie książki zawierały ukryte, lecz szczegółowe opisy zbrodni. Teoria ta wystarczyła, by umieścić Carrolla na liście potencjalnych podejrzanych. Dalsze badania, zarówno ze strony biografów Carrolla jak i pasjonatów Kuby Rozpruwacza, wykazały, że teorii tej raczej nie można brać pod uwagę. Karoline Leach w książce In the Shadow of the Dreamchild: A New Understanding of Lewis Carroll (W cieniu dziecka ze snów: Nowe spojrzenie na Lewisa Carrolla) z marca 1999 r. przedstawiła niezbite argumenty przeciwko hipotezie Wallace'a: po pierwsze, metoda anagramowania może być zastosowana dla każdej ilości utworów napisanych alfabetem łacińskim w języku angielskim, bez możliwości dowiedzenia intencji autora (udowodniła to na przykładzie Kubusia Puchatka A. A. Milne'a); po drugie, wykazała, że miejsca pobytu Carrolla w czasie gdy popełniono morderstwa przypisane mu przez Wallace'a były szczegółowo znane (np. 3 kwietnia 1888 r., gdy w Londynie zaatakowano Emmę Elizabeth Smith, Carroll przebywał w Oksfordzie, unieruchomiony chorobą; 31 sierpnia, w dniu zabójstwa Mary Ann Nichols, spędzał wakacje w Eastbourne w East Sussex z aktorką Isą Bowman – byli nadal razem w dniu kolejnej zbrodni, 8 września, gdy zginęła Annie Chapman, a także 30 września, w dniu morderstwa Elizabeth Stride i Catherine Eddowes; Thomas Vere Bayne latem 1888 uskarżał się na silne bóle kręgosłupa i praktycznie nie mógł się poruszać, a od 1 września do 5 października podróżował po Francji; 9 listopada, w dniu śmierci Mary Jane Kelly, Carroll i Bayne przebywali w Oksfordzie; stąd, aby któryś z tych podstarzałych gentlemanów mógł być Rozpruwaczem, musiałby pozorować swe dolegliwości, a także co najmniej pięciokrotnie w tajemnicy udawać się do Londynu, na co nie ma żadnych dowodów); wreszcie po trzecie, Carroll wykazywał zainteresowanie działalnością Kuby Rozpruwacza, o czym świadczą zapisy w jego dzienniku. 26 sierpnia 1891 napisał, że rozmawiał ze znajomym lekarzem, dr. Dabbsem, o "jego ciekawej teorii na temat Kuby Rozpruwacza". Nie wiadomo, czego ona dotyczyła, lecz Carroll przedstawił ją jako "genialną". Nic w tym fragmencie notatek nie wskazuje na osobiste zaangażowanie Carrolla w sprawę. Dla większości badaczy pozostaje on znanym, lecz mało prawdopodobnym podejrzanym.
Dr Thomas Neil Cream (maj 1850 – 15 listopada 1892), lekarz specjalizujący się w potajemnych aborcjach. Pochodził ze Szkocji, studia ukończył w Londynie, później przebywał w Kanadzie i w Chicago w USA. W roku 1881 udowodniono mu uśmiercenie trucizną kilkorga pacjentów obojga płci. Początkowo nie uważano tych zgonów za otrucia, lecz Cream sam zażądał zbadania ciał. W ten sposób chciał prawdopodobnie zwrócić na siebie uwagę i uzyskać rozgłos. Został zamknięty w więzieniu stanowym w Joliet w stanie Illinois, a 31 lipca 1891 uwolniony ze względu na dobre sprawowanie. Przeniósł się do Londynu i tam powrócił do swej zbrodniczej działalności. Został zatrzymany, osądzony i powieszony. Jego ostatnie słowa ponoć brzmiały: "Jestem Kubą...", co miało być przyznaniem się, że jest Kubą Rozpruwaczem, były jednak zagłuszone przez kaptur i nie można stuprocentowo stwierdzić, czy rzeczywiście tak brzmiały i jak należy je interpretować. W czasie dokonywania morderstw Cream odsiadywał jeszcze wyrok, jednak niektórzy sądzą, że mógł przekupić władze więzienne i wyjść na wolność wcześniej lub że nie wrócił z przepustki, podstawiając na swoje miejsce sobowtóra.
