Temat: Najciekwsze wydarzenia Gutek Film!

1. Wielki sukces filmu o papieżu!


W ubiegły piątek miała miejsce światowa premiera filmu "Habemus Papam - mamy papieża". Obraz Nanniego Morettiego, nazywanego włoskim Woody Allenem, pojawił się we włoskich kinach na 500 kopiach i jeszcze przed pierwszymi pokazami budził wiele emocji. Nic dziwnego, że po pierwszym weekendzie wyświetlania trafił na drugie miejsce boxoffice'u z prawie 1.5 miliona euro na koncie.

"Habemus Papam - mamy papieża" to opowieść o człowieku, który został wybrany papieżem mimo nękających go wątpliwości i obaw. Do Watykanu zostaje sprowadzony psychoanalityk, ale czy będzie on w stanie pomóc głowie Kościoła w nękającej go depresji?

"Habemus Papam - mamy papieża" to wybitne, humanistyczne dzieło przełamujące tabu, jakim jest prywatne życie papieża. W jednej z głównych ról - rzecznika prasowego papieża, jego doradcy i powiernika - wystąpił zbierający świetne recenzje Jerzy Stuhr. Zresztą pozostali aktorzy, jak i cały film zachwyciły włoską prasę:

Dzięki subtelnej ironii i pomysłowości, film Morettiego wzrusza, a jednocześnie zasmuca, dotykając problemów wiary w sposób głębszy niż nie jeden film traktujący tematykę religijną na poważnie.
"Habemus Papam - mamy papieża" to film wyjątkowo inteligentny, nie posiadający z góry założonej tezy. (...).
Po pokazie dla dziennikarzy w Mediolanie, na sali panuje ogromne poruszenie i wzruszenie. (...).
Natalia Aspesi, "La Repubblica"

Fantastyczny film, prawie cud - jednocześnie wzbudzając śmiech; oddając uroczysty charakter rytuału mającego szczególne znaczenie dla milionów ludzi, Morettiemu udało się pokazać kulisy Konklawe.
Alberto Crespi, "L'Unità"

Twórcy “Habemus Papam - mamy papieża" mogą być naprawdę dumni... Jest to dzieło odważne, lecz udane i oryginalne [...].
Silvio Danese, "Quotidiano Nazionale"

Doskonały film "Habemus Papam - mamy papieża" to komedia opowiadająca równolegle historie opornego papieża i zbyt pewnego siebie psychoanalityka. Jak mówi Moretti są to dwie autobiograficzne postacie: "Jest we mnie coś z nich obu". Kardynałowie z Konklawe zostali przedstawienie w sposób ironiczny lecz ciepły: "Nie pozwoliłem by wpłynęły na mnie skandale związane z Kościołem". Na pytanie o to czy Benedykt XVI zobaczy film, reżyser odpowiada spokojnie: "Jeśli zechce..." (...).
Claudia Morgoglione, "Repubblica"

Nanni Moretti, dojrzały filmowiec o charakterystycznym ironicznym spojrzeniu na życie, tym razem pozwala sobie "wetknąć nos" do Watykanu i przedstawić jego mieszkańców jako zwykłych ludzi. Najbardziej ludzki ze wszystkich okazuje się pogrążony w ciężkiej depresji papież, bezbronny i przestraszony. Jak zwykle, pojawiające się od czasu do czasu polityka, mistycyzm i kwestie społeczne, stanowią dla Morettiego tło dla opowieści o człowieku.
http://cinemadelsilecio.it



2. Krzysztof Zanussi gościem KOCHAM KINO!


Serdecznie zapraszamy do obejrzenia wywiadu Grażyny Torbickiej z Krzysztofem Zanussim. Program wyemitowany zostanie 21 kwietnia (czwartek) w TVP 2 o godz. 00:10.
Reżyser opowie m.in. o zrealizowanym we Włoszech filmie "Czarne słońce", który niedawno miał w Polsce swoją kinową premierę.

Scenariusz "Czarnego słońca" Krzysztofa Zanussiego oparty jest na sztuce Rocco Familiariego. Zainspirowały ją autentyczne wydarzenia, które rozegrały się dwadzieścia lat temu. Film powstał w koprodukcji włosko-francuskiej i miał swoją premierę we Włoszech. W głównej roli wystąpiła Valeria Golino znana m.in. z "Rain Man", "Zostawić Las Vegas", czy "Fridy", a muzykę napisał Wojciech Kilar.
Nie tylko sprawiedliwość, ale i miłość została sprowadzona do banału. W dzisiejszych czasach mamy do czynienia z drobnymi, nic nieznaczącymi i przejściowymi miłostkami w serialowym stylu. Moją intencją było przywołanie wielkiej miłości, tej prawdziwej i głębokiej, jak u Sofoklesa czy Dostojewskiego - mówi o swoim filmie Zanussi, jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów.

Krzysztof Zanussi urodził się w 1939 r. w Warszawie. Studiował fizykę i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim oraz reżyserię w szkole filmowej w Łodzi. Karierę reżyserską rozpoczął w 1966 r. Od tego momentu pracował dla kina, telewizji oraz teatru. W jego filmografii znajduje się wiele uznanych dzieł, m.in.: Struktura kryształu, Iluminacja, Barwy ochronne, Kontrakt, Paradygmat, Rok spokojnego słońca czy Cwał.