Temat: umowa zlecenie a zwolnienie lekarskie
USTAWA
z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych
(tekst jednolity)
Art. 6. 1. Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są:
4) osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4;
art. 11. 1. Obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 12.
2. Dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10.
Pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy zlecenie objęci są obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, zdrowotnym i dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym. Oznacza to, że zleceniobiorca sam decyduje o tym, czy chce podlegać ubezpieczeniu chorobowemu, czy nie. Wyjątkiem są studenci i uczniowie w wieku do 26 lat, którzy nie mogą przystąpić do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.
Tyle jeżeli rozchodzi się o kwestię ubezpieczenia chorobowego.
Należy jednak pamiętać, że czym innym jest ubezpieczenie chorobowe a czym innym obowiązki wynikające z umowy zlecenia. Wpierw należałoby mieć wgląd to treści umowy i stwierdzić, czy strony przewidziały, że nieobecność zleceniobiorcy z uwagi na chorobę jest usprawiedliwiony.
Jeżeli nie to mamy do czynienia z przepisami ustawowymi z kc, a pamiętać należy, że biorący zlecenie jest zobowiązany wykonać zlecenie pod rygorem odpowiedzialności odszkodowawczej.
Art. 471. Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi..
Art. 738. § 1. Przyjmujący zlecenie może powierzyć wykonanie zlecenia osobie trzeciej tylko wtedy, gdy to wynika z umowy lub ze zwyczaju albo gdy jest do tego zmuszony przez okoliczności. W wypadku takim obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie dającego zlecenie o osobie i o miejscu zamieszkania swego zastępcy i w razie zawiadomienia odpowiedzialny jest tylko za brak należytej staranności w wyborze zastępcy.
§ 2. Zastępca odpowiedzialny jest za wykonanie zlecenia także względem dającego zlecenie. Jeżeli przyjmujący zlecenie ponosi odpowiedzialność za czynności swego zastępcy jak za swoje własne czynności, ich odpowiedzialność jest solidarna.
Art. 750. Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.
Autorzy:
Kidyba A. (red.), Gawlik Z., Janiak A., Kopaczyńska-Pieczniak K., Kozieł G., Niezbecka E., Sokołowski T.
. W świetle art. 738 k.c. powierzenie wykonania zlecenia osobie trzeciej (substytucja) jest dopuszczalne tylko w trzech przypadkach. Pierwszy z nich wyraża się w tym, że dopuszczalność ustanowienia zastępcy strony przewidziały w umowie. Umowa może przy tym w sposób ogólny zezwalać przyjmującemu zlecenie na posłużenie się zastępcą bądź też zawierać w tym zakresie pewne ograniczenia odnoszące się w szczególności do osoby zastępcy czy czynności, które mogą być mu powierzone. Ponadto ustanowienie zastępcy jest dopuszczalne, gdy wynika to ze zwyczaju, czyli ustalonej i przyjętej praktyki posługiwania się zastępcami przy wykonywaniu określonych rodzajów czynności. W szczególności taki zwyczaj może się odnosić do wykonywania określonych zawodów (np. adwokatów, radców prawnych). Trzeci przypadek dopuszczalności substytucji obejmuje sytuacje, gdy przyjmujący zlecenie jest zmuszony do posłużenia się zastępcą przez okoliczności. Okoliczności te mogą być od niego zależne lub nie, powinny jednak być tego rodzaju, że powodują konieczność posłużenia się zastępcą (np. choroba, wyjazd czy inna okoliczność uniemożliwiająca osobiste wykonanie umowy). Oceny takiej okoliczności należy dokonać według kryteriów obiektywnych (por. P. Machnikowski (w:) E. Gniewek, P. Machnikowski, Komentarz, 2013, s. 1271). Uwzględnić również należy charakter, w jakim zleceniobiorca zawiera i wykonuje umowę, a więc czy działa jako przedsiębiorca w zakresie swojej działalności gospodarczej bądź zawodowej, czy też nie występuje w takim charakterze. We wskazanych trzech przypadkach przyjmujący zlecenie jest uprawniony do powierzenia wykonania zlecenia osobie trzeciej. Powierzenie wykonania zlecenia zastępcy zgodnie z art. 738 § 1 k.c. określane jest mianem substytucji dozwolonej. Natomiast powierzenie wykonania zlecenia w sytuacji braku przesłanek to uzasadniających określonych w art. 738 § 1 k.c. stanowi przypadek substytucji niedozwolonej (por. A. Szpunar (w:) System prawa cywilnego, t. III, cz. 2, s. 397).