Frederick Bailey Deeming (30? lipca 1842 – 23 maja 1892), marynarz. Mieszkał w Sydney w Australii z żoną Marie i czwórką dzieci. 15 grudnia 1887 r. miał w sądzie rozprawę z powodu bankructwa. Został skazany na 2 tygodnie więzienia i po odbyciu kary, aby uniknąć wierzycieli, zbiegł do Kapsztadu w Południowej Afryce. Wkrótce zaczęła go poszukiwać tamtejsza policja pod zarzutem oszustwa. Odesłał rodzinę do Anglii, a sam udał się do dopiero co założonego miasta Johannesburg. Tam jego ślad się urwał i jego losy w okresie między marcem 1888 i październikiem 1889, kiedy miały miejsce morderstwa, są nieznane. Ponownie pojawił się w Kingston upon Hull w Anglii pod nazwiskiem Henry Lawson, jednym z wielu, którymi się posługiwał. Już jako "zawodowy" oszust postanowił na nowo zacząć życie ze swoją żoną. Przeprowadził się z rodziną w lipcu 1891 roku do Rainhill w Anglii. Skończyło się to zabójstwem żony i dzieci, którym poderżnął gardła w czasie snu w dniu 11 sierpnia 1891. W sąsiedztwie przedstawił się jako kawaler, a swoją rodzinę jako siostrę i jej dzieci, łatwo więc było wyjaśnić ich zniknięcie. Zaczął się zalecać do Emily Mathers, córki właściciela domu, którą poślubił 22 września 1891 roku. Młoda para udała się 2 listopada w podróż z Southampton do Wiktorii w Australii, gdzie dotarła 15 grudnia. Deeming zamordował drugą żonę 24 grudnia, zwłoki ukrył w fundamentach wynajętego domu i uciekł. Ciało zostało wkrótce znalezione i w wyniku śledztwa odkryto także szczątki pierwszej żony i dzieci. Deeminga aresztowano 11 marca 1892 roku i po procesie powieszono. Australijczycy byli pewni, że był on Kubą Rozpruwaczem – ponoć znał Catherine Eddowes i korespondował z nią, lecz nie jest to pewna informacja.
Montague John Druitt (15 sierpnia 1857 – ?? grudnia 1888) – chociaż otrzymał wykształcenie prawnicze, rzadko wykonywał swój zawód. Pracował jako nauczyciel w szkole prywatnej od roku 1881 do 21 listopada 1888 r. Lubił sport i amatorsko grywał w krykieta. Z niewyjaśnionych przyczyn zniknął, po raz ostatni pojawiając się w szkole 18 listopada. W dwa dni później został oficjalnie zwolniony. Jego zwłoki wyłowiono z Tamizy 31 grudnia 1888 roku. Stwierdzono, że jego obciążone kamieniami ciało spoczywało na dnie rzeki przynajmniej miesiąc. Policja uznała, że załamany popełnił samobójstwo topiąc się, choć uchodził za dobrego pływaka. Jego zniknięcie wkrótce po ostatnim z 5 morderstw może wskazywać na to, że był Rozpruwaczem, jednak podaje się w wątpliwość, czy rzeczywiście popełnił samobójstwo, czy raczej sam został zamordowany.
George Hutchinson – robotnik. Dnia 12 listopada 1888 roku zgłosił się do londyńskiej policji, twierdząc, że był w noc zabójstwa pod oknem pokoiku przy Miller's Court 13. W swoim zeznaniu opisał niezwykle dokładnie mężczyznę, którego widział w towarzystwie Mary Jane Kelly o drugiej nad ranem, nie omijając takich szczegółów jak złota dewizka, czy szpilka do krawata w kształcie podkowy. Jego zeznania od razu wydały się policji mocno wątpliwe, ponieważ trudno dojrzeć i zapamiętać takie detale, widząc kogoś przez chwilę i w ciemnościach. Obecnie niektórzy badacze tematu sądzą, że mógł być Rozpruwaczem, który starał się zmylić policję.
