Temat: padaczka u psa
Padaczka (epilepsia) najogólniej mówiąc jest następstwem niekontrolowanego rozprzestrzenienia pobudzenia na terenie ośrodkowego układu nerwowego. Wśród bardzo mnogiej ilości przyczyn mogących powodować epilepsję, trzeba wspomnieć o morfologicznych uszkodzeniach mózgu. Padaczka może być następstwem przebytych stanów zapalnych centralnego układu nerwowego, a także następstwem przebytych urazów czaszki. Silnie zarobaczone zwierzęta i wytwarzane przez pasożyty toksyny mogą powodować ataki epileptycznopodobne. Wszelkie zatrucia zarówno środkami organicznymi jak i nie organicznymi mogą i bardzo często prowadzą do ataków padaczkopodobnych. W wielu chorobach tła wewnętrznego, gdzie dochodzi autointoksykacji ( samozatruwania się organizmu) z powodu niewydolności narządów wewnętrznych dochodzi, do ataków. W zaburzeniach funkcji wewnątrzwydzielniczej trzustki, związanych z hypoglikemią ( spadek poziomu glukozy) występują również łudząco podobne objawy do ataków padaczkowych. Także niedokrwienie i niedotlenienie mózgu sprzyja wystąpieniu ataków. Niektóre silne bodźce dźwiękowe ( wystrzał) lub świetlne (błysk) pośrednio wpływają na wystąpienie ataku padaczki.
Niektóre procesy patologiczne ( np. nowotwory) na terenie centralnego układu nerwowego mogą dawać obraz epilepsji. W przebiegu kilku chorób zakaźnych np. nosówce lub po jej przechorowaniu epilepsja występuje jako następstwo uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Padaczka może być chorobą wrodzoną lub następstwem zaburzeń rozwojowych.
Epilepsja może przybierać rozmaite postaci od lekkich poprzez ciężkie, mocno nasilone i długo trwające napady padaczkowe, prowadzące nawet do zejścia śmiertelnego. Typy występujących objawów zależą od obszaru mózgu, w której występuje nieprawidłowa aktywność neuronalna. W przypadku padaczki typu grand mal, czyli dużego napadu padaczkowego następuje utrata świadomości oraz uogólnione drgawki. U psów ten typ padaczki, nazywany także EPILEPSJĄ MAJOR, poprzedzony bywa okresem zwiastunowym. Zwierzę staje się zaniepokojone, nie reaguje prawidłowo na bodźce zewnętrzne, ucieka , chowa się itp. Następnie pojawiają się skurcze mięśni szkieletowych, przypominające skurcze tężcowe. Pies leży z wyprostowanymi kończynami i odciągniętą do tyłu głową ( opistotonus). Następują skurcze toniczne mięśni skroniowych i żwaczowych. W pyszczku psa pojawia się piana, język jest wysunięty. W wyniku porażenia mięśni oddechowych dochodzi do bezdechu i sinicy. Atak może trwać nawet do 5 minut.
Drugi typ padaczki to EPILEPSJA MINOR. W tym typie występuje tzw. Mały atak padaczkowy (petit mal). W przebiegu małego ataku padaczkowego rzadko następuje utrata przytomności – jeżeli już wystąpi, to szybko przemija. Drgawki na ogół nie występują, może pojawić się nieznaczne pobudzenie ruchowe pewnych części ciała. W stanie ponapadowym występuje zwykle tzw. „objaw psychomotoryczny” – zwierzę jest zaniepokojone, ucieka, oddaje mocz w zaskakujących właściciela miejscach ( własne posłanie, własna miska, itp.).
EPILEPSJA JACKSON’A – nazwana tak od nazwiska H. Jackson’a angielskiego lekarza medycyny żyjącego w latach 1835-1911, to trzeci typ padaczki. U psów objawia się ona wystąpieniem skurczów początkowo w określonym zespole mięśni, lecz przenoszącym się potem na inne. Następuje utrata świadomości zwierzęcia i przejście w śpiączkę jako następstwo okresu ponapadowego.
Leczenie padaczki nie jest rzeczą prostą, a najważniejsze (o ile to możliwe) jest ustalenie źródła występujących ataków. Mając to na uwadze trzeba wykonać badania diagnostyczne, które być może wykażą, że ataki nie mają podłożą neurologicznego, a wywołane są np. chorobą tła wewnętrznego.
W przypadku zaleceń dietetycznych – godne polecenia wydają się być gotowe diety lecznicze, dostępne w przychodniach weterynaryjnych.
Kilka słów na temat jak postępować z psem podczas ataku epileptycznego.
Przede wszystkim nie popadać w panikę. Starać się usunąć z bezpośredniego sąsiedztwa psa niebezpieczne i twarde przedmioty, które mogłyby go pokaleczyć podczas drgawek. Z tych samych względów należy przytrzymać zwierzę podczas ataku. W przypadkach kiedy napady padaczki są silne, a co za tym idzie – istnieje niebezpieczeństwo zagrożenia życia zwierzęcia, trzeba szukać pomocy u lekarza weterynarii.