Temat: Parlament Europejski i Traktat Lizboński

Parlament Europejski, jako jedyny organ Unii posiadający legitymację demokratyczną jest w naturalny sposób predestynowany do odgrywania kluczowej roli w każdej sferze działalności Wspólnoty. W ostatnich latach obserwowaliśmy stopniową ewolucję roli Parlamentu w strukturze Unii. Z organu o charakterze czysto doradczym i opiniodawczym stał się on pełnoprawnym uczestnikiem procesu legislacyjnego i procedury uchwalania wspólnotowego budżetu oraz zyskał kompetencje w wielu decydujących obszarach. Jednakże ewolucja ta nadal nie jest zakończona. Nie ulega wątpliwości, że Parlament w znacznie większym stopniu powinien brać odpowiedzialność za kierunki rozwoju Wspólnoty. Na przeciw tym oczekiwaniom wychodzi Traktat Lizboński, który wprowadza daleko idące zmiany gwarantujące pokaźne zwiększenie kompetencji Parlamentu.

Pewnym kontinuum jest dalsze rozszerzenie zakresu spraw objętych procedurą kodecyzji, a w szczególności objęcie tą procedurą Wspólnej Polityki Rolnej. Krokiem w dobrym kierunku jest także przyznanie Parlamentowi takich samych uprawnień jak Radzie w sferze wdrażania funduszy strukturalnych. Równie ważne jest rozszerzenie kompetencji budżetowych, które gwarantują pełne partnerstwo Parlamentu i Rady w tym obszarze.

Zwiększenie roli Parlamentu Europejskiego i znaczne rozszerzenie jego uprawnień przewidywane po wejściu w życie Traktatu Lizbońskiego to kolejny krok na drodze do zniesienia deficytu demokracji w Unii Europejskiej. Naszym zadaniem jest przygotowanie Parlamentu do stawienia czoła nowym obowiązkom i wyzwaniom.

Temat: Parlament Europejski i Traktat Lizboński

Czesław Siekierski:
Parlament Europejski, jako jedyny organ Unii posiadający legitymację demokratyczną jest w naturalny sposób predestynowany do odgrywania kluczowej roli w każdej sferze działalności Wspólnoty. W ostatnich latach obserwowaliśmy stopniową ewolucję roli Parlamentu w strukturze Unii. Z organu o charakterze czysto doradczym i opiniodawczym stał się on pełnoprawnym uczestnikiem procesu legislacyjnego i procedury uchwalania wspólnotowego budżetu oraz zyskał kompetencje w wielu decydujących obszarach. Jednakże ewolucja ta nadal nie jest zakończona. Nie ulega wątpliwości, że Parlament w znacznie większym stopniu powinien brać odpowiedzialność za kierunki rozwoju Wspólnoty. Na przeciw tym oczekiwaniom wychodzi Traktat Lizboński, który wprowadza daleko idące zmiany gwarantujące pokaźne zwiększenie kompetencji Parlamentu.

Pewnym kontinuum jest dalsze rozszerzenie zakresu spraw objętych procedurą kodecyzji, a w szczególności objęcie tą procedurą Wspólnej Polityki Rolnej. Krokiem w dobrym kierunku jest także przyznanie Parlamentowi takich samych uprawnień jak Radzie w sferze wdrażania funduszy strukturalnych. Równie ważne jest rozszerzenie kompetencji budżetowych, które gwarantują pełne partnerstwo Parlamentu i Rady w tym obszarze.

Zwiększenie roli Parlamentu Europejskiego i znaczne rozszerzenie jego uprawnień przewidywane po wejściu w życie Traktatu Lizbońskiego to kolejny krok na drodze do zniesienia deficytu demokracji w Unii Europejskiej. Naszym zadaniem jest przygotowanie Parlamentu do stawienia czoła nowym obowiązkom i wyzwaniom.

O tak! Jest zajebiście, a ma być jeszcze lepiej!
Już nie dlugo.