James Kelly. Po zamordowaniu swej żony pchnięciem noża w szyję w 1883 r. został za tę zbrodnię skazany. Uznany za szaleńca, został umieszczony w szpitalu dla umysłowo chorych, z którego uciekł w roku 1888. Policja intensywnie go poszukiwała jako niebezpiecznego szaleńca, ale zniknął bez śladu. Nieoczekiwanie odnalazł się w roku 1927, kiedy to sam zgłosił się na policję. Zmarł w roku 1929. Okoliczności jego życia z okresu morderstw pozostają nieznane.
Seweryn Kłosowski (alias George Chapman, ur. 14 grudnia 1865, zm. 7 kwietnia 1903), felczer, fryzjer. Pochodził z Polski, gdzie był od grudnia 1880 do lutego 1887 roku asystentem, a później młodszym chirurgiem. Wyemigrował do Anglii. W 1887 roku osiedlił się w Londynie, gdzie pracował jako fryzjer i wkrótce otworzył własny zakład. Zakład ów był kilkakrotnie przenoszony. Post Office London Directory z roku 1889 podaje adres 126 Cable Street, i tam prawdopodobnie pracował Kłosowski późnym latem i jesienią roku 1888. W roku 1890 zakład Kłosowskiego znajdował się już w budynku na 89 Whitechapel High Street, róg George Yard. Obydwie te lokalizacje nie były zbyt odległe od miejsc, w których Rozpruwacz popełniał swe zbrodnie. Podaje się, że Kłosowski przebywał w Londynie w kwietniu 1891 roku, ale potem przeniósł się do Jersey City w stanie New Jersey w USA. Po której stronie Atlantyku przebywał w momencie zabójstwa Carrie Brown, jest przedmiotem domniemań. Był kilkakrotnie żonaty, ale jego małżeństwa kończyły się po krótkim czasie śmiercią żon w wyniku nagłej choroby. Mary Spinks zmarła 25 grudnia 1897, Bessie Taylor – 14 lutego 1901, Maud Marsh – 22 października 1902. Wszystkie zgony nastąpiły na skutek zatrucia, a ich podobne okoliczności przyciągnęły uwagę policji i doprowadziły do wszczęcia śledztwa. Dochodzenie ustaliło, że kobiety zostały otrute związkiem antymonu, podanym jako domieszka do lekarstwa. Kłosowskiego aresztowano, osądzono i powieszono. Jego nienawiść do kobiet, wiedza chirurgiczna oraz obecność w Whitechapel (i prawdopodobnie w okolicach Nowego Jorku w chwili zabójstwa Carrie Brown) podczas popełnienia zbrodni, nasunęły przypuszczenie, że to on jest zabójcą. To, że swoje żony otruł zamiast zamordować nożem, może świadczyć przeciw takiej hipotezie.
Aaron Kośmiński (urodzony 1864 lub 1865, zmarł 1919), londyński Żyd, pochodzenia polskiego. W lutym 1891 umieszczono go w zakładzie dla psychicznie chorych. Nie wykazywał skłonności do stosowania przemocy, a znalazł się na liście podejrzanych raczej z powodu ówczesnych nastrojów antysemickich i rozpowszechnionego przypuszczenia, że mordercą był Żyd, niż z racji rzeczywistych powiązań ze sprawą.