4. W razie dozwolonego powierzenia wykonania zlecenia osobie trzeciej przyjmujący zlecenie zobowiązany jest zawiadomić dającego zlecenie o osobie i miejscu zamieszkania zastępcy. Zawiadomienie powinno zawierać łącznie oba te elementy. Miejsce zamieszkania odnosi się do osoby fizycznej i oznacza miejscowość, w której przebywa zastępca z zamiarem stałego pobytu (art. 25 k.c.). Przepis art. 738 § 1 k.c. nie wymaga podania adresu zastępcy, choć wydaje się to wskazane, z uwagi na konieczność utrzymania kontaktu zleceniodawcy z osobą wykonującą zlecenie (por. J. Szczerski (w:) Komentarz, t. II, 1972, s. 1547). W sytuacji gdyby zastępcą był inny podmiot prawa niż osoba fizyczna, w zawiadomieniu należy wskazać jego siedzibę (art. 41 k.c. dotyczący osób prawnych oraz w zw. z art. 331 § 1 k.c. jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, lecz wyposażonych w zdolność prawną), a także uzasadnione jest podanie adresu. Powinno ono nastąpić niezwłocznie, a więc bez nieuzasadnionej zwłoki. Przepis art. 738 § 1 k.c. nie wskazuje precyzyjnie, od jakiego momentu należy liczyć ten termin. Jego redakcja zdaje się sugerować, że zawiadomienie nastąpić powinno ex post, a więc niezwłocznie po powierzeniu wykonania zlecenia osobie trzeciej. Za dopuszczalne uznać przy tym należy uprzednie zawiadomienie, w szczególności niezwłocznie po powstaniu okoliczności zmuszającej do posłużenia się zastępcą, ale przed powierzeniem mu wykonania umowy. Przepis art. 738 § 1 k.c. nie wymaga dla zawiadomienia zachowania określonej formy, a więc może ono nastąpić w formie dowolnej: ustnie, na piśmie, osobiście, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (telefon, faks, poczta elektroniczna). Nie stanowi ono oświadczenia woli, lecz jest zdarzeniem prawnym, wywołującym skutki prawne przewidziane w ustawie. Zawiadomienie dokonane z naruszeniem wskazanych wymogów, a więc bez zachowania „niezwłoczności", czy niezawierające wymaganej treści, nie wywoła skutków prawnych przewidzianych w art. 738 § 1 zdanie drugie k.c.
5. Powierzenie wykonania zlecenia osobie trzeciej w sytuacjach określonych w art. 738 § 1 k.c. nie wymaga zgody dającego zlecenie. Oznacza to, że zaistnienie przesłanki dopuszczalności substytucji i prawidłowe zawiadomienie o tym fakcie dającego zlecenie powodują, że wiąże go dokonana zmiana osoby wykonującej umowę. Brak jego uprzedniej zgody czy sprzeciw po otrzymaniu zawiadomienia nie wpływają na ocenę legalności zachowania przyjmującego zlecenie. Nie ma on w szczególności obowiązku zastosowania się do takiego sprzeciwu i zmiany osoby zastępcy. Jednakże okoliczność ta może mieć znaczenie przy ocenie dołożenia staranności przy wyborze zastępcy i odpowiedzialności przyjmującego zlecenie.