James Maybrick (24 października 1838 – 11 maja 1889), kupiec bawełniany z Liverpoolu. Ze względu na wykonywany zawód często podróżował. W 1871 roku osiedlił się w Norfolk w Wirginii, aby założyć filię swojej firmy. W roku 1874 zachorował tam na malarię. Jako lekarstwo zastosowano u niego związek arszeniku, od którego uzależnił się do końca życia. W roku 1880 postanowił wrócić do Anglii, do głównej siedziby firmy. 12 marca 1880 wypłynął do Liverpoolu, dokąd przybył 6 dni później. Na statku poznał Florence Elizabeth Chandler, którą postanowił poślubić. Małżeństwo zostało zawarte dopiero 27 lipca 1881 roku. Z tego związku urodziło się dwoje dzieci – James Chandler Maybrick i Gladys Evelyn Maybrick. Ciągłe podróże Maybricka zaowocowały kryzysem związku, co prawdopodobnie spowodowało zaangażowanie się obojga w pozamałżeńskie romanse. Mówi się, że Maybrick poślubił Sarah Ann Robertson bez uzyskania rozwodu z pierwszą żoną. Zdrowie Jamesa Maybricka zaczęło gwałtownie podupadać około 27 kwietnia 1889 roku – zmarł 11 maja. Podejrzane okoliczności jego śmierci spowodowały wszczęcie dochodzenia. Okazało się, że przyczyną zgonu było przedawkowanie arszeniku. Czy sam to spowodował, czy otruła go żona, nie zostało ostatecznie ustalone, jednak Florence została oskarżona i uwięziona. Apelacja spowodowała jej uwolnienie w roku 1904. Żyła samotnie, utrzymując się z różnych zajęć i zmarła 23 października 1941 r. W 1992 r. ujawniono pamiętnik Jamesa Maybricka, w którym utrzymywał, że jest Kubą Rozpruwaczem. Rozpoczęły się spory, czy było tak rzeczywiście, czy to wymysł Jamesa Maybricka, czy też może pamiętnik został sfałszowany. Tak czy inaczej, Maybrick z domniemanej ofiary morderstwa stał się domniemanym zabójcą.
Michael Ostrog (1833-1904?), notoryczny oszust. Używał wielu pseudonimów i różnych wcieleń. Został wymieniony jako podejrzany przez jednego z detektywów z pierwszego śledztwa, nie znaleziono jednak w jego życiorysie dowodów na to, że jego przestępcza działalność dotyczyła spraw poważniejszych niż oszustwa i kradzieże. Ostatnia wzmianka o nim pochodzi z 1904 roku.
Dr Aleksander Pedaczenko, postać która, jako podejrzany w sprawie Rozpruwacza, pojawiła się po raz pierwszy w wydanej w 1928 roku książce Williama LeQueux Things I Know, później przywołana przez Donalda McCormicka w dość znanej publikacji The identity of Jack The Ripper. Doktor Pedaczenko miał być agentem rosyjskiej Ochrany, wysłanym do Londynu, gdzie miał popełniać zbrodnie, by w ten sposób zdyskredytować rząd brytyjski. Z powodu choroby psychicznej umieszczono go w zakładzie dla obłąkanych, gdzie miał dokonać żywota. Najprawdopodobniej jednak Pedaczenko jest postacią fikcyjną, brak bowiem dowodów na jego istnienie, LeQueux zaś znany był z bujnej fantazji.
Walter Sickert (1860-1942), artysta pochodzenia duńsko-holenderskiego, urodzony w Niemczech. Studiował pod kierunkiem Whistlera, duży wpływ wywarło na niego malarstwo Degasa. Autorka kryminałów, Patricia Cornwell, utrzymuje, że to Sickert był sprawcą zbrodni, na podstawie mizoginistycznych elementów w jego malarstwie. Dowodzić tego mają również wskazówki obecne według niej w listach wysyłanych do władz przez rzekomego Rozpruwacza.
Dr Robert D´Onston Stephenson, urodzony w 1841, mieszkał na East Endzie. Interesował się okultyzmem i czarną magią. We wczesnej fazie wykazywał intensywne zainteresowanie sprawą Kuby Rozpruwacza. Napisał wiele artykułów i wypowiedzi na ten temat, przez co dostał się do kręgu podejrzanych. Obecnie uważany jest raczej za jednego z pierwszych badaczy-amatorów tego tematu.
Francis Thompson (18 grudnia 1859-1907), poeta. Miał opinię żarliwego katolika; należał do ruchu estetyzmu. W 1889 roku napisał opowiadanie Finis coronat opus. Opisuje ono młodego poetę składającego ofiary z kobiet pogańskim bogom, aby przez ich pomoc zdobyć upragnioną sławę. Przez niektórych był odbierany jako religijny fanatyk i szaleniec, który rzeczywiście mógł się dopuszczać opisywanych przez siebie czynów, nie ma jednak żadnych wskazujących na to danych.
"Dr" Francis Tumblety (ok. 1833-1903), Amerykanin bez wykształcenia lub samouk. Dorobił się majątku, jeżdżąc po USA, Kanadzie i Europie, udając lekarza-specjalistę. Miał opinię mizoginisty. Ponoć przyczynił się do śmierci kilkorga swych "pacjentów", lecz nie dowiedziono, czy zrobił to celowo. Tumblety przebywał w Anglii w roku 1888. Został aresztowany 7 listopada 1888, a 12 listopada postawiono mu oficjalne zarzuty. 16 listopada wyszedł na wolność za kaucją i zamiast oczekiwać na proces, zbiegł do Francji 24 listopada. Był jedyną osobą formalnie oskarżoną o popełnienie morderstw Rozpruwacza, jednak nigdy nie stanął przed sądem. Sugerowano, że wyszedł na krótko z więzienia, zamordował w tym czasie Mary Jane Kelly, a następnie aresztowano go ponownie. Czy był mordercą, czy osobą oskarżoną niesłusznie, pozostaje sprawą dyskusyjną.
James Kenneth Stephen (25 lutego 1859 – 3 lutego 1892), poeta, nauczyciel księcia Alberta Wiktora. Uważany za mizoginistę. W następstwie wypadku zimą 1886/1887 cierpiał na poważne dolegliwości fizyczne i zaburzenia psychiczne. Tematyka wierszy wyraźnie wskazuje na skłonności psychopatyczne, nie ma jednak dowodów na to, że autora inspirowały osobiste doświadczenia. Do kręgu podejrzanych Stephen dostał się poprzez powiązania z księciem Albertem.
Albert Wiktor, Książę Clarence i Avondale, zwany "Eddy". Renomowani historycy uważają teorię, jakoby był Kubą Rozpruwaczem, za niedorzeczną. Philippe Jullien, autor biografii króla Edwarda VII (ojca Alberta) z 1962 r., wysunął hipotezę, iż Eddy wraz z Księciem Bedford odpowiadają za zabójstwa kobiet. Którego księcia Bedford autor miał na myśli, pozostaje niejasne. W okresie działalności Rozpruwacza "aktywnym" Księciem Bedford był 69-letni Francis Charles Hasting Russel, 9. Książę Bedford (1819-1891). Jego następcami byli George William Francis Sackville Russel, 10. Książę Bedford (1852-1893), a po nim Herbrand Arthur Russel, 11. Książę Bedford (1858-1940), w czasie zabójstw obaj około trzydziestoletni. Julien nie podał źródła swoich informacji – pojawiły się one po raz pierwszy w jego książce.
Józef Lis, 1868-1918, urodzony w Kielcach Żyd polskiego pochodzenia. Wg badań, które przeprowadził naukowiec z RPA, prof. Charles van Onselen, przy współpracy z wicedyrektorem Instytutu Historii Akademii Świętokrzyskiej Jerzym Szczepańskim, to właśnie kielczanin mógł popełniać zbrodnie w Londynie. Wg informacji zebranych przez naukowców, Józef Lis, alias Isaac, alias Silver (posługiwał się w różnych okresach wszystkimi ww. nazwiskami) zginął rozstrzelany przez wojska austriackie w roku 1918 za kradzież. Swoje tezy prof. van Onselen przedstawia w książce Lis i gliniarze: Świat Józefa Silvera, bandyty i psychopaty[1][2].
